ไม่คิดว่าการเกิดมาชาตินี่ ชีวิตจะเละเทะแบบนี่
พ่อที่คิดว่าตัวเองเป็นพ่อที่ดีก็ติดยา ไม่มีก็อาละวาด ด่าแม่ บังคับแม่ ไม่มีตังให้ก็เหวี่ยง จนตอนนี้ตัวเองบาปหนามาก เพราะวางมวยกับพ่อตลอด ถ้ามันตีแม่ก็ซัดมันตอนนั้นเลย มีน้อง ก็ให้ไปอยู่ไกลๆ เพราะ มันไม่มีใครอยากอยู่บ้าน ทุกคนอยากทิ้งตรงนี้แล้วหนี้ไปให้พ้นๆ แต่ก็สงสาร เพราะนอกจากที่บ้านแล้ว พ่อก็ไม่มีใครแล้ว ตอนนี้เหลือเราคนเดียวที่เลี้ยงบ้าน จนตัวเองติดหนี้บาน เพระาเอาเงินมาส่งน้อง ให้ที่บ้านกิน เพราะของทุกอย่าง เราเป็นคนซื้อคนหา จนเงินติดไม่มีสักบาท
ทำไมชีวืตมัน เส็งเครงวายวอดขนาดนี่  
เหนื่อยใจ ระบายเฉยๆ