เราไม่รู้ว่าอันนี้คืออะไร เขาก็ถามว่าไม่รู้จักจริงดิ ไปอยู่ที่ไหนมาเนี่ย เเล้วเขาก็หัวเราะเยาะเเละยังพูดอีกว่าไอ้เด็กหลงยุคเวลาคนอื่นเขาคุยอะไรกันก็ฟังเขาไม่เข้าใจทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องที่สำคัญขนาดนั้นเช่นพวกหนังหรือเเบรนด์ยี่ห้อต่างๆเเละก็ตอนนั้นเราสอบเก็บคะเเนนก่อนสอบเราก็อ่านหนังสือเเต่เขาบอกว่าไม่อ่าน เก่งจำได้อยู่เเล้วพอคะเเนนออกมาเราได้เต็มเเต่เขาได้น้อยกว่าเราประมาณ4-5คะเเนนเขาก็มาบอกว่าเป็นไงอ่ะไม่ได้อ่านก็ทำได้อยู่เเล้ว เเละยังมีอีกหนึ่งเรื่องคือเราไม่ใช่คนเก่งภาษาอังกฤษซึ่งเรียกว่าโง่ได้เลยค่ะเเต่เขาเป็นคนเก่งภาษาอังกฤษตอนนั้นเราถามเขาไปว่าอันนี้ตอบอะไรอ่ะเขาก็ตอบกลับมาว่าประโยคง่ายๆเเค่นี้ก็ไม่รู้หรอเราก็เลยบอกว่าก็ไม่รู้อ่ะเเล้วเขาก็เเบบหัวเราะเยาะเเละก็พูดว่านี่เเค่ประโยคง่ายๆเองนะเราก็เลยตอบอีกว่าก็เราไม่เก่งเเล้วเรากับเขาก็เถียงกันจนเราทนไม่ไหวจำได้ว่าเหมือนตอนนั้นตัวเองจะมองเเรงเขาก็เลยหยุดไปก่อน(ปล.เขาเป็นคนที่โมโหง่าย พูดจาเเรง สำหรับเราเขาเป็นคนไม่ค่อยมีมารยาท ชอบเอาตัวมาผลักเราตอนหน้าประตูเเล้วเราเกือบล้มหลายรอบเเล้ว)