แฟนเป็นผู้ชายเจ้าชู้มากค่ะ ชอบพูดทำร้ายจิตใจของเรามาก แต่เราทนค่ะเพราะเรารักเขา เราเคยสัญญากันค่ะว่าจะหยุดกันแค่นี้เป็นคนสุดท้าย แต่ความคิดของเรามันเปลี่ยนไปค่ะ เพราเขาไม่เคยทำตามคำพูดที่ให้กับเราเลย พยายามคุยกับผู้หญิงตลอดเขาบอกมันเป็นสันดารของเขา พอเราจับได้เขาจะด่าเรา เสียๆหายๆ ดูถูกเราสารพัด บอกเราความคิดเด็ก แต่มันคือตัวเขาเองที่คิดเหมือนเด็ก เราคุยกับเขาด้วยเหตุและผล ไม่เคยหยาบคายใส่เขา ถนอมน้ำใจเขา พอเราถามถึงสาเหตุสิ่งที่ได้คือคำด่าทอตลอดเช่นเคย ด้วยความที่เราอยากรักษาเขาไว้เราเลือกที่จะขอโทษเขาจนไม่นึกถึงจิตใจตัวเองว่าแย่แค่ไหน เวลาเรามีธุระอะไรก็ตามเราจะพึ่งพาเขาค่ะ แต่ตอนนี้เราค่อยๆกลับมาพึ่งพาตัวเอง พยายามทำทุกอย่างด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ง้อเขา
 ประเด็นหลักๆเลยคือ... เราอยากออกจากตรงนี้มากแต่เราทำไม่ได้เรารู้สึกขาดเขาไม่ได้ทั้งที่เขาเอาแต่ใจแล้วทำจิตใจของเราตลอด เราควรตัดการกับความรู้สึกแบบนี้ยังไงดีค่ะขอคำแนะนำจากประสบการณ์ของแต่ละคนหน่อยค่ะ ขอบคุณนะคะ