สวัสดีค่ะทุกคน เรามีเรื่องมาให้ทุกคนที่เห็นกระทู้นี้ช่วยแสดงความคิดเห็นว่าเราควรจะทำยังไงดี
     
       เรื่องมีอยู่ว่า พ่อของเราทุกวันนี้เริ่มหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ เรื่องเชื่อว่าตัวเองหยั่งรู้ เรื่องเริ่มมาจากแต่ก่อน เขาเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไรเลย แต่เมื่อประมาณ5-6ปีมานี้ เขาศรัทธาในพระพุทธศาสนามากๆ แบบมากๆๆๆๆๆๆ ฟังธรรมะ สวดมนต์บทย๊าววววยาว ไปวัดทุกครั้งที่มีโอกาส แล้วเวลาเขาเมา อยู่ในวงเหล้า พอเมาได้ระดับนึง แม้ว่าจะเป็นคนที่พึ่งรู้จัก พึ่งเจออย่างเช่น ไม่ใช่เพื่อนร่วมโต๊ะ แต่เป็นพี่ๆเด็กเสิร์ฟ เขาก็จะชอบพูดว่าเขาหยั่งรู้ ขอจับมือ (ย้ำว่าตอนเมา พูดวกวนแล้ว) เพื่อที่จะให้คนอื่นตั้งคำถามถึงเรื่องในอดีตมา แล้วเขาจะไม่ใช่คำถาม yes/no เขาก็จะอธิบายเพิ่มอย่างนู้นอย่างนี้ ให้เขาเป็นคนถูกให้ได้ จะขอจับมือ ถามเรื่องอื่น ถามอยู่นั่น ถามไปอย่างนั้น แล้วเขาเป็นคนที่อวดในศักดิ์ศรีมากๆ ผมอย่างนู้น ผมอย่างนี้ เก่งกับทุกคน อวดทางคำพูด เสียงดังไม่แคร์คนรอบข้าง แม้กระทั่งอยู่ในสถานที่ที่มีคนเยอะแยะ เขาก็ไม่สน จนเราเอือมระอา เราผู้เป็นลูกยังไม่สามารถพูดอะไรได้
       

       แต่เรื่องมันยิ่งหนักขึ้นตรง วันนึง เขาเมาแล้วไปทานข้าวที่ร้านอาหาร ก็นั่นแหละค่ะ process เดิมๆ ขอจับมือ อวดอุตริ พูดเสียงดัง เริ่มมีคำหยาบปนมา ในบทสนทนา (ซึ่งปกติพ่อจะไม่พูดคำหยาบตอนอยู่กับเราเลยค่ะ) แต่ตอนกลับ ใครจะไปเชื่อว่ามันหนักขนาดนั้น คุณแม่เราเป็นคนจะขับรถให้ค่ะ ปกติคุณแม่จะมีสติตลอด แต่วันนี้แม่เองก็ค่อนข้างเมาแล้วเขารู้limitตัวเองค่ะว่า เขาไม่สามารถขับได้แล้ว ซึ่งเราโอเคมากๆ เพราะยิ่งฝืนยิ่งแย่ พ่อเราเลยจะเป็นคนขับค่ะ แล้วเรารู้ว่าการเมาของพ่อ level นี้ มันไม่ปกติจริงๆค่ะ เขาถอยรถออกเขายังจะไปสอยรถคนอื่นเลยค่ะ อีกรอบ เดินหน้า ยังจะไปชนคนเลยค่ะ เราเลยพูดว่า ไม่อยากให้เขาขับค่ะ เขาก็เริ่มขึ้นเสียงเลยค่ะ ทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แม่เราที่ไม่เคยเมาขนาดนี้มาก่อนเลย เขาก็ไปนั่งอยู่ตรงหญ้า พะอืดพะอม ทางพ่อเขาก็พยายามจะให้ทุกคนขึ้นรถให้ได้ แต่ทุกคนรู้ค่ะว่าเขาก็ไม่สามารถขับได้ตอนนี้ ซึ่งเป็นตอนกลางคืน ถนนค่อนข้างมืด และโค้งเยอะ ใครจะไปอยากเสี่ยงทั้งๆที่มันมีทางที่safeกว่านี้ เขาเริ่มขึ้นเสียงกับแม่ แม่พยายามช่วยพูด เขาก็บอกแม่ผีเข้าค่ะ ไปหยิบใบหญ้าขางทางมากำๆฉีกๆ แล้วก็ท่องคาถาไรไม่รู้ เสียงดังๆ เอาหญ้าไปปาใส่แม่ เริ่มขึ้นเสียงไปเรื่อยๆ จนเราไปแยกเขาออกจากกันค่ะ พอเป็นงี้ไปเรื่อยๆ เขามาลงที่เราค่ะ บอกเราผีเข้าอีกคน เขาเดินมาจิกหัวเราสองมือแล้วท่องอะไรไม่รู้ค่ะ จนคนต้องมาช่วยแยกเราออก ซึ่งเขาไม่เคยทำร้ายร่างกายเราเลยตั้งแต่เกิดมา เขาพูดกับเราว่า อย่างนู้น อย่างนี้ มันเหี้- ซึ่งคำนี้ไม่เคยหลุดจากปากเขาเลยค่ะ เขาก็พูดว่าเจ้าที่แถวนี้มันเล่นแรง ด่าเจ้าที่ต่อค่ะ คนนู้นคนนี้มาช่วยก็ไม่หยุด บอกตัวเองเกิดมากี่ปี ขับรถตอนเมามากี่ครั้ง แค่นี้ทำไมจะขับไม่ได้ กูเลี้ยงโตมาขนาดนี้ ทำไมกูถึงจะไม่รู้ว่ากูเมาไม่เมา บลาๆๆๆๆ สาธยายความเก่งกาจของตัวเองให้ทุกคนฟังค่ะ

