ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเเฟนเราเคยชอบเพื่อนสนิทนางเอง เรื่องนี้นางเล่าว่าไม่เคยบอกใครเลยเเต่มาบอกให้เราฟังเเล้วซึ่งเราก็เป็นเเฟนเค้า🥹
คือเค้าเป็นคนค่อนข้างชอบให้เราน้อยใจ ชอบให้เราหึงหวง เเต่หลายๆครั้งรู้สึกว่าทำเกินไปหน่อย เเล้วด้วยความที่ตอนนี้เค้าสองคนก็เป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ เอาง่ายๆคือเราก็ไม่กล้าไปหึงเค้ากับเพื่อนหรอกค่ะ กลัวมันจะอึดอัดกันเปล่าๆ เเต่ในใจลึกๆคือน้อยใจเศร้าใจทุกครั้งที่ได้ยินชื่อเพื่อนเค้าคนนั้น
คือเค้าเป็นคนที่มีเพื่อนไม่เยอะค่ะ เเล้วคนที่เป็นเซฟโซนเค้าจริงๆกนึ่งในนั้นก็คือเพื่อนคนนั้นด้วย เราก็เลยยิ่งรู้สึกไม่กล้าจะพูดเข้าไปใหญ่ เเต่ก็น้อยใจมากกว่าเดิมด้วยเช่นกัน เค้าเป็นคนชอบถักผ้าค่ะ เค้าเคยเล่าว่าเพื่อนคนนั้นเป็นคนเเรกเลยที่เค้ายอมถักผ้าให้ ส่วนเราเป็นคนที่สอง เเฟนบอกว่าจะถักล่ยผ้าเช็ดหน้าให้เราเป็นของขวัญวันเกิด เเต่เหมือนว่าตอนถึงวันเกิดเราเค้าถักไม่เสร็จ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้อะไรค่ะเพราะรู้ว่างานพวกนี้ตเองใช้เวลาเเละคงามปราณีต จนเลยมาหลายเดือนมากเเล้ว เเล้วเค้าก็ไม่ได้พูดถึงผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นอีกเลยเหมือนว่าเค้าไม่ได้ถักต่อเเล้วค่ะ  มันน้อยใจมากจนทุกวันนี้
มันเเบบว่าทำไมเพื่อนคนนั้นถักให้ได้ เเล้วทำไมเราที่เป็นแฟนเค้าอ่ะค่ะทำไมถักให้ไม่ได้ มันน้อยใจจริงๆค่ะ เค้าเคยบอกว่าคนที่จะถักให้คือคนที่รู้สึกพิเศษสำหรับเค้ามากจริงๆ ซึ่งเราเเบบ🥹🥹🥹 เเต่เราก็ไม่ได้พูดอะไรนะคะ เราก็น้อยใจของเราอยู่คนเดียวนี่แหละ เเล้วมาวันนี้เค้าคุยกับเราอยู่ไม่ถึงเท่าไหร่เอง
เค้าก็ทิ้งเราไปคุยกับเพื่อนคนนั้นเเล้วค่ะ🥹 ทั้งๆที่บอกว่าวันนี้คิดถึงมากเป็นพิเศษอยากคุยนานๆ