เราคบกับแฟนเรามา 13 ปี อยุ่กินกันอย่าง สามีภรรยา อยุ่กันมีความรักให้กันมาตลอด ทั้งไว้ใจ เชื่อใจ ถือว่าเป็นชีวิตคู่ที่มีความสุขมากๆๆๆๆ ตลอดระยะเวลา เกือบ 10 ปี…จนมาถึงเช้าวันนึง แฟนเราตื่นนอนมาปกติ เขาจะลงไปน้ำน้ำแต่งตัวข้าง ส่วนเราจะอาบน้ำแต่งตัวข้างบน และวันนั้นเอง….เราแต่งตัวเสร็จเร็ว กำลังจะเดินลงไปข้างล่าง ได้ยินเหมือนแฟนคุยโทรศัพย์กับใคร เลยหยุดเดินและฟังสักพัก มีเสียงผู้หยิงพูดออกมา เราเลยรีบลงไปข้างล่างและถามว่าคุยกับใคร…. ส่วนผู้หยิงคนนั้นก็พูดออกมาว่าใคร อย่าวางสาย และเราก็แย่งโทรศัพท์ของแฟนเรามาคุย เป็นผู้หยิงมีอายุ เริ่มได้พูดคุยทำให้เรารู้เรื่องของแฟนเราในส่วนที่เราไม่เคยรู้มาก่อน คือ แอบคบกับผู้หยิงแก่ หลอกเอาเงินเขามา เล่นการพนัน มีหนี้สินเยอะแยะเต็มไปหมด ตอนเรารู้เราช็อกมาก ร้องไห้แบบหนักมาก ไม่เคยร้องหนักอะไรแบบนี้มาก่อน หลายวันกว่าจะตั้งสติได้….จนนั่งคุยกันกับแฟนถึงกับจะเลิกกัน แต่แฟนเราขอโอกาศ แต่ ณ จุดนั้น เราคิดไม่ออกเลยว่าเราจะหาเงิน 3-4 ล้าน มาใช้หนี้เขายังไงหมด และบวกกันเราพึ่งซื้อบ้าน พึ่งผ่อนได้ประมาน 1-2 ปีได้ ชีวิตช่วงนั้นเราถือว่าหนักหน่วงมาก….แต่เราก็คิดมันต้องมีทางออกสิหน่า….จนเวลาผ่านไปเนินนาน เราก็ไม่สามารหาทางออกได้….ได้แต่หาเงินจ่ายอะไรได้เท่าไหร่ก็จ่ายไปคิดว่าวันนึงคงมีโอกาสของเราบ้าง…ก็ใช้ชีวิตแบบนั้นมาได้ เกือบ 3 ปี ในระยะเวลาเหล่านั้น เรากับแฟนก็ไม่ได้รักกันเหมือนเก่า แต่ก็ยังอยุ่ด้วยกันที่บ้านหลังนี้ เรายอมรับนะว่าช่วงเวลา 3 ปี เราคิดแต่ว่าจะหาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าบ้าน ไม่ให้บ้านถูกยึด เราเหลือเงินอยุ่ก้อนนึง เอาไปลงทุน ซื้อขายทอง เพื่อเดือนๆๆๆนึงจะมีเงินเพิ่มมาได้บ้าง แต่ก็ไม่เป็นอย่างที่คิด เราทำออนไลน์ขายครีม ก็พอได้บ้างแต่ก็ไม่สามารถเอามาช่วยค่าใช้จ่ายได้เท่าที่ควร ในหัวเราคิดแต่จะหาเงินให้ได้มาเพื่อให้มีจ่ายค่าบ้านในทุกๆๆเดือน บางส่วนก็มีที่แฟนเราหยิบยืนมาให้เกือบทุกเดือนแต่ไม่ทุกเดือน ส่วนเงินเดือนของแต่ละคนก็เอาไว้ใช้ในส่วนของตัวเอง