ผมต้องบอกก่อนเลยว่าผมเป็น LGBTQ+ ผมกับแฟนคบมาได้ 2 เดือนแล้ว เปิดสถานะคบกันทุกอย่างไม่เคยปิดบังใครเลย คบกันมันด้วยดีตลอดไม่มีปัญหาอะไรมากมาย แต่กับครอบครัวของฝ่ายผมเริ่มมีปัญหากวนใจมาตลอด จนถึงเมื่อวานแม่ของผมมาพูดกับผมว่า
👩: n(นามสมมุติ) แม่ว่าเวลาเราไปแนะนำแฟนตัวเองกับพวกญาติๆไม่ต้องบอกว่าเป็นแฟนกันดีกว่า แม่ว่าให้บอกไปว่าเป็นเพื่อน
👦: ทำไมต้องบอกเพื่อนล่ะไม่เข้าใจ? นั่นแฟนผมนะผมบอกว่าเขาเป็นเพื่อนต่อหน้าเขาไม่ได้
👩: ไม่รู้สิแม้ว่ามันดูซอฟท์กว่านะที่จะบอกคนอื่นว่าเป็นแฟน เดี๋ยวคนอื่นก็รู้เองแล่ะว่าเป็นอะไรกัน
👦: ไม่ได้ผมพูดไม่ได้แม่คิดดูนะมันซอฟท์อะไร เพื่อนกับแฟนความหมายมันต่างกันเลยนะ แล้วถ้าผมพูดแบบนั้นต่อหน้าแฟนเขาจะรู้สึกยังไง ไม่มีใครโอเคหรอกคบกันเป็นแฟนแล้วมาบอกว่าเป็นเพื่อน
👩: n ก็อธิบายเขาไปสิว่าแม่ให้พูดแบบนี้ไม่เห็นยากเลย
👦: แม่ก็พูดได้สิสุดท้ายพูดไปแบบนั้นพวก n ก็ทะเลาะกัน แล้วใครต้องเคลียร์ก็ต้อง n เอง แม่มานั่งเคลียร์ให้มั้ยล่ะ
👩: n อย่ามาเยอะกับแม่จะได้ปะ คิดอะไรเยอะไปหมด อยากทำอะไรก็ทำไปเลยไม่สนใจแล้ว แม่รับได้หมดแล่ะ
แล้วแม่ผมก็เดินออกไปโดยที่ทิ้งแผลในใจไว้ให้ผม ผมนอนคิดตลอดว่าผมไม่อยากให้แฟนผมรู้เรื่องนี้ ผมจะบอกเขาไม่ได้เพราะเขามองครอบครัวผมดีมาก เพราะถ้าเขารู้ต้องเสียใจมากแน่ๆ หรือที่หนักสุดอาจจะเลิกกับผมก็ได้(อันนี้ผมคิดเอง) ผมทั้งเครียด ทั้งเสียใจ ที่ครอบครัวตัวเองไม่ใช่ save zone สำหรับผมเลย แม่ของผมก็เลิกกับพ่อตั้งแต่ยังผมยังเด็ก แล้วก็มีแฟนใหม่มาตลอดจนถึงคนปัจจุบันที่อยู่จดทะเบียนมาได้กันจะ10ปีแล้ว ผมก็ไม่เคยต่อต้านเรื่องความรักเขาเลย คอยดูเขามาตลอดกลัวที่คนใหม่จะมาทำร้ายครอบครัวตัวเองแต่ก็ผ่านกันด้วยดี
แต่ทำไมตอนนี้ผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ นึกไม่ถึงว่าแม่ตัวเองจะพูดกับผมได้แบบนี้ ไม่ยอมรับผมไม่ว่าแต่การที่เขาจะให้พูดแบบนั้นต่อหน้าแฟนผมทำไม่ได้ ผมเสียใจมาก จนไม่อยากพาแฟนไปแนะนำกับใครเลย ไม่ว่าผมจะเคยบอกก่อนแล้วว่าผมมีแฟนแล้วนะ แฟนผมเป็นผู้ชายทุกคนต่างรู้มาตลอดว่าผมเป็นมาตั้งนานแล้ว เปิดตัวตั้งนานแล้ว พอบอกไปแบบนั้นคำที่ได้กลับมาทุกครั้งคือ "อ๋อ เพื่อนแล่ะ หรือ เพื่อนสนิทเนอะ" ผมก็บอกทุกคนในบ้านแล้วไม่ใช่เพื่อน แต่เป็นแฟน แต่เขาก็ทำท่าทางต่อต้านที่สวนทางกับคำพูดของพวกเขาทุกอย่าง
ผมควรจะรู้สึกยังไงดี ผมต้องทำยังไง ผมรู้สึกแย่มากจนทำอะไรไม่ถูกเลย ปากบอกทุกคนว่ารับได้แต่การกระทำมันสวนทางกันหมด ผมอยากให้ครอบครัวเป็น safe zone มากกว่านี้แต่ตอนนี้มันไม่ใช่😔😔
