เรื่องของเรื่องคือ​ เรามาจากโคราชไปหาและค้างกับเพื่อนอยู่ซอยนี้
ซึ่งมันไม่มีที่จอดรถ​ แล้วก็เห็นปกติเขาจอดกันข้างทางแบบนี้
เราก็จอดตามเขา​ ครั้งแรกเราจอดแบบเก๋งข้างมอไซร์​เลย​ แต่แปปเดียว​ เสร็จ​แล้วออกไปกินข้าวกัน​แต่ตอนที่มาถึงครั้งแรกเราเห็นมีป้าคนนึงยืนอยู่หน้าบ้านแถวๆเก๋งค้นหลัง​ นี่ก็ไม่คิดอะไร​ คิดว่าเขาคงมารอคน​ แต่พอเพื่อนลงมาจากหอ​ เล่าว่าเคยมีเพื่อนที่ทำงานมาจอดแบบนี้​ โดนเขียนกระดาษติดหน้ารถว่าห้ามจอด​ แฟนเราเลยโอเค​ ไม่เป็นไร​ เพราะคำนวณ​แล้วว่ารถเข้าออกได้​ ไม่ขวางประตูบ้านใคร​ รถเราเป็น​ SUZUKI​ CELERIO​น้องคันเล็กมากกก​ พอออกไปกินข้าวเสร็จ​กลับมามันดึกแล้ว​ เราก็ไม่ได้จอดที่เดิมเพราะ​ มีรถมอไซร์​ที่พักหอนี้จอดเต็มยาวไปถึงกำแพงรั้ว​  เลยขับเข้าไปจอดข้างในอีก พอขับเข้าไปก็จะเห็นป้ายห้ามจอดขวางประตู​ ห้ามจอดหน้าบ้าน​ เราก็ขับเข้าไปลึกอีก​ ไปเจอแท็กซี่​จอดอยู่​ เลยจอดถัดต่อจากแท็กซี่

 
จอดประมาณ​ตรงนั้น แล้วแถวนี้ไม่มีป้าย​ มีรถเข้าออกในหอพักนี้​ แต่แฟนเราบอกว่า​ เขาออกได้​  เพราะมันเหลือข้างหน้ากับข้างหลังเยอะมาก​ พอเช้ามาก็มีกระดาษ​ A4 (ดูใหม่)​มาติดหน้ารถ​ ว่าห้ามจอด​!  เราก็ว่าไม่เป็น​ไรมาแค่วันเดียวก็กำลังจะกลับแล้ว เลยไม่อะไร​ เพราะรถในหอเขาก็ออกกันได้​ ซักพักมีป้าอีกบ้านนึงออกมายืนดู​ แล้วเดินมาพูดกับเราที่รอขึ้นรถว่า​ ทีหลังอย่ามาจอดตรงนี้นะ​ รถเขาออกไม่ได้​ เพื่อนเราเลยตอบว่า  มาจอดแปปเดียวค่ะจะกลับแล้ว​ ป้าเลยว่าจอดแปปเดียวอะไรจอดทั้งคืน​ (ดิฉันคิดในใจ​ ป้าแกไม่นอนหรอ​ จ้องแต่จะจับผิด)​
แฟนเราเลยสวนไปว่าใครออกไม่ได้​ มันเหลือที่ตั้งเยอะครับ​ แล้วก็ตรงนี้ไม่เห็นติดป้ายก็เลยจอด​ ตอนจอดก็กะแล้ว​ ป้าเลยว่าไม่มีป้ายก็ต้องคิดได้ว่ามันจอดไม่ได้​ คือคนอื่นเขาก็จอดกันอะ​ แล้วตรงนั้นมันก็ไม่ขวางใคร​ เลยไม่ตอบอะไร​ ปิดประตูรถออกมา​ แล้วก็ปล่อยให้ป้าแก  ปสด.ไป​ คืองงว่าอยู่บ้านหาความสุขเฉยๆไม่ได้หรือไง​ ทำไมต้องมีคอยจับผิดคนนั้นคนนี้​  เลยมาแชร์เผื่อใครเจอเหตุการณ์​แบบเดียวกัน​ เผื่อเราเองที่ผิด  บ้านนอกเข้ากรุงเนาะจ้า