ผมเป็นผู้ชาย อายุ25ก็ไม่ได้ฉลาดอะไรขนาดจะเรียกว่าเก่งขนาดนั้นหรอก จะบอกว่าเป็นคนสมองระดับปานกลางก็ได้ แต่บางเรื่องเราก็สมองช้าจริงๆ ตอนนั้นผมออกจากงานจะหางานไหม่ทำ เลยกลับมาสแตนบายที่บ้าน ก็ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชาย ผมไม่เก่ง เรื่องงานบ้าน ซักรีด กวาดบ้าน ทำกับข้าว เท่าผู้หญิงหรอก แต่ผมก็พอทำเองได้ ถึงบางอย่างเราจะไม่ชำนาญก็เถอะ แต่มันก็เป็นพื้นฐานชีวิตแหละ (((แต่แม่จะชอบด่าว่าเราโง่ โง่เหมือนพ่อเองแหละ อายุ25ยังทำอะไรสู้เด็กประถมไม่ได้))) ซึ่งผมก็น้อยใจนะ ผมก็รู้ตัวนะว่าผมไม่ได้โง่กว่าเด็กประถม บางทีก็ด่าหยาบคายสารพัดเลย ทั้งว่าผมไม่ควรเกิดมาในท้องแม่เลย ผมเสียใจจริงๆ มันไม่มีไครอยากโง่หรอกจริงมั้ย เราอยากฉลาดด้วยซ้ำไป ทำไมแม่ต้องด่าว่าเราขนาดนี้ ทำอะไรไม่เข้าหูเข้าตาก็หาว่าเราโง่อีก แม่ชอบเอาเรื่องสมัยก่อนมาพูดว่าตอนเด็กลำบากลำบนทั้งจนทั้งลำบากกว่าจะเป็นทุกอย่าง ผมก็อยากจะพูดอยู่ว่า (((ก็แม่ไม่ได้บ่มสอนผมตั้งแต่เด็กนี่ เพราะแม่ก็ทำให้ตอนผมตอนไปโรงเรียน พอจะเป็นผมก็เริ่มตั้งแต่ มัธยมจนเรียนมหาลัยจนถึงตอนนี้ ไม่ใช่ว่าผมไม่พัฒนาตัวเอง พยายามอยู่ แล้วผมผิดอะไร))) แม่ควรเข้าใจเราบ้าง ไม่ใช่เอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นเขา ต้องเข้าใจว่าบ้านคนอื่นเค้าไม่ได้เป็นเหมือนบ้านเรา จะให้เราทำเป็นทุกอย่างมันก็เป็นไปไม่ได้ ผมอยากรู้ว่ามีแม่ไครเป็นแบบแม่ผมบ้าง ขอบคุณครับ