ผมอึดอัดมากๆอยากรีบเข้ามหาลัยเต็มทนคือน้องชอบยุ่งกับของผมเช่นกีต้าร์เอาไปเล่นวงเหล้ากัยเพื่อนของมันและปิ๊กกีตาร์ที่เพื่อนซื้อให้วันเกิดซึ่งนั่นก็อาจจะไม่ได้อีกเเล้วเพราะปีนี้ม6 เเละพวกเสื้อผ้าเรามันก็ชอบเอาไปใส่เเต่พอไปบอกพ่อเเม่พ่อเเม่ก็ว่าเราพร้อมบอกว่ามีน้องเเค่คนเดียวน้องรักพี่เเต่ทำไมไม่รักน้องเเต่เราไม่เข้าใจเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับความรักเลยมันคือเรื่องมารยาทล้วนๆ ซึ่งมันทำเราโมโหมากซึ่งของบางอย่างที่มันเอาไปทำหายเพื่อนเราเขาซื้อให้ในวันเกิดซึ่งเเน่นอนของพวกนั้นเราซื้อใหม่ได้อยู่เเล้วเเต่มันคือขอบที่เพื่อนให้มันมีค่าทางใจนะเราไม่เข้าใจเลยพอบอกว่าอยากอยู่ส่วนตัวก็จะไล่เราออกจากบ้านบอกว่าส่วนตัวอย่าพูดได้ยินอีกอยู่บ้านก็อยู่กับครอบครัวอย่าพูดคำว่าส่วนตัวคือเรางงอะ ตอนตาอยู่เขาไม่มายุ่งเลยเพราะตาบอกพ่อเเม่ว่ามันเป็นหนุ่มเเล้วอย่าไปยุ่งเป็นวัยรุ่นเขาอยากมีห้องส่วนตัวเป็นธรรมดาตอนนั้นไม่มีใครยุ่งห้องเราเลยพอตาตายทั้งพ่อเเม่ เเละยังเอาเราไปเทียบเหยียดเพื่อนที่ไม่มีพ่อเเม่อีกว่าอยากเป็นลูกไม่มีพ่อมีเเม่รึไงพวกพ่อเเม่เเยกทางเราด้วยที่ไม่ชอบให้ใครเหยียดใครเราเลยเถียงไปว่าคนจะได้ดีเขาไม่มีพ่อเเม่บางทีเขาได้ดีเเต่กว่าพวกมีพ่อเเม่อีกเพราะว่าเขาไม่เหยียดคนอื่นพ่อก็ด่าเราว่าเราเถียงเเม่ เราไม่เข้าใจเลยทำไมต้องเป็นเเบบนี้ด้วย