เคยมีเรื่องเล่ามาก่อนเกี่ยวกับโรงเรียนนี้นานมากๆ แกเห็นหอของโรงเรียนเราหอนั้นมั้ย? หอแรกที่อยู่ไกลจากหอของตึกเรียนที่สุด...
เคยมีรุ่นพี่บอกฉันมาก่อนว่าหอนั้นน่ะคือหอของพวกคุณครูที่เป็นครูฝึกจากเมืองนอก โรงเรียนนี้เอาใจใส่บรรดาครูฝึกมากๆ เคยมีครูฝึกบางคนที่มีปัญหาเรื่องที่อยู่ ผอ.ท่านก็เลยจ้างสถาปนิกและทีมก่อสร้างมาสร้างหอพักครูฝึกให้ มีแยกฝั่งไปในตัวด้วย แต่ก็อยู่กันไม่เยอะ เพราะมาตราฐานในการรับบุคลากรของโรงเรียนนี้ค่อนข้างสูงและเข้มงวดมากๆ!
แต่ทุกวันนี้พวกเราไม่เคยเห็นครูคนไหนเข้าออกที่หอนั่นเลย สงสัยมั้ยล่ะว่าทำไม?
 
เพราะมีคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นกับคุณครูที่หอพักครูไง!
 
"อะไรห๊ะไอ้เฟียน จะมาเล่าเรื่องผีอะไรให้พวกกูฟังอีก?"เซี่ยผู้เป็นเพื่อนหนุ่มตาตี่หันมามองวเพื่อนสาวด้วยใบหน้าหงิกงอเล็กน้อย
 
"เฮ้ยยย ไม่ใช่เรื่องผีนะ นี่ไง มีข่าวลงหนังสือพิมพ์ด้วย อุตส่าห์ไปตื๊อขอรุ่นพี่เขามาเลยนะ"
 
"เพลาๆลงบ้างเหอะ งานที่ยัยยุ้ยสั่งอะทำเสร็จยัง?"
 
"ยัง...ครูก็สั่งงานอะไรเยอะแยะวะ เมื่อวานให้จดตั้งห้าหน้า การบ้านมาอีก2บท ไอ้เห้เอ๊ย นักเรียนนะเว้ยไม่ใช่ยอดคน แล้วเนี่ยวิชาไม่ได้เรียนแค่วิชาเดียวมั้ยวะ ปวดมือชิหัย พอทำไม่ทันส่งก็เรียกไปตีหน้ากระดาน"
 
"เออ ก็จริง แต่ก็เลิกเรื่องผีสางแล้วเขียนงานต่อเหอะไป ต้องส่งหลังเที่ยงนะเว้ย"
 
"อาๆๆๆ ก็ได้ๆ ไว้ต่อคราวหน้าก็ได้"เฟียนยอมพ่ายให้กับเพื่อนหนุ่มแล้วหันมามองเพื่อนสาวอีกคนของตัวเอง "แล้วน้ำอะ ทำงานของยัยยุ้ยเสร็จรึยัง?"
 
"อือ ใกล้ละ"น้ำตอบแต่ไม่หันมามองคู่สนทนา มือเล็กยังคงขยับขีดเขียนปากกาลงสมุด
"งั้นเดี๋ยวเย็นๆจะมาเล่าต่อนะ!"เฟียนพูดพร้อมโบกมือลาเพื่อนสนิทที่บัดนี้ได้อยู่ต่างห้องกัน
 
ตกเย็นเฟียนได้ออกจากห้องเรียน และพบว่าเพื่อนรักทั้งสองมารออยู่ก่อนแล้ว หญิงสาวยิ้มเผล่ ถลาตัวเข้าหาเพื่อนทั้งสอง "อะไรจ๊ะ อยากฟังเรื่องที่เค้าจะเล่ากันเร็วๆแล้วเหรอ~"
 
"พ่อมุง แล้วรีบไปที่บ้านกูกัน จะได้เล่าแล้วพักกัน"เซี่ยยันร่างของเพื่อนสาวออกเบาๆแล้วกล่าวปัด
 
"น้ำจ๋าก็จะมาฟังเหรอ?"
 
"อ้าว ทำไม ฟังไม่ได้เหรอ ห๊ะ ห๊ะ?"น้ำถามด้วยท่าทีเล่นใหญ่ราวกับสาวนักเลง บางครั้งก็คิดว่าท่าทางของเธอกับบุคลิกคล้ายเด็กเรียน พอทำท่าทางปั่นๆเช่นนี้ก็มักจะทำให้รู้สึกตลกขึ้นมา
 
เฟียนแตะไหล่เพื่อนสาวเบาๆแล้วเอ่ยตอบปั่นๆกลับไป คุยเล่นกันระหว่างทางจนถึงบ้านของชายหนุ่ม
 
"เอาน้ำไรกัน มีโค้กกับน้ำเปล่าและนม"เซี่ยถามเมื่อเดินไปเปิดตู้เย็น
 
"เอาโค้ก"น้ำตอบ
 
"เค้าเอาน้ำเปล่า"เฟียน
 
"เค ขนมก็เอาเป็นพวกในถุงนี้ละกัน"เซี่ยหยิบขวดนมของตัวเองออกมาหลังจากวางของให้เพื่อนสาวเสร็จ "อะ จะเล่าอะไรต่อ ตอนนั้นเล่าถึงอะไรนะ มีคนโดนฆ่าในหอพักครู?"
 
