สวัสดีค่ะนี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราอายุ18ปีแล้วแต่แม่ไม่เคยปล่อยให้ไปไหนเลยรู้ว่าเป็นห่วงแต่การเป็นห่วงของเขาก็ทำให้เรารู้สึกอึดอัดจนไม่เป็นตัวของตัวเองเลย เช่นจะไปเที่ยวกับเพื่อนเขาก็ไม่อนุญาติให้เราไปจนเพื่อนๆเวลาที่คุยเรื่องเที่ยวกันเขาแทบไม่เอ่ยปากชวนเราจนเรารู้สึกว่าเป็นแกะดำในกลุ่ม จะไปติวหนังสือกับเพื่อนก็ไม่ให้ไปบอกให้อ่านเอาเองอยู่บ้าน แค่กิจกรรมเล็กๆในโรงเรียนเขาก็ไม่ให้เราเข้าร่วมเขาบอกว่ามันไร้สาระเอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีกว่า เราพูดหรืออธิบายให้เขาฟังครั้งแรกบอกว่าเข้าใจแต่พอเอาเข้าจริงๆเขาแทบไม่เข้าใจอะไรในชีวิตเราเลย เวลาที่เขาไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการเขาชอบด่าว่าเราโง่พูดกดดันพูดในเชิงลบทำร้ายความรู้สึกเอามากๆเขาไม่เคยพูดให้กำลังใจเราเลย ทั้งๆที่เราก็ทำเต็มที่ในแบบของเราแล้ว T T เราควรทำยังไงดีคะ ขอบคุณทุกคำตอบล่วงหน้านะคะ