สวัสดีครับทุกคน วันนี้อยากจะมาเล่าประสบการณ์การเป็นคนคุยที่หวังดีกับเขาเสมอ และก็หวังว่าจะได้คบกับเขาสักวัน ผมมีคนคุยที่คุยกันมา3ปี ตลอดเวลาที่คุยกันไม่ได้มีความสัมพันธ์เกินเลย เรียกได้ว่าคุยจริงๆ มีหลายครั้งที่ผมรู้สึกเสียความรู้สึกกับเขา แต่ทำไรไม่ได้เลยครับ เพราะเป็นแค่คนคุย ผมได้แต่ปล่อยให้มันผ่านไป มองข้ามไป จนวันนี้ที่ผมคิดว่าผมอยากคบกับเขาแล้ว เลยไปขอเขาคบ แต่เขาปฎิเสธครับ เหตุผลในการปฎิเสธคือเขายังไม่พร้อมครับ  ผมเฟลมากเลย ไม่รู้ว่าควรต้องทำไงต่อไป ผมเหมือนมีเขาคอยเล่านั่นนี่ให้ฟังได้ตลอด มีไรก็อยากจะบอกเขาไปหมดทุกเรื่อง พูดตรงๆว่าผมอยากเป็นแฟนกับเขามาก อยากให้เขาอยู่กับผมในช่วงชีวิต อยากมีเขาไปเรื่อยๆ แต่อีกใจนึงก็คิดว่าผมควรยอมรับความจริงได้แล้ว ควรปล่อยเขาไปสักที ผมไม่รู้ว่าผมควรต้องตัดใจยังไง ผมควรพอยังไง ควรบอกตัวเองว่าไร มันสับสนไปหมดครับ