"ใช่ๆๆ ถึงตอนนั้นแหละ"เฟียนกินขนมแล้วรีบดื่มน้ำต่อเพื่อจะได้พูดอีกครั้ง "มีหลักฐานด้วยนะ นี่ไง หนังสือพิมพ์ของข่าวเมื่อ50ปีก่อน..."
 
"แล้วก็ เรื่องนี้ถูกเล่าต่อๆกันมาจากนักเรียนในรุ่นนั้น คนที่พบศพของครูอาร์ชก็คือนักเรียนชายที่เป็นหัวหน้าห้องปี2...เขาไปหาครูอาร์ชเพราะผ่านมาครึ่งชม.แล้ว แต่ครูอาร์ชกลับไม่เข้าไปสอนในห้องเรียนสักที แถมไม่มีแจ้งลาด้วย พอหัวหน้าห้องเข้าไปในห้องของครูอาร์ชที่ไม่ได้ล็อกอยู่...
พบว่าครูอาร์ชเสียชีวิตแล้วบนเตียงนอน แถมสภาพศพก็น่ากลัวมากๆ ผิดธรรมชาติสุดๆ!"
 
เฟียนชี้ไปที่ภาพในหนังสือพิมพ์ ปรากฎภาพของครูฝึกหนุ่มผสมยุโรปที่หน้าตาสะอาดสะอ้าน ภาพด้านข้างใหญ่ๆคือภาพที่มีคนแบกหามศพของอีกฝ่ายลงมาข้างเตียง ผ่านผ้าคลุมสีขาวนั้น มีแขนข้างหนึ่งโผล่พ้นออกมา แขนของศพนั้นมีสีซีดปนคล้ำ ทั้งยังดูเหี่ยวแห้งอย่างประหลาด
บนผ้าปูเตียงมีคราบสีเข้มปนเปื้อนอยู่ด้านข้าง แต่ในข่าวกลับระบุว่าไม่มีบาดแผลอะไรบนร่างกาย
 
มีแต่จุดที่น่าสงสัยทั้งนั้น ชายหนุ่มคิดกับตัวเอง
ไม่รู้ว่าเพราะมองนานเกินไปหรือเปล่า เขากลับรู้สึกว่าแขนในรูปนั้นขยับได้ชั่วขณะหนึ่ง
 
"เซี่ย แกว่ามันน่าสงสัยมั้ยละ คราบที่เจอก็ไม่รู้ว่าคือคราบอะไร ถ้าเอาไปตรวจตอนนี้อาจจะได้ข้อมูลบ้างก็ได้ แต่เหมือนจะหมดอายุความไปแล้ว หรือที่โรงเรียนปิดข่าวไปแล้วกันแน่ ถึงไม่มีใครพูดถึงมันอีก นอกจากพวกรุ่นพี่ในชมรมห้องสมุด"
"แกไปห้องสมุดแล้วรู้มาได้ยังไง ไม่ใช่ว่าถ้ารู้แล้วจะโดนผอ.เพ่งเล็งนะ"น้ำถามเสียงปนกังวล
 
"ตอนนั้นไม่ได้คิดจะอยากรู้นะ แต่พอดีเค้าไปห้องสมุดเพราะต้องคืนหนังสือเรื่องผีอะ แล้วอยู่ดีๆรุ่นพี่ที่จะจบสิ้นปีนี้ก็เรียกเค้า บอกจะให้ดูเรื่องลึกลับน่าสนใจ..."
"พี่เขาย้ำด้วยนะว่าอย่าโพทะนาไปทั่ว แถมเตือนว่าช่วงนี้เค้าไม่ควรกลับบ้านคนเดียวตอนมืด แปลกใจนิดนึงที่พี่แกรู้ว่าเค้ากลับบ้านดึก แต่พี่แกบอกว่าเห็นเค้าผ่านประตูโรงเรียนด้านหลัง มันก็ตรงกับห้องสมุดแหละ"
"แต่มองแกแบบนี้ทุกวันก็น่ากลัวอยู่นะ"น้ำ
"โหย เอาอะไรมากลัว พี่เขาจะจบไปแล้วด้วย อีกแค่สามอาทิตย์เอง แถมเตือนวาาอย่ากลับคนเดียวตอนดึก คนไม่ดีที่ไหนจะมาพูดแบบนี้"เฟียนหัวเราะตอบ
"แต่ก็นั่นแหล่ะ ที่เอามาเล่าก็มีแค่นี้ เดี๋ยวต้องเอาหนังสทอพิมพ์อันนี้ไปคืนพี่แกด้วย พรุ่งนี้ก็เจอกันเวลาเดิมนะ"เฟียนพับเก็บหนังสือพิมพ์และรีบเดินออกไปจากบ้านขเองเพื่อนหนุ่ม เพื่องจากบ้านของทั้งสามอยู่ซอยเดียวกันจึงไม่เป็นปัญหาหากจะไปมาหาสู่กัน สักพักน้ำจึงขอตัวกลับไปเช่นกันเมื่อนั่งพักเสร็จแล้ว
 
