คือเราไม่เคยมีแฟนเลย แต่ก็ไม่เคยเปิดใจให้ใครง่ายๆ มีความกลัวเต็มไปหมด แบบนี้จัดอยู่ในกลุ่มของโรคกลัวความรักไหม
เรากลัวเลือกผิดมากๆอ่ะ คือเราอยากได้คนที่เป็นคนแรกและเป็นคนสุดท้ายของเราอ่ะ
เวลามีคนเขามาเราจะถอยห่าง ความรู้สึกอย่าเขามานะ เมื่อรู้ว่าเขาเข้ามาจีบ( หรือว่าเขาแค่เขินอาย ) แต่ในแชทเราก็เป็นถ้าเขามาจีบยังไม่อยากตอบ (แต่90%คนไม่รู้จักทักมาก็คือทักมาจีบป่ะ) เราชอบหลอกเขาว่าเรามีแฟนแล้วจะใช้เหตุผลนี้ปฏิเสธ เมื่อเราไม่อยากคุยต่อแล้ว
เราเคยคุยกับนึงนานถึงสี่เดือนสิบสี่วันเรารู้สึกดีด้วยนะ ดีด้วยจนเราต้องหยุดความรู้สึกนั้น ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
ขนาดคนที่เราชอบเรายังเลือกที่จะไม่ให้เขารู้และใครต่อใครรู้
ตอนนี้ก็ไม่มีคนคุย แต่ก็รู้สึกสบายดีไม่ได้โหยหา
เคยมีเพื่อนมาบอกชอบตรงๆ ความรู้สึกเราคืออย่ามาชอบคนอย่างเราเลย รู้สึกว่าตัวไม่เหมาะอ่ะไม่ได้ดีที่เขาจะมาเลือกเราอ่ะ
อยากเลือกคนที่ดีที่สุดให้ตัวเองอะ กลัวเลือกผิดสุดๆ ในหัวคือมีแต่ความกลัว เคยคิดนะ ถ้าเราเลือกผิดขึ้นมาถ้าคนนันไม่ใช้คนสุดท้ายของเราครั้งต่อไปจะอยู่ไหม ขนาดตอนนี้ยังเปิดใจยากเลย
แบบนี้ถือว่าเป็นคนกลุ่มโรคกลัวความรักไหม
เรากลัวเลือกผิดมากๆอ่ะ คือเราอยากได้คนที่เป็นคนแรกและเป็นคนสุดท้ายของเราอ่ะ
เวลามีคนเขามาเราจะถอยห่าง ความรู้สึกอย่าเขามานะ เมื่อรู้ว่าเขาเข้ามาจีบ( หรือว่าเขาแค่เขินอาย ) แต่ในแชทเราก็เป็นถ้าเขามาจีบยังไม่อยากตอบ (แต่90%คนไม่รู้จักทักมาก็คือทักมาจีบป่ะ) เราชอบหลอกเขาว่าเรามีแฟนแล้วจะใช้เหตุผลนี้ปฏิเสธ เมื่อเราไม่อยากคุยต่อแล้ว
เราเคยคุยกับนึงนานถึงสี่เดือนสิบสี่วันเรารู้สึกดีด้วยนะ ดีด้วยจนเราต้องหยุดความรู้สึกนั้น ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
ขนาดคนที่เราชอบเรายังเลือกที่จะไม่ให้เขารู้และใครต่อใครรู้
ตอนนี้ก็ไม่มีคนคุย แต่ก็รู้สึกสบายดีไม่ได้โหยหา
เคยมีเพื่อนมาบอกชอบตรงๆ ความรู้สึกเราคืออย่ามาชอบคนอย่างเราเลย รู้สึกว่าตัวไม่เหมาะอ่ะไม่ได้ดีที่เขาจะมาเลือกเราอ่ะ
อยากเลือกคนที่ดีที่สุดให้ตัวเองอะ กลัวเลือกผิดสุดๆ ในหัวคือมีแต่ความกลัว เคยคิดนะ ถ้าเราเลือกผิดขึ้นมาถ้าคนนันไม่ใช้คนสุดท้ายของเราครั้งต่อไปจะอยู่ไหม ขนาดตอนนี้ยังเปิดใจยากเลย