       พอเราเคลียร์ให้ทุกคนกลับถึงบ้านได้ เขายังไม่เลิกค่ะ คือแม่เราไปนั่งอยู่หน้าบ้าน อาเจียนเพราะความเมา เขาบอกผีตามมาบ้านค่ะ ขึ้นไปเอาพระมาท่องคาถา ด่าผีไป1match แล้วก็คล้องคอแม่ค่ะ สักพักเขามาอีกค่ะ ไปเอาน้ำในขวดที่เหลือๆนี่แหละค่ะ บอกไปทำน้ำมนต์เอามาพรมใส่แม่ พรมใส่ประตูบ้าน 
ทำงี้2-3ที บอกให้พาแม่เข้าบ้าน คือเราเข้าใจคนเมาค่ะ เราก็เคยเมาแบบกุไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น คือแม่เราบอกยังเข้าไม่ได้ เวียนหัวมากๆ ลุกสักนิด ขยับสักนิดก็ไม่ได้เลย จะอาเจียนตลอด เขาก็ว่าผียังไม่ออกประมาณนี้ค่ะ แล้วมีการโทรไปหาผจกร้านอาหารให้จัดงานทำบุญด้วยนะคะ บอกว่าเจ้าที่ตรงนั้นแรง
แต่ผจกร้านโคตรจะน่ารักเลยค่ะ เขามาช่วยตั้งแต่ตอนมีปัญหาตอนนั้น เขาพูดดี ใจเย็น พูดเพราะมากๆเลยค่ะ อันนี้ประทับใจมาก แต่หนักใจแทนเลยค่ะที่พ่อเราโทรไป 

       คือวันนี้มันที่สุดที่เราเคยเห็นแล้วค่ะ เราค่อนข้างสงสารแม่มากที่ต้องทนเจอคนแบบนี้มาตั้งกี่ๆปี อีกอย่าง เขาไม่เคยผิดนะคะ เขาต้องถูกตลอด ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม จะหาข้อแก้ต่างมาทำให้อีกฝ่ายเป็นคนผิดในทุกเรื่องค่ะ เกิดมาเราไม่เคยได้ยินว่าเขาเป็นคนผิดเลยค่ะ เขาชอบพูดปัญหา หรือคำทะเลาะ คำพูดที่กัดกินใจวนไปวนมาซ้ำๆเป็นชั่วโมง แล้วอีกฝ่ายห้ามตอบนะคะ ถึงแม้ว่าคำพูดที่เขาพูดมามันไม่ใช่ไม่ตรง ห้ามเถียงเลยนะคะ ไม่งั้นเหมือนต่อบทสาธยายของเขาไปอีกค่ะ เขาจะ blame คนอื่นตลอด พูดกดไปเรื่อยๆ แล้วลองนึกภาพคุณโดนด่าคำหยาบไปเรื่อยๆ เรื่องที่ไม่ใช่จะแก้ต่างก็ห้าม ทำให้เรากดดันกับคำพูดที่เหยียบเรา รู้สึกผิดจากการพยายามจะเคลียร์ปัญหา เราคิดทำร้ายตัวเอง เราเคยคิดจะถามแม่ให้แก้แค้นเขาโดยการลาโลกไปพร้อมๆกันมั้ย เขาถึงจะได้รู้สึกผิดบ้าง นิดนึงก็ดี แต่เราไม่เคยคิดจะทำจริงค่ะ เราอยากใช้ชีวิต เรายังไม่ได้ใช้ชีวิตเลยสักนิด ภาพฝันอนาคต โลกกว้างที่รอเราไปค้นพบ เรายังไม่เคยเห็น จริงๆเรื่องนี้มันเลบช่วยฮีลใจให้เราอยากเห็นวันพรุ่งนี้มาตลอด แต่พอเรามาเจอแบบนี้ มันเจ็บค่ะ เจ็บมาก ใช้ความรักคุยกับเขา บอกหนูเป็นห่วงพ่อนะ หนูเป็นห่วงพ่อนะ พ่อกลับบ้านกัน เขาก็ด่าคำหยาบแบบไม่ฟังอะไรที่เราพูดเลยค่ะ พิษสุรามันน่ากลัวมากนะคะ แล้วที่เราเจ็บใจคือ พอเขาสร่าง เขาจำอะไรไม่ได้เลยค่ะ ไม่เลยสักนิด มันทำให้เราเจ็บที่ เขาไม่เห็นการกระทำตัวเองตอนที่ด้านมืดครอบคลุมที่สุด เขาคิดว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น เขาจึงไม่ต้องแก้อะไรจากที่เป็นอยู่ 

       ประมาณนี้แล้วกันค่ะ ทุกคนอ่านแล้วอยากแสดงความคิดเห็นอะไรยังไงบ้างคะ ขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะคะ