เราใช้เงินคนละกระเป๋า เก็บเงินกันเองมาตลอดตั้งแต่แต่งงานมาอยู่ด้วยกัน เค้าเก็บแล้วก็พอซื้อรถยนต์ได้ 1คัน เราก็ไม่ได้ไปช่วยเค้าออกตังค์ส่งค่างวดนะ เค้าส่งของเค้าเอง ค่าเช่าที่ที่ทำธุรกิจกันเค้าก็ส่งเอง แต่เราก็ช่วยจ่ายค่าน้ำค่าไฟ ของใช้ส่วนตัวเราก็จะเป็นคนซื้อ แค่นั้น จนวันนี้เค้ามีเงินพอจะซื้อที่ได้ เกือบ2ผืน เราบอกเค้าว่า ขอให้มีชื่อเราในโฉนดด้วยนะ แต่เรายังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกันนะคะ ลูกก็ยังไม่มี พอเราบอกว่าขอให้มีชื่อร่วมด้วยแบบนั้น เค้ากลับไม่ยอม แล้วบอกกับเราว่า เค้าก็อยากมีที่ของเค้าเองบ้าง ถ้าเราจะมีชื่อด้วย เราก็ต้องเอาเงินมาช่วยออกในการซื้อที่ด้วย แต่ผืนแรกเค้าจะเอาของเค้าเอง แล้วคือมีการบอกว่า ถ้าเราตาย ก็บอกเลยว่าอย่าให้ครอบครัวเรามายุ่ง จริงๆแล้วผัวเมีย ถ้าเมียตาย คนอยู่ก็ดูแลตรงนี่ต่อไป แล้วทำไมถึงต้องพูดขนาดนี้ด้วย ทำไมต้องมาพูดไว้ก่อน คือเราก็ไม่รู้จะพูดยังไง ก็จดทะเบียนสมรสกัน แล้วค่อยซื้อที่ ก็จบแล้ว  แต่เอาจริงๆเราก็ไม่ได้ไปช่วยเค้าออก แต่เราก็ออกจากงานมาทำธุรกิจเดียวกับเค้า แต่คือเราก็ลงทุนเองแหละ ได้มากได้น้อยก็อยู่ที่ตัวเรา ค่ากับข้าว บางทีก็ผลัดกันจ่ายค่ะ
คือถ้าเราจะเอาที่อีกผืน อยากจะมีส่วนในที่ดินนี้ เราก็ต้องหาตังมาช่วย เท่าไรก็ช่วยมาคือ(เงินเก็บเราก็น้อยค่ะ จะไปหยิบยืมพ่อแม่ เราก็ต้องคืนเค้าด้วย คือถ้าเรายืมใครมาเราก็ต้องใบ้หนี้เอง) แล้วถึงจะยอมจดทะเบียนสมรสกับเรา เพราเค้าบอกว่าเราไม่หาตังค์ช่วยเค้าเลย แต่เราก็อยู่กับเค้านะ เป็นแม่บ้าน ทำงานบ้านซักผ้าแต่แค่ไม่ได้หาเงินให้เค้าขนาดนั้น แค่เก็บเงินจากการขายของเลี้ยงตัวเองและเค้าไป หาค่ากับข้าวไปวันๆ กินใช้กันไปวันๆ หนี้สินที่เค้ายืมเราเค้าก็ยังไม่ยอมคืนเลย แต่พอมีเรื่องนี้ถึงจะมาให้เราช่วยออกตัง   เลยอยากถามเพื่อนๆว่ามันถูกหรือผิดคะ ที่เค้าทำแบบนี้ เราควรจะทำไงดี อยู่ต่อหรือจบ  หรือสิ่งที่เค้าทำมันถูกแล้ว เพื่อนๆช่วยหน่อยค่ะ
เราก็ปรึกษาแม่เรานะคะ แม่ก็บอกถ้างั้นก็อย่าทนเลย ออกมาเถอะ ตอนนี้ในหัวเราตีกันไปหมดแล้วค่ะ