เรามีเพื่อนอยู่คนนึง เป็นเพื่อนมาตั้งแต่ม.ปลายจนตอนนี้ปี3 ตัดสินใจเช่าหออยู่ด้วยกัน สมมติชื่อ เค้ามาอยู่หอวันแรกเค้าไม่เตรียมอะไรมาเลยค่ะ เอามาแค่เสื้อผ้าไม่กี่ตัว เราเลยแบ่งๆให้ใช้ด้วยกัน หมอน ผ้าห่ม น้ำ นู่นนี่นั่น เสื้อผ้าเค้าอยากยืมตัวไหนเราก็ให้ ผ้าขนหนู จ ก็ไม่เอามาก็มาใช้ร่วมกับของเราค่ะ อาทิตย์ต่อมาเราเลยเอามาอีกผืน เพราะเราไม่ค่อยชอบใช้ร่วมกับใครเท่าไหร่ แต่ก็ยังพอเข้าใจเพราะอุบลช่วงนั้นน้ำท่วมแล้วเรามีสอบ มันต้องหาหอกระทันหัน แต่จนตอนนี้ 3 เดือนแล้วที่มาอยู่หอ จ ก็ยังไม่คืนผ้าขนหนูให้เราเลยค่ะ ใช้จนทุกวันนี้ เสื้อผ้าเราตอนเราไม่อยู่ก็เอาไปใส่แบบไม่บอกบ้าง พอเราหาก็หาไม่เจอ ต้องถามถึงเอาออกมาให้ แล้วกลิ่นเหงื่อ จ ค่อนข้างแรง มันติดกับเสื้อที่เราต้องการจะใส่ ณ เดี๋ยวนั้น ก็เลย ไม่ใส่ละกัน กางเกงตัวโปรดเรา จ ก็ขอเอาไปใส่นะคะ แต่เราก็เกรงใจไม่กล้าปฏิเสธ ก็ให้ยืม ตอนนี้ยังไม่คืน จะอาทิตย์นึงแล้ว, เรากลับบ้านทุกวันพฤกลับหอวันจันทร์ เสื้อเราตัวนึง จ ก็เอาให้เพื่อนเค้าไปใส่ เพื่อนเค้าก็ยังไม่คืนเราเลยค่ะ จะเป็นเดือนแล้ว, น้ำแพ็คที่แม่เอามาให้อยู่หอเราก็ไม่ค่อยได้กินเท่าไหร่เพราะอาทิตย์นึงอยู่หอแค่4วัน เป็นคนกินน้ำน้อยอยู่แล้ว ทั้ง จ ทั้งเพื่อ จ กินน้ำแพ็คเรามากกว่าเรากินเองอีกค่ะ, จ ชอบเอาเพื่อนมาเล่นอยู่หอ แต่เราเรียนเหนื่อยเราอยากพักเงียบๆ อยากมีความเป็นส่วนตัวแต่ก็ได้บ้างไม่ได้บ้าง เราต้องนอนเร็วเพราะเรียนเช้า แต่ จ กับเพื่อนเค้า เรารู้สึกเค้าไม่ค่อยเกรงใจเราเท่าไหร่ค่ะ มากินเหล้า มาคุยนั่นนู่นนี้, เคสไอแพดที่เราซื้อมาตอนปี 1 ใช้ไม่ถึงอาทิตย์ จ เอาไปสลับกับเคสที่ จ ใช้จนเน่ เราก็รักเพื่อนก็เลย ถือว่าของขวัญละกัน , ล่าสุดเค้าบอกให้เราเอาขยะไปทิ้งบ้าง แต่ในถังขยะแทบจะไม่มีของเราเลยค่ะ เพราะไม่ค่อยได้อยู่ ขวดน้ำส่วนมากพวกนั้นก็เป็นคนดื่มกัน ก็เลยรู้สึกไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่ค่ะ เค้าก็แบ่งเราแหละค่ะ แต่แค่รู้สึกไม่เยอะเท่าเราที่คอยให้ใช้นู้นนี่นั่นร่วมกัน เราเห็นแก่ตัวเกินไปรึป่าวคะ ตอนนี้จัดการครสตัวเองไม่ค่อยได้ค่ะ