แม่เราเป็นคนโมโหร้าย กับญาติๆ มักจะมีปากเสียงด้วยกันบ่อย แต่ก็ทำได้แค่มีปากเสียง แต่กับเรา เวลาเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ แม่จะใช้คำที่รุนแรงมากๆ ปาของใส่ แม้กระทั่งเราหลีกหนีออกมา ไม่อยากทะเลาะด้วย แม่ยังตามมาด่าไม่จบไม่สิ้น ให้เราทำในสิ่งที่เค้าอยากให้ทำ พอเราไม่ทำ ไม่ได้ดั่งใจก็ปาของใส่เลย เป็นแบบนี้บ่อยมาก อยากให้แม่รับรู้ว่าจิตใจเรามันไม่ค่อยไหว เราโดนแบบนี้หลายๆ ครั้ง หลายๆ ปี ตั้งแต่เล็กจนโต มันเหมือนจะชินแต่มันไม่มีครั้งไหนที่เราจะชินชาได้เลย มันบั่นทอน เวลาทำไรผิดพลาดนิดหน่อย แม่จะด่าจะว่าตลอด ตอนนี้ในใจลึกๆ เรากลัว กลัวได้ยินคำด่า กลัวไปหมด เราเป็นมาซักพักแล้ว ไม่รู้จะทำยังไงให้มันเป็นปกติ 

เราจะทำยังไงให้เราอยู่ร่วมกับแม่อย่างมีความสุข เราไม่มีใคร พ่อกับแม่แยกทางกัน ที่พึ่งทางจิตใจก็ไม่มีเลย หลายต่อหลายครั้ง เวลาทะเลาะกับแม่ เราได้แต่เงียบ จะระบายให้ใครฟังไม่ได้ ระบายให้พ่อฟังก็ไม่ดี เพราะพ่อกับแม่ไม่ได้จบกันด้วยดี มีพี่ชายก็เป็นพี่ที่พึ่งพาไม่ได้ มีญาติก็ไม่มีใครจริงใจเลยซักคน 
ทุกวันนี้เลยได้แต่เงียบ