ก่อนอื่นเราเป็นผู้หญิงนะคะ แต่บางทีชอบพูดครับ
เข้าคำถามเลยนะคะ คือแฟนเราชอบเล่นเกมส์มาตั้งแต่เด็กสมัยเรียนเลย เราก็เข้าใจค่ะว่าผู้ชายส่วนใหญ่ชอบเล่นเกมส์ แต่เราเพิ่งมารู้ว่าเขาเล่นเกมส์แบบเติมเงินแลกของในเกมส์ มันไม่ใช่เรื่องใหญ่มากหรอกค่ะ

แต่ประเด็นคือ สงสัยว่าในอนาคต ถ้าวันนี้เขายังเติมเกมส์อยู่ ถึงจะเป็นหลักร้อยแต่อยากได้ของในเกมส์เมื่อใหร่ก็เติมอยู่แบบนี้ เขาจะเปลี่ยนมาเก็บเงินเองได้ไหมค่ะ เขาเคยบอกว่าเก็บเงินไม่อยู่ ให้แม่เก็บให้ เราไม่ได้อยากยุ่งเรื่องเงินของเขาหรอกค่ะ แค่เกรงว่าเขาจะห้ามตัวเองไม่ได้ ควบคุมตัวเองจากเรื่องเล็กๆไม่ได้ คือเรากลัวว่าเขาจะติดนิสัยไปจนแก่เรื่องควบคุมตัวเองด้วยค่ะ เลยสังเกตุจากจุดเล็กๆของเขา เรื่องอารมณ์เขาแปรปรวนง่าย ไม่พอใจแสดงผ่านการกระทำทันที 

แล้วเคยมีครั้งหนึ่งที่เล่นเกมส์ด้วยกันอยู่แล้วเราออกจากเกมส์แบบไม่ได้บอก (นานๆทีเราถึงจะเล่นเกมส์ค่ะ เล่นคือเกมส์เล่นคนเดียวตลอด ไม่เล่นทีม มันวุ่นวาย) แต่ตอนนั้นเล่นกับแฟนเราคุยธุระกับเพื่อนพอดี แล้วเขาพูดเราได้ยินไม่ชัดเลยบอกว่าตอนนี้ไม่อยู่ในเกมส์ สักพักเขาทำเป็นหงุดหงิดเราถามเขาก็เงียบ แล้วพูดประชดเรากลับ แล้วก็เงียบ เกมส์ที่เล่นคือไม่ได้แข่งขันแพ้ชนะ ไม่ได้เล่นเป็นทีม ไม่จับเวลา คือเกมส์คลายเครียดทั่วไป คือไม่พอใจเราเรื่องเกมส์

เข้าใจว่าชอบเล่นเกมส์มาก แต่มันคือเกมส์ แล้วเราคือแฟนเธอนะ แล้วคบกันแบบไม่ได้บังคับว่าต้องมาเอาใจอะไรขนาดนั้น เต็มใจทำอะไรให้ก็ค่อยทำ ไม่บังคับ ก็ให้เขาได้ทำในสิ่งที่เขาชอบและมีความสุข แล้วความสุขเขาคือเกมส์ เราก็เข้าใจตรงนี้ แต่เราก็น้อยใจเป็นนะ คือถ้าเราไม่ใช่ความสุขเขาเลย เราควรไปต่อไหม เราก็ท้อใจแต่ที่ไม่เลิกเพราะเราเป็นห่วงเขา แต่ก็ทำได้แค่ห่วง เพราะเขาก็ใช้ชีวิตปกติ มีความสุขดี เป็นตัวของตัวเองทุกอย่าง ทั้งคำพูดการกระทำเป็นตัวเองตลอด เราก็เข้าใจว่าเขาเป็นแบบนั้น

เราก็ยอมรับมาตลอด จนหลังๆ เรารู้สึกว่าเราไม่มีเรื่องที่จะคุยกันเพราะคุยทีไรเขาจะไปทำนู่นนั่นนี่ตอนนั้นพอดีตลอด อาบน้ำ ดูคริป เล่นเกมส์ กินข้าว แล้วคือแบบเวลาคุยกันส่วนใหญ่จะเป็นเราที่ถามว่าวันนี้เป็นไงบ้าง วันนี้งานหนักไหม วันนี้เลิกงานกี่โมง ทำงานปวดหัวไหม เพื่อนร่วมงานพูดให้รำคาญอีกมั้ย จนเรารู้สึกว่านี่มีแต่เราถามหรอเนี่ย เราเลยเลิกถามมาสักพักใหญ่ๆ คุยเรื่องอื่นแทน สังเกตุดูเขาก็ไม่คิดจะถามอะไรเกี่ยวกับชีวิตความเป็นอยู่ สารทุกข์สุกดิบเรา เขาไม่ถามเลยค่ะ

ขนาดเราเป็นแผลเขาก็แบบ เออรับรู้แล้วประมาณนี้อะค่ะ เจ็บไหม ทำไรมา ทายาหรือยังไม่มีไม่ถามเลย คือเราก็ดูแลตัวเองได้ก็จริง แต่แค่คำถามเพื่อแสดงความเป็นห่วงจากคำพูดเขายังไม่มีเลย กลับกันเวลาเขาเป็นอะไรถึงเราจะช่วยอะไรเขาไม่ได้เพราะอยู่ไกลกัน เราเป็นห่วงและถามเขาตลอด เราเลยแบบ ตลอดเวลาที่ผ่านมาถ้าเราไม่ชวนคุย นี่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรกับชีวิตกับความรู้สึกความต้องการอะไรเราเลยนิ แต่ที่คุยกันมาได้ตลอดคือเราเองที่ต้องการเขาอยู่ฝ่ายเดียว  วันนี้เราเป็นไงเรามีความสุขไหมคือเขาไม่ถามอะไรเกี่ยวกับเราเลย เขาห่วงแค่ว่าวันนี้จะเล่นเกมส์อะไรดีดูคริปดีไหมแฟนทักมาป่าวถ้าทักมาจะตอบไม่ให้นัอยใจแค่นั้นเอง เราคุยกันทุกวันจนตอนนี้หงุดหงิดเรา แล้วก็เริ่มเงียบใส่กันแล้ว เราอิ่มกับอะไรที่โดนเอาคืนประชดเราเก่ง จนแบบ นี่เราเป็นแฟนเขาจริงๆหรอ พอเราถามว่าประชดเราหรอบอกไม่ๆๆๆ ไม่พอใจเราหรอก็ไม่ๆๆๆ แล้วบ่ายเบี่ยงคุยเรื่องอื่นไปเลย แต่เวลาไม่พอใจอะไรก็เป็นเหมือนเดิมอีก คือเงียบใส่ 

เราเลยอยากถามผู้ชายที่แบบอายุช่วง 25-35 ละกันค่ะว่า เราอยู่ถูกจุดของเราหรือเปล่า เรารู้สึกว่าเราไม่มีตัวตนไม่ใช่คนที่เขาเป็นห่วงไม่ได้ถูกถามหาไม่ได้เป็นคนที่เขาต้องการ แค่คุยกันเฉยๆ ตอนนี้เรามองไม่เห็นอนาคตร่วมกันเลย เหมือนคบคุยสนุกแบบเฮ้ยกูก็มีแฟนแค่นั้นเองค่ะ เรารู้สึกว่าตอนนี้มีค่าแค่นั้นจริงๆ 

เราไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้ผิดพลาดประการใดขออภัยและแก้ไขให้ด้วยนะคะขอบคุณค่ะ