คือ เราเกิดมาให้ครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบเท่าไหร่ คือพ่อแม่เราแยกทางกันตอนเรากำลังจะต่อม.4 เรากำลังเรียนได้ดี และเรามีพ่อแม่เป็นไอดอลเรื่องหาเงินใช้ชีวิตมาตลอด แต่พอพ่อเลิกไปเค้าก็อยู่ไกลเราก็กลายเป็นอยู่กัน 3คน แม่ลูกลูก ก็คือเราแม่น้องสาว เราเป็นพี่คนโต ชีวิตเราเริ่มแย่ตั้งแต่ตอนเข้ามอปลายเราไปเรียนสิ่งที่เราอยากเรียนเพราะพ่อบอกเราว่าอยากเรียนอะไรก็เรียนเลยเอาที่หนูชอบ เราชอบมากเราก็ตัดสิ้นใจเรียน เราโดนแม่ใช้คำหยาบๆมาเรื่อยๆ เวลาโมโหก็ด่าเราบ้างเวลาดีก็ดีทำกับข้าวให้เรากินนู้นนี้ แต่ตอนนี้เราเริ่มทนไม่ไหว 1-2 ปีที่ผ่านมาแม่เราจะขอเงินแต่เรา เราจะเขียนเป็นข้อง่ายๆคือ
-แม่เราไม่ส่งเราเรียนมอปลายให้จบ และยังด่าเราว่า //มันภาะระไม่น่ามีลูกแบบ กูมีลูกทำไมไม่รู้มีแบบนี้กูไม่มีดีกว่า แม่พึ่งอายุ45-46 มันไม่ได้วัยทอง
-แม่ขอเงินเราทุกอย่างเหมือนเราไม่ใช้ลูก แม้กระทั้งค่าข้าวสาร ค่าไฟค่าทุกอย่างในบ้านเราก็ต้องช่วยจ่าย เข้าใจนะแต่เขาจ้องจะขอแต่เงินเรา
-แม่มีอาการเหมือนป่วย ชอบด่าคนในบ้าเราโดนจนตอนนี้เราจะแย่มากๆเรารู้สึกอึดอัดด่าแล้วก็มาพูดดี
-แม่ไม่เคยชมเราเลย เราทำงานพอเราออกมาพักก็ด่าเราว่าทำงานไม่ทน แต่เขาอยู่แต่บ้านเย็บผ้า
-แม่ชอบสร้างหนี้อยากได้แต่เงิน พอเราพูดว่าไม่ใช่สิ่งที่เราต้องมาจ่าย แต่ก็ทวงบุญคุณเรา
-แม่หนักขึ้นทุกวันจนตอนนี้เราเหมือนจะเป็นบ้าด้วย เราจะไม่ทนแล้วมันหนักเกินไปเราอายุ22 เราไม่ขอเงินแม่ตั้งแต่ 17-18 เราทำงานพาททามหาใช้เอง มีข้าวกับที่อยู่ให้เราแค่นั้น เราทำงานมาตอนนั้นครั้งแรกได้7พัน เราให้แม่หมดเลย แม่ยังไม่พอบอกให้เราไปหางานที่ได้เงินเยอะกว่านี้
-ตอนนี้เราเหมือนจะเป็นโรคคิดมาก เราอารมณ์ไม่ดีตลอดแฟนเรามาอยู่บ้านด้วยแม่จะชอบด่าเรากับแฟน
-แม่เอาแต่ใจจะเอาอะไรก็ต้องให้ได้ดั่งใจ แม่เป็นจุดศูนย์กลางโลกเวลาทำอะไรก็จะด่าคนอื่น 
-ตอนนี้เราไม่ไหวแล้วเราจะผิดมั้ยถ้าออกไปอยู่ข้างนอกแล้วจะไม่ช่วยอะไรอีกเลย แม่เอาสามีคนใหม่เข้ามาบ้านด้วย
-เขารักแต่สามีใหม่ เล่นยาให้ไล่ไปก็ไม่ไล่บอกให้โอกาส แม่เราเปลี่ยนไปจากตอนคบกับพ่อมาก
-ล่าสุดแต่ด่าเราจนเราโวยวาย เขาก็เงียบแล้วก็พูดบ่นคนเดียวเราทนไม่ได้ พออารมณ์ดีก็มาคุยกับเราดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
-ไม่คิดว่าชีวิตจะมีแม่แบบนี้ เราไม่อยากยุ่งไม่อยากคุยด้วยวันๆขอแต่เงินพอไม่ให้ก็ด่า เหนื่อยมากค่ะ