1.
กลิ่นของความเน่าล่องโชย
ออกมาจากเครื่องใช้ไฟฟ้ากับบทบาทตอนชื่อว่า
”นังลำยอง”
แต่นั่นมันก็เป็นเพียงแค่บทละคร
ละครน้ำเน่า
เป็นเพียงเรื่องเล่าที่ไม่ใช่ชีวิตจริง
แล้วชีวิตจริงเล่า
หรือว่าเน่ายิ่งกว่าบทละคร
เพราะละคร ล้วนสะท้อน มาจากชีวิตจริง
ความจริง ที่จริง และจริงกว่า
บางครั้งบทละครสะท้อนได้แค่เพียงเศษเสี้ยวของชีวิตจริง
มีโศกนาฎกรรมมากมายนับไม่ถ้วนเกิดขึ้น
และซุกซ่อนอยู่ในซอกหลืบส่วนลึกของความจริง
ความจริงที่เรียกว่า ชีวิต
2.
บทละครจบตอนลงไปแล้วสำหรับวันนี้
แต่กลิ่นไอของความเน่ายังคงคละคลุ้งล่องโชย
ออกมาจากเครื่องใช้ไฟฟ้าเครื่องเดิม
ผู้ประกาศข่าวแจ้งว่า จับฆาตรกรที่ฆ่าชายชราได้แล้ว
เป็นวัยรุ่น เด็กผู้ชายติดยาจากหมู่บ้านเดียวกัน
ส่วนผู้ว่าจ้างบงการฆ่าคือ ลูกสาวของผู้ตาย!
ลูกสาวจ้างให้คนมาฆ่า พ่อตัวเอง!
เธอร่ำไห้นองหน้าสารภาพทั้งน้ำตา ด้วยว่ามิอาจทนไหว
เจียดรวบรวมเงินที่แทบไม่พอยาไส้ ว่าจ้าง
ด้วยกลัวผู้เป็นพ่อจะทำร้ายขืนใจหลานสาว
ที่เป็นลูกสาวของตน ที่เกิดจากพ่อคนนี้เช่นกัน
และในความเป็นจริงที่ยิ่งกว่า
แม่ของผู้บงการฆ่า แท้จริงแล้วก็เป็นลูกสาวของพ่อด้วยเช่นกัน!
เธอต้องการจบโศกนาฎกรรมอันแสนเลวร้ายสามชั่วอายุคน
ให้สิ้นสลายลงด้วยตัวของเธอเอง
3.
บางครั้ง
คนเรามีหนทางเหลือ ให้เลือกไม่มากนัก
และหลายครั้ง คนเรามักถูกผลักไสให้ต้องเลือก
เลือกทั้งที่ชีวิตนี้ ไม่เคยคิดที่จะเลือก
ข้าพเจ้าลอบทอดถอนหายใจ หลังจากที่ลืมหายใจไปชั่วขณะหนึ่ง
ปิดไฟและเครื่องใช้ไฟฟ้า
ล้มทอดตัวลงนอนอย่างยากเย็นท่ามกลางความมืดมิด
สิ่งที่ปรารถนา
คือต้องการหลับไหลไปให้เร็วที่สุด
4.
คืนนี้
ความจริงข้าพเจ้าตั้งใจจะเขียนบทกวีที่งดงามสักบทหนึ่ง
ตั้งใจให้งดงามดั่งบทละคร
ที่มิอาจมีได้ในชีวิตจริง
แต่บางครั้ง
ชีวิตจริง บางทีก็จริง เสียยิ่งกว่าบทละคร
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต เครดิตอยู่ในภาพ
นางลำยอง หมายเลข 2