เรากับแฟนคบกันมา4ปีกว่าๆ เขาติดเหล้าช่วงคบกันแรกๆเราก็ไม่อะไรนะเพราะคิดว่ากินเหล้าแต่คงไม่ได้กินบ่อยก็คงไม่เป็นไร ช่วงแรกๆเขาก็ยอมก็ไม่ไปกินบ่อยจนเข้าปีที่2ที่คบกันเริ่มกินบ่อยขึ้นเรื่อยๆ จนทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมากๆ แต่มันไม่ได้มีแค่เรื่องเหล้าอย่างเดียวนะ วันสำคัญเช่นวันครบรอบหรือวันอะไรก็ตามเราก็จะหาของขวัญบางอย่างมาให้เขา แต่เขาไม่เคยเลยไม่มีแม้แต่ครั้งเดียว เราเป็นผู้หญิงนะบางทีเราก็อยากให้แฟนซื้อของหรือทำอะไรให้วันสำคัญบ้าง ยังไม่พอแค่นี้ เขาสามารถไปเที่ยวกับเพื่อนได้แต่ห้ามเราไปเขาอ้างว่าเราเป็นผู้หญิง แล้วผู้หญิงไม่ใช่คนหรอ ห้ามเราไปเที่ยวยังไม่พอห้ามเราแต่งตัวอีกแรกๆเราก็ทนนะแต่เพราะเราก็ยังรักแต่พอหลังๆมันเริ่มเป็นความเคยชินเริ่มเบื่อ พอเวลาเราชวนเขาออกไปกินอะไรข้างนอกก็จะบ่ายเบี่ยงตลอด เวลาซื้อของมาทำกับข้าวก็ต้องไปคนเดียวตลอด เพราะเขาต้องไปกินเหล้ากับเพื่อนๆ ข้ามถนนไม่เคยจับมือมาข้างนอกไม่เคยจับมือ แถมยังชอบหาว่าเรามีคนอื่นอีก ระแวงจับผิดเราตลอด ไปไหนมาไหนก็ไม่ต้องพูดถึงนะเรื่องเงินเราเป็นคนออกอยู่บ่อยๆ เพราะเราอายุมากกว่า ส่วนพ่อแม่เขาชอบหาว่าเราจะไปหลอกลูกเขา ที่เราอยู่เพราะเรายังรักแต่ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัดนะ ตอนเราไปเที่ยวหาเขาที่ต่างจังหวัดเราก็ออกตังตลอดพอเราจะให้เขามาหาบ้างกลับบอกว่าไปไม่เป็นไม่รู้ทาง (เราอยู่กรุงเทพส่วนแฟนเราทำงานอยู่ชลบุรี) ตอนเราไปหายังมีไปแอบนั่งกินเหล้ากับเพื่อน เวลาเราไปหาควรอยู่กับเรามั้ยอ่ะ เรื่องเหล้าแฟนเราให้เหตุผลตั้งแต่แรกๆว่าคบได้ก็คบ คบไม่ได้ก็ไป วันนั้นที่เรายังไม่ไปยังไม่ออกมาเพราะเรารักแล้วก็ยังทนได้อยู่ พอมันทนจนมันไม่ไหว พอเราเริ่มหมดความอดทนเราเลยเริ่มมีไปคุยกับคนอื่น เพราะเราไม่ทนแล้วจริงๆไง สุดท้ายเราก็เลือกไปกับคนใหม่เพราะคนใหม่มีให้เราทุกอย่างทั้งความรักความใส่ใจ เราไม่รู้หรอกว่าเราเลือกคนใหม่แล้วมันจะเป็นยังไง แต่ที่แน่ๆมันดีว่าเดิมแน่นอน ตอนเราเลิกยังมีมาว่าเราอีกว่าเห็นแก่เงิน เราไม่ได้เห็นแก่เงิน เราแค่ต้อฃการความรัก ความใส่ใจ การดูแล แค่นั้นเพราะที่ผ่านมาเราไม่เคยได้รับมันเลย #ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