เราเป็นพวกชอบวางแผนล่วงหน้าค่ะ จะชวนจะนัดอะไรก็บอก เรามีลิสต์ที่เราต้องทำใมนหนึ่งวัน
เราถือว่าเวลาเป็นทรนัพยากรที่มีค่า
แต่บ้านเราไม่ใช่ค่ะ
นึกอยากจะมาก็มา นึกอยากจะไปก็ไป นึกจะยกเลิกอะไรก็ปุบปัป

สมมติมีนัดกัน ว่าจะไปงานแต่งญาติ เราก็ขอวันเวลาสถานที่รายละเอียด แล้วเราต้องเดินทางกับคุณพ่อ ก็ถามว่าออกกี่โมง ไปวันไหนกลับวันไหนจะค้างมั้ย
แกก็บอกว่าออกเช้าๆ แหละ วึา่งเช้าๆ ของแกกี่โฒงก็๋ไม่บอก ถามก็โมโหใส่
เคยนัดกันจะเข้าเมืองทำธุระ ถามแกว่าเข้าเมืองกี่โมงแกบอกสายๆ เราก็ไม่รุ้ว่าสายแกกี่โมง ลงมารอสิบโมง แกก็ด่าว่าทำไมเพิ่งมา
เราก็เอ้า ก็ไม่รุ้สายกี่โมง
ไปไหนไม่วางแผนอะไรทั้งนั้น

มีธุระก็ไปดูเอาดาบหน้า
จะเข้า กทม (บ้านเราอยู่ ตจว)  ไม่มีการจองห้องพักล่วงหน้า บอกค่อยๆผดูตอนถึง
เราถามว่าจะพักแถวไหน เพราะถ้าเค้าไม่จองเราจะจองเอง แกก็บอกค่อยดู วนๆ หาเดี๋ยวก็เจอ
เราจะจองก็ไม่ได้เพราะไม่รุ้เขต สุดท้ายวนรถหาโรงแรมแล้วทะเลาะกันเพราะรถติดอีก

มีธุระต้องไปที่ที่หนึ่ง ม่ดูว่าอยุ่ตรงไหน รอให้ขับรถหลงแล้วค่อยหา เราพยายามถามแกบอกแกรุ้ๆๆๆ 

แกจะไปพักบ้านญาติใน กทม เราบอกบอกญาติรึยัง แกบอกไม่ต้องบอกหรอก ไปถึงค่อยบอก ญาติกัน คนกันเอง
เราแบบ คนกันเองญาติกันมันยิ่งต้องเกรงใจปะ ก็ทะเลาะกันอีก

มีครั้งหนึ่ง ไป ตจว นึกจะไปเยี่ยมญาติก็ไปไม่บอกล่วงหน้า
เราบอกให้โทรถามว่าอยู่บ้านไหม ก็ตอบมาเองเลยยว่าอยุ่ ยังไงก็อยุ่ ญาติเราจะไปไหน สุเดท้ายไม่อยู่ ขับรถเสียเวลาไปสองชั่วโมงฟรีๆ
ส่วนญาติเราเองนึกจะมาก็มา บางครั้ง แต่เราทำงานอยู่ (เรางานฟรีแลนซ์ต้องบริหการเวลา) ก็มาเราจะไม่ลงไปต้อนรับก็ไม่ได้

คือเราหงุดหงิดมาก ทะเลาะกับที่บ้านบ่อยมาก

คือเราผิดเองใช่มั้ยคะที่เป็นคนแบบนี้ แต่เรารุ้สึกว่าเวลามันมีค่านะ มันเป็นทรัพยากรที่เสียแล้วเสียเลย แล้ววันวันนึงมันมีอะไรให้ทำเยอะมาก จะมาบอกว่าดูก่อนๆๆๆ มันไม่ได้อะ

เราพยายามไม่ทะเลาะพยายามเจาะจงให้แกเวลามีนัดอะไร แกก็ด่า ก็ว่าบอกว่าวุ่นวาย  คือเราควรปรับตัวยังไงคะ
เราพยายามไม่หงุดหงิดแต่มันไม่ได้จริงๆ เพราะบางทีวันนั้นแผนเราพังไปทั้งวันเลย 
แถมชอบเปลี่ยนชอบเลื่อนอะไรวินาทีสุดท้าย เราหงุดหงิดมาก
พยายามจะไม่หงุดหงิดแล้วแต่มันทำไม่ได้จริงๆ 
จะเปลี่ยนแผนไม่ว่าแต่ช่วยบอกกันก่อนได้มั้ย