เราคบกันมาเกือบ 5 ปี เเล้วมีช่วงเวลาที่ห่างกันจนมีปัญหาเลิกกันประมาณ 9-10 เดือน
 เเล้ววันนึงก็กลับมาคุยเหมือนเดิมคือเเฟนกันได้ประมาณเกือบ 1 ปี   เราเป็นคนดึงเค้ากลับมาเอง 
      เเม้ความรู้สึกจะไม่เหมือนเดิม  เเต่ต่างคนต่างไม่มีใคร 
ฝ่ายหญิงมีข้อตกลง คิอ หากวันนึงใครสักคนเจอคนที่ใช่
คนที่พอดีสามารถบอกลาหรือหยุดความสัมพันธ์ได้เลย 
            วันนึงเราเปิดใจคุยกันเรื่องข้อดีข้อเสียเเละอนาคต 
  สิ่งที่ผมได้รับเหมือนบูลี่
ดูไม่สะอาด(ไม่ได้สกปรกขนาดนั้นตามนิสัยผู้ชานทั่วไป)
บุคลิคไม่ดี(เค้าอยากได้คนมีก้าม)
สุดท้ายเลยไม่รวย (ทำให้รู้เลยว่าเค้าอาจจะยังหวังเจอคนที่มีเงิน หรือพร้อมเปย์)

         หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ความรู้สึกมันค่อยๆลดลง ๆ เอง ช่วงเเรกนอนไม่หลับอยากบอกเลิก 
เเต่ไม่อยากเห็นเค้าเสียใจ ก็ปล่อยเลยตามเลย ใช้ชีวิตกันต่อไป
       เเต่เเปลกมากเค้ากลับดูรักผมมากขึ้นเเบบงงๆ วีดีโอคอลทุกวัน (วันละ 2-3 ชม.) เหมือนกลัวผมหนีเที่ยว
ทั้งที่เป็นคนตกลงเองทุกอย่าง ยังบ่นเหงา ขี้งอนบ้าง ผมไม่ง้อเดี๋ยวก็หายเอง  (ซึ้งเเต่ก่อนไม่เคยเป็น)
                 
           ส่วนนึงทำใจเผื่อไว้ในอนาคตว่าสักวันนึงเค้าก็อาจจะไปอยู่ดี  
 เเม้ความรักอาจจะไม่ 100 % เหมือนเดิม  เเต่ก็ดูเเลไปกินพาไปเที่ยวนู้นนี้เหมือนเดิม
ทำหน้าที่เป็นผู้ชายที่ดีเเต่เเค่ยัง  "ไม่มีอนาคตเท่านั้นเอง "