สวัสดีค่ะวันนี้เราจะมาแชร์และพูดถึงความรู้สึกที่กำลังเกิดขึ้นในจิตใจเราในตอนนี้ เป็นความรู้เหมือนกำลังกำลังสูญเสียความเป็นตัวเอง เราเป็นเด็กจบใหม่ที่เพิ่งเริ่มงานมาที่แรกคือที่ปัจจุบันนี้ค่ะ เราทำงานกับบริษัทนี้มาได้ 3 เดือนแล้ว เราเข้างาน 7 โมง เลิกงาน 1 ทุ่มตรง ณ ปัจจุบันนี้รู้สึกว่างานมันไม่บาลานซ์กับการใช้ชีวิตด้วยรายรับที่ไม่สมดุลกับรายจ่าย (ในจุดนี้จะขออนุญาตไม่กล่าวถึงรายได้ที่ได้รับแต่ละเดือน)  การใช้ชีวิตที่เปลี่ยนไป ไม่มีเวลาเป็นของตัวเอง ใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ที่ทำงาน เลิกงานต้องรีบเดินทางกลับหอพัก ไม่มีเวลาที่จะเดินเล่นตลาดหรือห้าง เพราะรู้สึกว่าเราต้องรีบกลับไปพักผ่อนสำหรับการทำงานวันต่อไป ถึงแม้จะได้หยุดเสาร์ - อาทิตย์ ก็เหมือนยังไม่เพียงพอสำหรับการพักผ่อน จนถึงตอนนี้เราก็กำลังพยายามหางานใหม่ที่คิดว่าน่าจะโอเคกว่านี้ แต่จังหวะหลายอย่างดันไม่เป็นใจให้เราทำตามใจตัวเองได้  หลายครั้งที่มีความรู้สึกคิดถึงการใช้ชีวิตอิสระแบบเดิม อยากไปไหนก็ไป อยากทำอะไรก็ทำ แต่ด้วยภาระหน้าที่หลายๆอย่างทำให้ชีวิตต้องดิ้นรนมาอยู่ ณ จุดนี้ หลายเรื่องที่ถาโถมเข้ามาทำให้เราเกิดความ Toxic กับตัวเราเอง จนไปถึงคนรอบข้าง ทั้งเรื่องที่ควรให้ความสำคัญและไม่ควรให้ความสำคัญ หลายคนอาจจะมองว่าเราจัดการความรู้สึกตัวเองได้ดีในระดับหนึ่ง แต่บางทีมันเกิดความอ่อนแอจนนอนร้องไห้กับตัวเองอยู่หลายครั้งด้วยความเหนื่อยหน่ายกับความคิดของเราเอง เหนื่อยที่ต้องบอกกับตัวเองว่าต้องเข้าใจนะ อย่าทำตัว Toxic นะ 
   หลายคนอาจจะบอกว่า คนเรามี 24 ชั่วโมงเท่ากัน คุณต้องจัดสรรได้สิ คนอื่นยังทำได้เลย หรือบางคนอาจจะบอกว่าเด็กจบใหม่ทำไมดุไม่ทนงานเลย งานมันหนักมากหรือยังไงกัน ไม่มีความอดทน แต่ในมุมมองเราถ้ามองในจุดที่เราอยู่มันทำให้เกิดความเครียดหลายอย่างจนกลายเป็นความ Toxic ทั้งหมด ที่รวมไปถึงการงาน การเงิน และความรัก มันผสมกันไปหมดเลย ซึ่งบางทีเราไม่สามารถจัดการความคิดให้เลิกคิดได้ ถึงแม้จะบอกกับตัวเองว่าต้องเข้าใจชีวิตมันก็มีเรื่องแบบนี้เข้ามาบ้าง บางทีตัวเราเองก็ปล่อยเรื่องบางเรื่องได้ แต่บางเรื่องเราพยายามปล่อยมันมากแต่กลับทำไม่ได้ 

สุดท้ายแล้วทาง จขท. อยากจะขอบคุณหลายคนที่อาจะได้เข้ามาอ่านประสบการณ์ความคิดในช่วงเวลานี้มากๆค่ะ ถ้าหากไม่เป็นการเสียเวลาอยากจะอ่านวิธีการจัดการปัญหาของแต่ละคน หรือแนวคิดของแต่ละคนดูบ้างค่ะว่าควรจะปรับปรุงยังไงเริ่มจากตรงไหนได้บ้าง ขอบคุณมากๆนะคะ