คือเรากับแฟนคบกันมาได้สามเดือนแล้วแล้วเราก็ต้องแยกกันไปเติบโตเพราะว่า เราอยู่คนละโรงเรียนคือเราไม่ได้ไม่ไว้ใจเขาแต่แค่ว่าเวลาคนเราอยู่ห่างกันยังไงเราก็ต้องหมดรักกันอยู่ดี เราเคยเลิกกันแล้วสองครั้งครั้งแรกเค้าเป็นคนบอกเลิกเพราะว่าเค้าไม่อยากมาเสียใจมากกว่าตอนหลังที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันคือเราไม่ได้อวยตัวเองแต่เค้าบอกว่าเค้าขาดเราไม่ได้จริงๆแล้วเราก็ขาดเขาไม่ได้เลยความสัมพันธ์แบบนี้มันก็ทำให้เราเคยเลิกกันแล้วสองครั้งครั้งแรกเค้าเป็นคนบอกเลิกเพราะว่าเค้าไม่อยากมาเสียใจมากกว่าตอนหลังที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันคือเราไม่ได้อวยตัวเองแต่เค้าบอกว่าเค้าขาดเราไม่ได้จริงๆแล้วเราก็ขาดเขาไม่ได้เลยความสัมพันธ์แบบนี้มันก็ทำให้เกิดปัญหาหลายอย่างว่าแฟนเราเป็นคนหน้าตาดีรุ่นน้องที่โรงเรียนชอบเยอะ ซึ่งการบอกเลิกครั้งที่สองเราเป็นคนบอกเองเพราะว่าเพื่อนของเค้ามาปั่นหัวเราบอกว่าแฟนเรามีคนอื่นแอบคุยกับคนอื่นแล้วตอนนั้นฉันก็รู้สึกฟิวดรอปลงมาเลยเหมือนแบบว่าความรู้สึกของผู้หญิงอ่ะนะ เมื่อได้ยินแค่ว่าแฟนนอกใจหรือแอบคุยกับคนอื่นไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือว่าแต่งขึ้นมาผู้หญิง ส่วนใหญ่ก็จะความรู้สึกไม่เหมือนเดิมทุกอย่างจะรู้สึกไม่เหมือนเดิมที่เวลาอยู่ ด้วยกันบางทีก็แอบสับสนว่าเรารักเขาจริงหรือเปล่าหรือว่าชินที่มีเค้าอยู่ข้างข้างแต่ตอนนี้เรากับเขาดีกันมากเป็นแฟนกันดีมากๆแต่เราทั้งสองคนก็รู้ว่ายังไงเราก็ต้องเลิกกันอยู่ดีทั้งทั้งที่ยังรักกันอยู่ความรู้สึกมันบอกยากเรากับเขาก็เลยจะใช้เวลานี้ให้ได้ดีที่สุด รุ่นพี่เรารู้จักเค้าบอกว่าให้เรารีบทำใจ รุ่นพี่เรารู้จักเค้าบอกว่าให้เรารีบทำใจไม่ก็บอกเลิกตอนนี้ไปเลยก็ยังดีแต่ว่าเราทั้งสองคนก็ยังรักกันอยู่พี่ขาวก็บอกอีกว่าคนบอกเลิกอ่ะจะเจ็บน้อยกว่าแต่ว่าเราไม่อ่ะคนบอกเลิกนี่แหละเจ็บที่สุดว่าเรากับเขายังรักกันอยู่เราอ่ะไม่อยากให้คนที่เรารักเจ็บหรอก แล้วยิ่งเราเป็นคนบอกเลิกเราก็ต้องทำใจแล้วยิ่งเราเป็นคนบอกเลิกเราก็ต้องทำใจมาก่อนแต่เราทำไม่ได้ความรักของเราทั้งสองคนก็ดีขึ้นไปเรื่อยเรื่อยแต่เราก็คิดว่าเราจะเอาไงดีถ้าสมมุติสักวันนึงเราต้องเลิกกันขนาดตอนนี้เค้ายังไม่ตื่นเรายังคิดถึงเขามากเลย
เราควรทำไงดีคะ?