ถ้าอะไร 
มันกระเทือนขึ้น ใน...ใจ
ให้ดู...
หัวใจ เจ้าของทันที
เพราะเรามาแก้ใจ มาระงับดับ กิเลส...ที่ใจ
กิเลส...
แสดงออกมา หือ ! ออกมาแล้วหรือ ?
ให้ว่างั้นซิ !
สมมุติ ไม่พอใจคนนั้น
ความไม่พอใจนี้ คือ...เรื่องของเราเอง
เป็นผู้ก่อขึ้นมา
นี่ ! จับตัวนี้ก่อน ฟาดตัวนี้ ให้มันพังลงไปซิ
นั่น ! จึงเรียกว่า...
ผู้มาแก้กิเลส ต้องดู...ตัวนี้ซิ ไปดูอะไรข้างนอก
เสาต้นนี่
ไปโกรธมันได้ ถ้าใจเลวเสียอย่างเดียว
ต้นเสา ก็ไปโกรธให้เขาได้ 
ภูเขาทั้งลูก ดิน-ฟ้า อากาศ โกรธให้เขาได้
ถ้าใจเลว เสียอย่างเดียว ว่างั้นเลย
ถ้าใจเป็นนักปฏิบัติ
มีสติสตัง กำจัดกิเลส ที่แสดงฤทธิ์เดช
แห่งความเลวทราม 
ขึ้นมาในใจขนาดไหน จับปุ๊บ จับปุ๊บ
นั่น ! 
จึงเรียกว่า...ผู้มาแก้ ตัวเองซิ
อย่า ไปถือภายนอกนะ
ให้ดู...
ตัวนี้ ตัวกระเพื่อมนี่ นี่ละ !
การปฏิบัติธรรม ต้องเป็นอย่างนั้นนะ
ต้องดู...
จุดต้นเหตุ มหาเหตุ มหาอยู่...นี่ !
อย่างพระอัสสชิ เทศน์
ให้พระสารีบุตรนั่นแหละ ธรรมทั้งหลาย
เกิดแต่เหตุ คือ...ใจ 
มัน จะดับ ดับ ที่ตรงนี้ก่อน
พระสารีบุตรบรรลุธรรม พระโสดาบันขึ้น
ทันทีเลย เห็นไหมล่ะ ?
ท่านจ้อ เอาตรงนั้นเลย ไม่เอาที่อื่น
"เย ธมฺมา เหตุปปฺภวา เตสํ เหตุ ตถาคโต
เตสญฺจ นิโรโธ จ เอวํ วาที มหาสมโณ."
เป็นบาลี ว่าอย่างนั้น
"ธรรมทั้งหลายเกิดจากเหตุ
เมื่อเหตุนี้ดับ มันก็ดับ พระมหาสมณะแสดง
อย่างนี้ เเปลออกแล้ว."
____________________________________________
องค์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน