สวัสดีค่ะทุกคนวันนี้เราจะมาเล่าความรู้สึกอึดอัดรู้สึกผิดและสับสนนิดหน่อยว่าเราผิดหรอที่ไม่ให้เขายืมเงิน
1.คือเขาเคยช่วยเราในตอนที่เราลำบากก็ใฟ้เรายืมเงิน5000-8000 แต่เราไม่ได้ยืมฟรีๆนะคะทุกคน คือที่เขาให้เรายืมมาเขาก็คิดดอกกับเรานะคะ
แต่ทักครั้งที่ขายทมเราเราไม่เคยไปเอาดอกกับเขาเพราะเราให้เขายืมด้วยใจ หลังคลอดลูกมานี้เราพอจะมีเงินเก็บไว้บ้างแล้วสำรองเผื่อลูกเราไม่สบาย ล่าสุดเมื่อวานนี้ทักมายืมเงินเราแต่เราบอกว่าไม่มีมีแค่พอใช้ เขาก็พูดกลับมาทำนองว่า เวลาที่เราเดือดร้อนเขาก็วิ่งหามาให้เรายืมแต่พอเขาเดือดร้อนกลับไม่มีใครมาช่วยเขาเลยแล้วเราก็พูดออกไปในทำนิงว่าก่อนทีาเราจะคลอดลุกตอนนั้นนะเรามีเงินติดตัวแค่5บาทีกแค่2วันเงินเดือนจะออกก็ไม่มีใครมาช่วยเรานะ แล้วเขาก็พูดมาว่า (ตอนคนอื่นบ่มีกุแล่นออกหน้าหาเงินไห้เขา ช่วยเขา
ยามเจ้าของบ่มี บ่มีคนช่วย
เขาก้ต้องเอาตัวเขาลอด เขาคิดเหนเฮาที่หลัง
มีรืบ่มีคันเขาบ่ช่วยกะคือบ่ช่วย ใม่ไช่เหมือนแกดิ้นรนช่วยคนอื่น อย่าเอ่ยปากยืมเงินเขาไห้มันเสียความรุ้สึกเลย)นี่คือประโยคที่เขาพิมพ์มาหาเรานะคะ
ทำไมเป็นเราที่ต้องรู่สึกผิดกับการที่ไม่เขาเขายืมเงิน แล้วมาพูดให้เราประมาณนี้ เขาทำตัวเหมือนเขามีเงินทั้งๆที่เขาไม่มีพอเราไม่ให้เหมือนไม่พอใจ
ที่ป่านมาเราให้ยืม 5000-10000 เราไม่เคยเอาดอกด้วยสักบาท
แต่ทีเขาอ้างว่สเอากับคนนั้นคนนี้มาต้องเอาดอกให้เขา สรุปเราผิดหรอเพราะเราก็มีค่าใช้จ่ายที่สูงเหมือนกันในแต่ละเดือน เราควรแก้ปัญหายังไงดีคะ