สวัสดีครับ เพื่อนๆ ผมเป็นคริสเตียน ตั้งแต่ม.2 ตอนแรกก็เป็นพุธแหละแต่มาเปลี่ยน มาเชื่อพระเจ้าตอนม.2-3 แล้วผมก็เข้าโบส เชื่อมั่นมีความเชื่อมั่นคงมากในช่วงนั้น  รับใช้พระเจ้าทุกสัปดาห์ทั้งออกพันธกิจ จนเติบโต พระเจ้าอวยพรมากๆ เชื่อจนมาถึงอายุ22-23 ผมเริ่มเปลี่ยนไป เพราะเจอเหตุการณ์หลายอย่างที่มันเลวร้าย เหตุการณ์ที่มันยากที่จะทำใจได้จริงๆ เกี่ยวกับสูญเสีย เกี่ยวกับอนาคตด้วยส่วนนึง และเกี่ยวกับความสัมพันธ์  ซึ่งผมบอกไม่ได้จริงๆแต่เป็นเหตุการณ์ที่แย่จริงๆ และผมเจอติดต่อกันมาทั้งปี ทั้งที่ในตอนนั้นผมก็เข้าโบสถ์ อธิฐานอยู่เสมอ จนผมได้เข้ามาทำงาน กทม และผมก็ไม่ได้เข้าโบสอีกเลย น่าจะเข้า 6-7 เดือนแล้ว ผมก็ทำบาป เละเทะไปหมด แต่ในใจผมก็มีความกลัว ว่าทำบาปเรื่อยๆพระเจ้าจะลงโทษผมในซักวัน มีบางครั้งที่ผมจะอธิฐาน แต่ก็คิดว่า ไม่น่าจะเป็นผลให้พระเจ้าให้อภัยผม เพราะเดี๋ยวพรุ้งนี้เช้า ผมก็ทำบาปเหมือนเดิม การอธิฐานของผมก็เริ่มลดลง จากมากกลายเป็นน้อย ทำบาปทุกวัน ผมพยายามจะทำดีให้ได้ แต่บางครั้งสถานการณ์มันก็ให้ผมทำบาป ผมก็เลยคิดว่า พระเจ้าคงไม่อวยพรผมแล้ว ผมอธิฐานไปมันก็สูญเปล่า เพราะผมไม่เหมือนเดิมและไม่มีชีวิตที่บริสูทธิ์ ไม่ได้เข้าโบสถ์เหมือนแต่ก่อน ตอนนี้ผมรู้สึกอึดอัดผมเคยคิดที่จะเลิกเชื่อพระเจ้า เพราะตัวผมเป็นคนบาป และไม่เหมาะสมที่พระเจ้าจะอวยพรผมอีกต่อไป ผมปรับปรัมตัวเองมาตลอดทุกคร้งที่ล้ม การทำบาปของผมมันเกี่ยวกับเรื่องทางเพศ และผมคิดว่ามันร้ายแรงเกินกว่าพระเจ้าจะให้อภัย ผมทำแบบนั้นแทบทุกเดือนและไม่สามารถเลิกได้เลย ผมพยายามหลายครั้งแล้ว และคิดว่าผมคงไม่เหมาะที่จะอยู่ในเส้นทางนี้จริงๆ