เคยโกรธโลกธรรมชาติไหมคะ ทำไมเราไม่รู้ว่าเรามาจากไหน หลายครั้งเมื่ออยู่ก็ไม่รู้อยู่ตรงไหนอยู่อย่างไร และจะจากไปเมื่อไร เพราะเหตุใด หลังจากสูญเสียคุณพ่อเมื่อวัยรุ่น พ่อจากไปกระทันหันเพราะ stroke ความไม่รู้และความสงสัยที่ไม่สามารถหาคำตอบได้ มันจึงรบกวนชีวิตเรามานาน ทุกวันนี้ก็ยังมีบ้าง แต่ไม่บ่อยเท่าเดิม อาศัยว่ามีคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบให้ไว้ พอจะทำใจผ่อนคลาย และตั้งใจอยู่บนโลกนี้ได้มากขึ้น ยิ่งตอนนี้ เป็นผู้ใหญ่แล้ว เข้าใจมากขึ้นแล้วว่าทุกสิ่งที่เกิดมันมีเหตุปัจจัยที่เรารู้บ้างและไม่รู้บ้าง

ในกรณีของเรา นอกจากการพลัดพรากแล้ว กระทั่งคนหรือสิ่งมีชีวิตที่ได้รับความลำบากเดือดร้อน เราก็ร้องไห้ได้ง่าย ๆ หากช่วยได้ ก็ช่วย มีหลายครั้งที่ช่วยไม่ได้ แล้วเสียใจก็มี เติบโตขึ้น รู้จักที่จะอาศัยอุเบกขาธรรมมาช่วยมากขึ้น เป็นไปไม่ได้ที่เราจะช่วยคนทุกคนและสัตว์ทุกตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แม้ตัวเราเอง ในหลายครั้ง ป่วย และช่วยตัวเองไม่ได้

ในกรณีของ จขกท คงเกิดจากหลายอย่างรวมกัน ทั้งพื้นฐานทางอารมณ์ ฮอร์โมนชนิดต่าง ๆ และสารสื่อประสาท ฯลฯ เรื่องพลัดพรากจากแมวนี้ ขอให้ระลึกไว้เสมอว่าจะทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ และเมื่อทำแล้ว คือทำแล้ว นั้นคือจบกัน เท่าที่เล่ามา ทั้งทางบ้าน จขกท และผู้รับ ก็ตกลงกันไว้เรียบร้อยแล้ว มองในแง่ดี น้องมีคนรับเลี้ยง ยังมีอีกจำนวนมากที่หาบ้านไม่ได้ และพวกที่จรอยู่ตามข้างทางและที่ต่าง ๆ

ไม่กดดันตัวเองค่ะ ว่าจะต้องช่วยทุกคนและทุกตัวได้ ยิ่งน้องได้ไปดีอย่างนี้ ยิ่งน่ายินดี ส่วนความตายของพ่อแม่นั้น เช่นกันนะคะ เราสูญเสียท่านทั้งสองคนแล้ว เมื่อมีโควิด มีความขัดแย้งทางการเมือง มีการแข่งขันทางเศรษฐกิจสูง ๆ หลายครั้ง ก็อดคิดไม่ได้ค่ะ ว่าท่านไปสบายแล้ว เวลาของท่านมาถึงแล้ว ท่านไม่ต้องเจอโควิด และความว้าวุ่นแบบโลกโลกย์ต่อไป แต่เรานั้น ยังต้องอยู่ค่ะ รูปนามนี้มาจากพ่อแม่ส่วนหนึ่ง เพราะฉะนั้น จะไม่ทำลายและไม่ทำร้ายมันเด็ดขาด พร้อมกับจะรักษาให้ดีเพื่อมีชีวิตอยู่บนโลกนี้อย่างมีคุณประโยชน์ และมีความสุขต่อไป

เอาใจช่วยค่ะ