สวัสดีทุกคนนะคะเราขอออกตัวก่อนเลยว่าเราเป็นเด็กซิ่วคะ แต่ปัญหาตามกระทู้ข้างบนมันไม่ใช่พึ่งมาเป็นตอนสอบเข้ามหาลัยนะคะมันเป็นมาตลอดเลยคะตั้งแต่เราจำความได้พ่อเรามักจะพูดตลอดว่าคนนู้นคนนี้เก่งกว่าเรา คือตอนเด็กมันรู้สึกเฟลมากแต่ตอนนั้นเราน่าจะ7-8ขวบนะคะเราเลยยังไม่ได้รู้สึกเยอะมากขนาดนั้น จนพอน่าจะใกล้ๆช่วงจะจบป.5-6 เราโดนหนักเลยคะทั้งบอกว่าทำไมเราทำไม่ได้เท่าเพื่อนคือไม่ใช่ไม่อยากทำได้เท่าเพื่อนหรอกนะคะแต่เราโครตพยายามแล้วแต่มันได้เท่านี้(แต่คะแนนเราก็ไม่ได้ขี้เหร่นะแถมยังได้เกิน70%นะคะ)แต่เพื่อนที่เราสนิทคือได้นะจะเกือบเต็ม คือจำได้เลยช่วงนั้นเราทั้งทำข้อสอบทั้งตั้งใจเรียนอ่านหนังสือถึงดึกดื่น แล้วพอเราจะจบป.6เราก็ต้องสอบโอเน็ตเราก็ได้คะแนนดีเลยเท่าที่ดูในปีนั้นแต่ใช่เพื่อนสนิทเราได้คะแนนดีกว่าโดยเฉพาะคณิตศาสตร์เต็มร้อย พ่อเราก็บ่นเราว่าทำไมทำได้แค่นี้เราโครตเสียใจเลยจนแบบเราซึมเลยช่วงนั้นแต่เรายังคิดในแง่บวกว่าพ่ออยากให้เราได้ดีแต่ใช่พ่อบ่นเราไปปเรื่อยๆจนเราสอบเข้าม.ต้นโรงเรียนใกล้เคียงเราทุกจังหวัดเราก็ติดหมดแต่เราอยากเรียนอีกโรงเรียนหนึ่งแม้อาจจะไม่ดังเท่ากับโรงเรียนที่เราติด พ่อเราด่าเราว่าโง่แล้วไปมอบตัวเราที่โรงเรียนดังจังหวัดหนึ่งเราขอไม่บอกแล้วกันว่าที่ไหน ถึงแม้ว่ามันจะดีแต่เราก้ยังรู้สึกเสียความรู้สึกเพราะเราอาจจะไม่ใช่เด็กเก่งขนาดนั้นแต่เราก็พยายามเข้าที่พ่อเราอยากให้เรียนที่นี้สภาพแวดล้อมของที่นี้มันมีการแข่งขันสูงมากๆ เราพยายามรับตัวแล้วนะแต่อาจจะเพราะเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านจากเด็กประถมมาเป็นเด็กม.ต้นมันเลยอาจจะหนักขึ้นจากเกรด3.9Xกลายเป็น2.5Xพ่อเราด่าเราหนักเลยจนแบบช่วงนั้นเราต้องไปปรึกษาจิตแพทย์จำได้เลยเพราะแม่เราสังเกตว่าเราซึมมากๆแล้วใช้เราเป็นซึมเศร้าพอแม่เราไปบอกพ่อก็บอกว่าเราสำออย ไม่ได้เลย แล้วก็เปรียบเทียบเราจะลูกพี่ลูกน้องฝั่งเขาจนเราแบบนั้นมันพวกพี่เขาหนิ พ่อเราพูดพ่อก็ผลักเราแล้วก็ด่าๆ จนม.ปปปลายเราตัดสินใจว่าจะไม่อยู่กับเขาโดยการมาสอบเข้าที่กทม.แล้วเราก็ติดเราเลยช่วงแม่ออกมาด้วยแต่แม่เราก็พยายามบอกว่าพ่อเราอายุเยอะแล้วอาจจะไม่เข้ารุ่นพวกเรา พอเราเรียนม.ปลายเราเรียนได้เกรดดีเลยละโดยที่เราไม่ให้พ่อเรามายุ่งเพราะแม่เราให้กำลังใจเราตลอดจนพอเราสอบเข้าม.หลายปี65เราไม่ได้คณะที่เราหวังเราตั้งสินใจซิ่วคะแนนเราอาจจะไม่ได้ดีที่สุดแต่ใช่ก็ไม่ได้แย่ สุดท้ายพอมาปีนี้เราไปสอบแม่เราก้ไปกับเราดีใจมากที่แม่เข้าใจเราแต่เราก็ยังไปหาพ่อบ้างแต่ก็อะนะคะพ่อเราก็ยังพูดเหมือนเดิมแล้วเมื่อคะแนนtgatพึ่งออกมา เราได้ประมาณ 17X.XXXคะแนนแล้วใช่น้องเราได้มากว่าเราไม่มากแต่ใช่พ่อเราพูดกับเราทั้งวันว่าเราไม่ได้เรื่องเป็นยีนที่ไม่ได้เรียนในตระกลูจนเรารู้สึกอยากหายไปปจากโลกนี้เลย แต่ที่เรายังทนอยู่เพราะเราเป็นห่วงแม่ เราอยากดูแลลแม่มันผิดไหมถ้าเราจะไม่ชอบพ่อเราเลยมันจะอกตัญญูไหมค่ะ