คือ เมื่อวันศุกร์ที่ ร.ร. ก็วันปกติ แต่ผมก็โดนมาทุกวันจนต้องเจียมตัวเอง แล้ววันนั้นตอนเช้า เพื่อนชายคนนั้นก็มาแกล้งแฟน แฟนก็หมั่นไส้ไงเลยทำกลับ ไปๆมาๆก็สนุกเล่นกัน ผมก็ยืนดู ผมเจอแบบนี้ทุกทีที่แฟนผมกับเขาเจอหน้ากัน จิกกัดกันตลอด ตั้งแต่คาบแรกจนคาบสุดท้าย ผมก็รู้สึกว่าเออลองแกล้งบ้างแบบทำเหมือนเขาเดินชนไรงี้สิ่งที่ผมได้กลับมาคือการถอนหายใจของแฟนแบบ รำคาญไม่เล่นด้วย ทำไมละ กับเขาถึงได้เล่นกันสนุกสนาน กับผมต้องเจองี้ ช่วงบ่ายๆเขาก็เล่นกันจิกกัดกันทั้งคาบ โดยที่ผมก็นั่งมองห่างๆหึงหวง น้อยใจสุดๆ ผมก็เข้าใจแหละว่าเออ มันทำมาเราทำกลับ แล้วกลายเป็นเล่นกัน แต่วันนั้น รอยยิ้มของแฟนผมไปตกอยู่ที่เขา ผมเริ่มรู้สึกเหนื่อย ทำไมผมต้องเห็นภาพอะไรแบบนี้ แฟนผมแฟรนรี่นะ ถ้าถามทำไมไม่ไปอยู่กับเพื่อน ผมผมไม่มีเพื่อนครับ;-; ผมเล่นกับแฟนแค่คนเดียว เพราะแฟนหึงหวงหนักกว่าผมอีก แค่แมวแฟนยังหึง เรามาเคลียร์กัน จากที่ผมเป็นคนใช้เหตุผลผมเริ่มเหนื่อยเลยก็ใช้คำรุนแรงหน่อย ไม่หยาบแต่เจาะลึกถึงจิตใจ ผมก็พยายามเข้าใจแต่ทำไงได้ ความรู้สึกมันไปแล้ว ตื่นเช้ามาผมต้องคิดไว้ก่อนว่าวันนี้ผมอาจจะเจอเหมือนเดิม รึจะดีกว่าเดิม ผมไม่กล้าให้เขาเลิกเล่นครับ กลัวว่าเขาจะไม่มีความสุข แต่เรื่องนี้ผมก็เจอแล้วบอกแล้วว่าผมจะไม่โอเคถ้าแฟนของผมไปเล่นกับคนอื่นมากกว่าผม หรือขาดความอบอุ่น แต่นานๆเขาก็ทำเหมือนเดิม มีหลายอย่างที่ผมบอกไปแต่นานเข้าเขาก็ทำเหมือนเดิม เหมือนเขาจะไม่เปลี่ยนแปลงอะไร ในวันที่ผมพยายามเปลี่ยนแปลงเพื่อเขา ไม่เล่นไม่อะไรกับใคร อะไรที่แฟนไม่โอเคผมพยายามเลี่ยง แค่คุยงานกับเพื่อนสาวแฟนผมหึงหวงมากแบบมากกกก ผมอยากให้แฟนเข้าใจความรู้สึก แต่ให้มันเกิดแค่กับผมพอ ดีที่ผมเป็นคนที่คิดก่อนจะเกิดสถานการณ์ เจียมตัว แค่เขาใกล้กันผมก็คิดแล้ว ผมงี่เง่าไหม? ถ้าเป็นคุณที่เจอแบบนี้จะไม่พอใจไหมครับ?
หึงหวงแฟนมากจนน้อยใจ?