ส่วนเงินเดือนแฟนเราไม่ต้องพูดถึง เงินออกมาใช้หนี้ของเขาเดือนๆๆนึงก็ไม่พอ เรารู้สึก โมโห โกหก และรู้สึกแย่กับสิ่งที่เขาทำ จนเรากับแฟนเหมือนคนอื่นไม่ใช้สามีภรรยากัน ต่างคนต่างคิด ต่างคนต่างทำ จนเรามีปัญหาอะไรเราไม่เคยปรึกษากัรเลย แฟนเราโทรหาเรา ก็จะเอาแต่เงิน เราไม่มีให้ จนบางครั้งเราเห็นโทรศัพท์เขา เราก็ตัดโดยการไม่รับสายเขาเลย ในหัวเราตอนนั้นเราอยากเลิกกับเขาบ้าง คิดตลอดว่าชีวิตเราที่เป็นแบบนี้ก็เพราะเขา คิดถึงแต่ความรู้สึกตัวเองเป็นหลัง และสิ่งนี้เอง ก็ทำให้เกิดเรื่องเป็นครั้งที่สอง พฤติกรรมแฟนเราหลายๆๆอย่างก็เริ่มเปลี่ยนไป ไปทำงานต่างจังหวัดบ่อย ไม่กลับบ้าน เอาง่ายๆๆๆอยุ่บ้านเดียวกันได้ยินแต่เสียง แต่ไม่เคยเจอกัน เป็นอย่างนี้อยุ่สักพัก เราเลยเริ่มสังเกตุพฤกรรมของเขาจนเรารู้สึกว่า เขาต้องมีอะไรปิดบังเราอยุ่แน่ๆๆๆ พักหลังเราเริ่มโทรหาเขาบ่อยขึ้น แต่จะมีบางช่วงที่เขาจะไม่รับสายเรา จนข้ามคืนข้ามวัน เรารู้สึกแน่ใจมากว่าต้องมีอะไร (เรื่องผู้หยิง)เราตัดสินใจซื้อเครื่องดักฟังในรถ จะเอาไปติดไว้ในรถแฟน …. แต่ไม่ทันได้เอาไปติด รถแฟนเราถูกชน โทรมาบอกเรา…ว่าพรุ่งนี้ขอยืมรถไปทำงาน….เราเลยเอา เครื่องดักฟังไปไว้ในรถเรา…เหตุการณ์ที่เราคิดก็เป็นจิงอย่างที่เราคิดไว้ ระหว่างที่แฟนเราขับรถไปทำงาน เราก็ได้โทรเข้าไป ก็ได้ยินแฟนเราคุยโทรศัพท์กับผู้หยิง…ฟังแล้วใจสั่น ความรู้สึกครั้งแรกกับมาอีกครั้งแบบ ที่ตัวเองไม่คิด ว่าความรู้สึกแบบนี้จะกับมาหาเราอีก บอกกับตัวเอง ครั้งนี้เราจะให้อภัยเขาได้อีกไหม ครั้งนี้เราจะเอายังไง….นั่งตั้งสติซักพัก เดินวนไปวนมาอยุ่ในบ้าน น้ำตาไหลไม่หยุด คิดย้อนกับไปทุกอย่างเราทำอะไรผิด เราผิดอะไรตรงไหน สิ่งที่เราทำมาคือเราผิดอะไร…จนแฟนเรากับมา เรานั่งคุยกับเขาเปิดใจ แต่เราไม่ได้บอกนะว่าเรารู้แล้วว่าเขามีคนอื่น(นอกใจ) เราถามแฟนเราว่า เธอเปลี่ยนไป พฤติกรรมของเธอเปลี่ยนไปหมด สายตาท่าทางต่างๆๆๆที่แสดงกับเรามันเปลี่ยนไปหมด เขาตอบกับเรามาแค่ไม่มีไม่อะไร หาว่าเราประสาท น่าเบื่อ ทำงานเหนื่อยๆๆๆต้องมาเจอเรื่องปัญญาอ่อนอีก และก็บอกกับเราว่า (เรื่องของอยากจะคิดอะไรก็เรื่องจอง) ณ ตอนนั้น น้ำตาเราตกเสียใจมาก….