ไม่ว่าจะเกิดอะไรนับจากนี้
ขอเก็บสิ่งดีๆไว้แค่นั้น
คำว่าเราจึงเป็นเช่นนิรันดร์
จารึกมั่นในใจไปชั่วกาล

ไม่เป็นไรจริงจริงหากต้องจาก
ทำใจง่ายหรือยากต้องข้ามผ่าน
ระลอกคลื่นความทรงจำในวันวาน
จงโปรยหว่านเมล็ดพันธุ์ของวันพรุ่ง

อย่าท้อแท้แม้ไม่ได้ดังใจหวัง
เราอาจเปลี่ยนความภินท์พังเป็นสายรุ้ง
ถูกผิดหรือดีชั่วล้วนแต่งปรุง
อรุณรุ่งการตื่นรู้อยู่ไม่ไกล

จอกตรงหน้ายกดื่มลืมทุกสิ่ง
น้ำค้างกลิ้งใบบอนก็อ่อนไหว
สัมผัสแว่วแผ่ววางช่างกระไร
เสียงหัวใจเงียบดับในฉับพลัน