วันต่อมาเฟียนมีสภาพที่ต่างไปจากเดิมเล็กน้อย
"ให้พี่เขาคืนไปแล้วเหรอ?"
"อืม...ก็มั้ง?"คำตอบนั้นมีความไม่มั่นใจแฝงอยู่
"มั้งนี่คืออะไร?"น้ำถามย้ำอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ
"คือวันนี้ก็หยิบหนังสือพิมพ์ไปคืนพี่เขาแล้ว แต่พี่เขาดูงงมาก แถมพอพี่เขาเอาหนังสือพิมพ์กางให้ดูอีกที มันดันเป็นข่าวของเช้าวันนี้อะ"เฟียนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ "ไม่รู้ว่าเค้าเบลอหยิบมาผิดฉบับเองรึเปล่า แต่ที่แปลกคือพี่แกถามว่าเค้ายืมหนังสือพิมพ์กลับบ้านไม่ได้นะ เอ้า แล้วคุณพี่ให้ฉันแล้วบอกให้เอาไปอ่านที่บ้านเมื่อวานทำไม พี่แกพูดเองด้วยนะว่าให้ไปอ่านที่บ้าน ไล่ให้เค้ากลับบ้านเร็วๆอ่ะ"
 
"สงสัยจะเมายา"น้ำพูดติดตลก
 
"อะไรไม่รู้ล่ะ แต่พี่แกบอกถ้าข่าวมันเกิน50ปีมาแล้ว ไม่ต้องคืนแล้วก็ได้ แต่ของเก่าแบบนั้นจะเก็บไว้ก็รกห้อง เดี๋ยวเย็นนี้จะไปค้นดูอีกที"เฟียนกุมหัวพลางกล่าว
 
"งั้นเย็นนี้กลับด้วยกันป่าว หรือให้พวกกูเข้าบ้าน?"เซี่ยถาม
 
"จะเข้ามาเหรอ?"เฟียน
 
"ก็ไปนั่งพักสักนิดก็ได้ วันนี้แม่แกไปต่างจังหวัดกับน้องแกไม่ใช่เหรอ"น้ำ
 
"กูจะไปช่วยหา จะได้จบๆ"เซี่ย
 
"อุ๊ยตาย สุภาพบุรุษจัง"เฟียนเอ่ยล้อเลียน ทว่าก็ถูกเพื่อนหนุ่มมองแรงจึงยอมสงบเสงี่ยมลง
 
"แน่ใจนะว่าเก็บไว้ในห้อง?"เซี่ยถามเป็นครั้งที่สามหลังจากที่งมหาหนังสือพิมพ์ฉบับเก่าของเมื่อวาน
 
"จำได้ว่าไม่ได้เอาไปที่อื่นนอกจากห้องนี้จริงๆนะ เมื่อวานแม่เค้าก็ไม่ได้กลับมาที่บ้านด้วย ไปนอนบ้านพักแล้วเดินทางไปต่างจังหวัดเลย!"เฟียนอธิบายอย่างลนลาน "โอยย ทำไมต้องมาหายเอาป่านนี้อะ"เฟียนบ่นเบาๆ
 
"ไม่เจอก็ช่างมันเหอะ เจอเมื่อไหร่ค่อยว่ากัน เดี๋ยวกูไปพักดื่มน้ำแล้วกลับเลยนะ"เซี่ยเดินออกจากห้องอย่างเหนื่อยหย่ายกับนิสัยขี้ลืมของเพื่อนสาว ตั้งใจว่าจะลงไปดื่มน้ำและกลับบ้านไปจริงๆ
 
"..."
 
"?"เซี่ยหันกลับไปอีกที พบว่าเฟียนก็หันมาที่ตนด้วยสีหน้าสงสัย
 
เมื่อกี้เหมือนได้ยินคนพูดอะไรตรงนั้น หูแว่วไปเองรึเปล่า?
 
 
 
สวัสดีค่ะ อยู่ดีๆก็อยากลองแต่งนิยายแนวนี้สักเรื่อง หวังว่าจะออกมาดีนะคะ ติชมกันได้แต่ขอไม่แรงน้า! แล้วจะมาต่อค่า! ( ´ ▽ ` )ﾉ