เราทำงานหน่วยงานราชการและเป็นพนักงานราชการ ที่ภาษาอังกฤษขึ้นต้นด้วยตัว B ซึ่งหน่วยงานของเราอยู่คนละที่กับสำนักงานภูมิภาค หรือเรียกง่ายๆหน่วยงานเราเป็นสาขาย่อยของภูมิภาคอีกที่ ซึ่งอยู่คนละจังหวัดด้วย ซึ่งการทำงานของไม่ได้ขาดตกบกพร่องถึงขั้นคอขาดบาดตายอะไรแต่ก็มีหัวหน้าผู้หญิง วัยหมดประจำเดือน อายุเข้าเลข 50 กลางๆ คนนี้เป็นโรคเหมือนว่าระแวงทำอะไรอย่าให้เรื่องไปเข้าตัวเขา ซึ่งเราไม่เคยทำเรื่องที่จะให้ตัวเขาเดือดร้อนอะไรเลย ที่ผ่านมาตัวเขาซึงเป็นหัวหน้าทำตัวเองหมดเรื่องถึงเข้าตัวเอง  เช่น ถ้าตัวเองทำผิดเองก็จะลามมาถึงตัวเราโดยที่เราไม่มีความผิดร่วมกับเขาเลย เหมารวมเราไปหมด ถามว่าเราอดทนได้ไม เราก็อดทนมาตลอดนะ แต่บางครั้งก็หมดความอดทน การเป็นหัวหน้าคนควรมีน้ำจิต นำ้ใจ ให้ลูกน้อง ที่ช่วยคุณทำงานบ้าง ใช่แต่ว่าจะไม่มีการหย่อนหรือผ่อนคลายอะไร มันทำให้ตัวเราเริ่มเบื่อกับงานที่ทำและไม่มีความสุขมาหลายครั้ง พอเราพูดว่าจะลาออก ก็มาใช้คำพูดหว่านล้อมทำตัวดีสักพัก และนิสัยเดิมก็กลับมาอีก พอเราเถียงไปก็ขึ้นเสียงใส่เราอ้างสารพัดอย่าง เหมือนเขาเป็นคนโรคจิตแล้วไม่ยอมรับสภาพที่จะไปปรึกษาจิตแพทย์  นี้ละหนา งานราชการไทยที่เด็กสมัยใหม่ไม่ชอบเลย ควรจะให้เกษีณยอายุไปตั้งแต่ 50 เนาะ ออกไปเถอะ ทำงานแบบนี้ปวดหัว