เพื่อนๆคิดยังไงเมื่อเรามีแฟนแต่ครอบครัวอยากให้เราบอกกับคนอื่นเป็นเพื่อนกัน
👩: n(นามสมมุติ) แม่ว่าเวลาเราไปแนะนำแฟนตัวเองกับพวกญาติๆไม่ต้องบอกว่าเป็นแฟนกันดีกว่า แม่ว่าให้บอกไปว่าเป็นเพื่อน
👦: ทำไมต้องบอกเพื่อนล่ะไม่เข้าใจ? นั่นแฟนผมนะผมบอกว่าเขาเป็นเพื่อนต่อหน้าเขาไม่ได้
👩: ไม่รู้สิแม้ว่ามันดูซอฟท์กว่านะที่จะบอกคนอื่นว่าเป็นแฟน เดี๋ยวคนอื่นก็รู้เองแล่ะว่าเป็นอะไรกัน
👦: ไม่ได้ผมพูดไม่ได้แม่คิดดูนะมันซอฟท์อะไร เพื่อนกับแฟนความหมายมันต่างกันเลยนะ แล้วถ้าผมพูดแบบนั้นต่อหน้าแฟนเขาจะรู้สึกยังไง ไม่มีใครโอเคหรอกคบกันเป็นแฟนแล้วมาบอกว่าเป็นเพื่อน
👩: n ก็อธิบายเขาไปสิว่าแม่ให้พูดแบบนี้ไม่เห็นยากเลย
👦: แม่ก็พูดได้สิสุดท้ายพูดไปแบบนั้นพวก n ก็ทะเลาะกัน แล้วใครต้องเคลียร์ก็ต้อง n เอง แม่มานั่งเคลียร์ให้มั้ยล่ะ
👩: n อย่ามาเยอะกับแม่จะได้ปะ คิดอะไรเยอะไปหมด อยากทำอะไรก็ทำไปเลยไม่สนใจแล้ว แม่รับได้หมดแล่ะ
แล้วแม่ผมก็เดินออกไปโดยที่ทิ้งแผลในใจไว้ให้ผม ผมนอนคิดตลอดว่าผมไม่อยากให้แฟนผมรู้เรื่องนี้ ผมจะบอกเขาไม่ได้เพราะเขามองครอบครัวผมดีมาก เพราะถ้าเขารู้ต้องเสียใจมากแน่ๆ หรือที่หนักสุดอาจจะเลิกกับผมก็ได้(อันนี้ผมคิดเอง) ผมทั้งเครียด ทั้งเสียใจ ที่ครอบครัวตัวเองไม่ใช่ save zone สำหรับผมเลย แม่ของผมก็เลิกกับพ่อตั้งแต่ยังผมยังเด็ก แล้วก็มีแฟนใหม่มาตลอดจนถึงคนปัจจุบันที่อยู่จดทะเบียนมาได้กันจะ10ปีแล้ว ผมก็ไม่เคยต่อต้านเรื่องความรักเขาเลย คอยดูเขามาตลอดกลัวที่คนใหม่จะมาทำร้ายครอบครัวตัวเองแต่ก็ผ่านกันด้วยดี
แต่ทำไมตอนนี้ผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ นึกไม่ถึงว่าแม่ตัวเองจะพูดกับผมได้แบบนี้ ไม่ยอมรับผมไม่ว่าแต่การที่เขาจะให้พูดแบบนั้นต่อหน้าแฟนผมทำไม่ได้ ผมเสียใจมาก จนไม่อยากพาแฟนไปแนะนำกับใครเลย ไม่ว่าผมจะเคยบอกก่อนแล้วว่าผมมีแฟนแล้วนะ แฟนผมเป็นผู้ชายทุกคนต่างรู้มาตลอดว่าผมเป็นมาตั้งนานแล้ว เปิดตัวตั้งนานแล้ว พอบอกไปแบบนั้นคำที่ได้กลับมาทุกครั้งคือ "อ๋อ เพื่อนแล่ะ หรือ เพื่อนสนิทเนอะ" ผมก็บอกทุกคนในบ้านแล้วไม่ใช่เพื่อน แต่เป็นแฟน แต่เขาก็ทำท่าทางต่อต้านที่สวนทางกับคำพูดของพวกเขาทุกอย่าง
ผมควรจะรู้สึกยังไงดี ผมต้องทำยังไง ผมรู้สึกแย่มากจนทำอะไรไม่ถูกเลย ปากบอกทุกคนว่ารับได้แต่การกระทำมันสวนทางกันหมด ผมอยากให้ครอบครัวเป็น safe zone มากกว่านี้แต่ตอนนี้มันไม่ใช่😔😔