คือ ผมมีนิสัยชอบคุยกับตัวเอง หงุดหงิดง่าย เหม่อมองอะไรนานๆยิ่งเวลาหงุดหงิดหรืออารมณ์เสียผมมักจะได้ยินเสียงของตัวเองครับ  คือผมจะได้ยินเสียงว่า "(ชื่อของผม)ใจเย็นๆ ใจเย็น คิดให้ดีก่อน"อะ

คือเราไปเรียนพิเศษร้องเพลงแล้วทีนี้เราไปเรียนอีกที่ ที่นี้ไกล้จากบ้านเรามากเราก็ไปเรียน คือเราอ่ะไปทดลองเรียนก่อน แล้วเราอ่ะก็เรียนสักพักใหญ่ แม่ของเราก็บอกว่ามีอีกที่นึง สนใจไหม? เราก็บอกว่าไม่ เพราะ

คือว่าเวลาพ่ออารมณ์เสียหรือมีอะไรที่ขัดใจจะบ่นก่าขึ้นมาใครมาบอกก็ไม่หยุดเลยค่ะจะโวยวายอยู่อย่างนั้นเช่นวะนนี้เรามีเรียนเเต่พี่ชายเราไม่มีพี่เลยไก้อยู่บ้านค่ะกฎของบ้านคือใครอยู่บ้านต้องทำงานบ้านทุกอย่า

เลิกเรียนมาหนูก็ต้องไปทำงานช่วยครอบครับ ปกติเลิกโรงเรียน16:00 ไปทำงานได้กลับก็3-4ทุ่ม หนูเหนื่อยมากค่ะ ไปรร.ก็ง่วง เรียนไม่รู้เรื่อง อยากถามว่าในวัยเดียวกันมีใครเจอปัญหาเเบบนี้ไหม เเล้วเเก้ปัญหายังไงก

คือเราเเอบชอบรุ่นพี่คนนึงค่ะ ชอบเเบบมากๆเเต่พี่เขาก็ไม่เคยสนใจเราเลย ก็เลยคิดจะตัดใจ พยายามจะลืมเขาให้ได้ เเต่ก็ทำไม่เคยได้ทุกทีเเละเราสงสัยมากค่ะเวลาเราคิดถึงรอยยิ้มของเขา ภาพของเขา หรือ เวลาเพื่อนเร

คือ ผมไปกินร้านอาหารเเห่งนึง เวลาเดินไปตักอาหารเดินสวนกับผู้หญิงคนจีนเเผ่นดินใหญ่,คนที่อยู่ข้างหน้าผมเกือบเดินชนผู้หญิงคนจีน เวลาเดินสวนกัน เเละเขาก็เเซะลิ้น ไม่พอใจทีหลัง หลังจากที่เดินสวนกันเสร็จซึ่

เรื่องมีอยุ่ว่า เรากับเเฟนเรียนมหาลัยกันเเล้ว คนละมอคนละคณะ ของเเฟนจะไปทางทฤษฎีเยอะของเราปฏิบัติเยอะ ช่วงนี้เขาเรียนเยอะมากๆคือวันนึงคุยกันน้อยเราก็มีมุมน้อยใจเเต่ก็ทักไปให้กำลังใจทักถามกินข้าวยังกลับ

คือว่าตอนแรกเราตั้งเป้าหมายที่จะเข้ามหาลัยอีกที่นึงแต่ว่าไม่ติดเลยได้อีกที่นึงแทนพอไปเรียนก็รู้สึกว่าเราคงไม่เหมาะกับที่นี่ด้วยอะไรหลายๆอย่างและเราก็ยังมีเป้าหมายที่อยากจะเข้ามหาลัยที่แรกที่เราคิดอยาก

มังงะระบบ