เรากับมานั่งคิดสิ่งที่ผ่านมาเราผิดตรงไหน สิ่งที่เราเจอมาทั้งหมดมันยังไม่พอสำหรับเราหรอ ทำไมเธอทำร้ายเราได้ขนาดนี้ ณ ตอนนั้น บอกตรงๆๆๆนะ เราฟุ้งซ่านไปหมด คิดวนไปวนมา ในหัวมีแต่คำว่า ทำไม ทำไม หลายร้อยตัว จนเราตั้งสติอีกครั้ง และนั่งคุยกับแฟนเราอีกในวันถัดมา ถ้าเธอมีใครบอกเรานะ เรารับไม่ได้กับเรื่องพวกนี้ ถ้าเธอจะไปเราไม่ว่าเรายอมรับได้ สิ่งที่แฟนเราพูดออกมา คือ ทุกวันนี้ เราอยุ่ด้วยกัน ก็เหมือนเราต่างคนต่างอยุ่กันอยุ่แล้ว เขาไม่มีอะไรทั้งนั้น แต่อยากให้เราย้อนดูตัวเราเอง ว่า 3 ปีที่ผ่านมา เราเองต่างหากที่ไม่ได้สนใจเขาเลย เขามีปัญหาเขาปรึกษาอะไรเราไม่ได้ เราปฎิเสธเขาตลอด ต่างคนต่างอยุ่ ต่างคนต่างคิด เราไม่ได้คิดอะไรร่วมกันมานานแล้ว 3 ปี ที่เขาต้องพบต้องแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ก็ไม่ผิด ที่เขาจะเปลี่ยนไป….สิ่งที่เขาพูดออกมากับเรา มันทำให้เราย้อนคิดอีกครั้ง ….. มันถูกทุกอย่างที่เขาพูดมา 3 ปี ที่เราเจอปัญหา ครั้งแรก เราปล่อยปะความรู้สึกของเขา เรามัวแต่รักษาความรู้สึกให้แต่ตัวเอง เราคิดแต่ว่าเราต้องแข็มแรง เพราะใน ขณะนี้เราต้องเป็นหัวเรือในบ้าน เรามัวแต่คิดว่า เราต้องทำทุกอย่างเพื่อรักษาบ้านหลังนี้เอาไว้ จนเราไม่ได้มองกับไปมองคนข้างหลัง ว่าเขาต้องเจอปัญหาอะไรบ้าง เราเสียใจ เรารู้สึกผิด วันนี้ถ้าเขาจะเลือกที่จะไปอยุ่กับคนใหม่ เราก็คงต้องนอมรับมันให้ได้ใช่ไหม เท่ากับสิ่งที่เราพยายามทำมาทั้งหมด เราเดินมันมาผิดทางหรอ และหลังจากนี้เราต้องเดินคนเดียวแล้วจิงๆๆๆใช่ไหม สิ่งที่เกิดขึ้นเรามันผิดกับเขามากใช่ไหม ทุกคนคิดว่าเรื่องนี้ เราผิดใช่ไหม เราเสียใจ ถ้าย้อนกับไปได้ เราจะขอโทษสิ่งที่เราทำกับเขาทั้งหมด แต่เราก็อยากจะบอกเธอนะ สิ่งที่เราทำมันก็เพื่อเรา แต่มันแค่เป็นสิ่งที่เราลืมมองเธอว่าระหว่างทางเธอต้องเจออะไรบ้าง วันนี้เราแค่อยากจะบอกเธอแค่ว่า เราเสียใจ เราขอโทษ นะ สุดท้ายเรายอมรับในการตัดสินใจเธอทั้งหมดนับจากนี้ ขอบคุณพันทิพ ที่มีพื้นที่นี้ไว้ให้เรา