สวัสดีครับ วันนี้จะมาแชร์ประสบการโดนอมสดจากสาวขายบริการครั้งแรก หารู้ไม่ว่าจะนำพาหายนะมาสู่ชีวิตของผมเรื่องมีอยู่ว่าผมมีโอกาสไปใช้บริการครั้งแรก ไม่ได้มีความสนใจเรื่องโรคเท่าไร ณ ตอนนั้น ก็ระหว่างกิจกรรมก็มีการอมสด แต่ตอนสอดใส่ใช้ถุงยางอนามัยปกติ
อย่างไรก็ตามพอเสร็จกิจแล้ว ผมเริ่มมีความกังวลว่าผมจะติด HIV จากการโดนอมไหม ซึ่งจากการไปรองอ่านกระทู้สุขภาพต่าง ๆ เรื่องโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ พบว่า โอกาสติด HIV นั้นมีน้อยมากจนแทบไม่มี แต่มันมีเงื่อนไขว่า ขณะโดนอมหากมีแผลจนได้มีการรับเลือดจากช่องปากฝ่ายหญิงมาจนถึงหัวอวัยวะเพศชาย ความเสี่ยงก็จะมากด้วยเช่นกัน
ซึ่งเราไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ให้บริการมีเชื้อหรือเปล่าด้วย เราเลยมองโลกในแง่ร้ายไว้ก่อนว่าสมมติว่าถ้าเค้าติดเนี่ยเราจะมีโอกาสติดมากแค่ไหน ซึ่งทางผมเองลองสำรวจบริเวณหัวอวัยวะเพศของตัวเอง เหมือนจะพบว่ามีรอยถลอก ซึ่งก็ทำให้ผมกังวลใจ และ แพนิคมากว่าผมจะติดเชื้อแต่อย่างไรก็ตามการหาเชื้อนั้นไม่สามารถหาได้ทันทีเนื่องจากมีระยะเวลาฟักตัวน่าจะ 2-4 สัปดาห์ แปลว่าผมต้องรอเวลาถึงจะไปตรวจได้ ไปตรวจยังไงก็ไม่เจอ
เพิ่มเติมอีก นอกจาก HIV แล้ว ผมยังเสี่ยงโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อื่น ๆ เช่น ซิฟิลิส, หนองใน, เริม หรือ ไวรัสตับ เป็นต้น ซึ่งมีโอกาสติดต่อมากกว่า HIV อีกซะอีก
คืนนั้นผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากคิดว่าจะเอาไงต่อดี คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลย จิตฟุ่งซ่าน
จนกระทั่งตอนเช้า ผมรีบไปที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง (เพราะโรงพยาบาลรัฐบาลคิวนานต้องรับยาเร็วที่สุด) เพื่อขอยาต้านไวรัสแบบฉุกเฉิน PEP (Post-Exposure Prophylaxis) มารับประทาน ซึ่งเป็นยาอันตรายต้องเข้าพบแพทย์ก่อนจ่ายยา และต้องรับประทานวันละ 1 เม็ดเวลาเดิมเป็นระยะเวลากว่า 1 เดือน ต้องเจาะเลือดเพื่อหาเชื้อ HIV ก่อนเพราะว่ายาตัวนี้ใช้ได้เฉพาะคนที่ผลเลือดยังเป็นลบอยู่ ซึ่งผมเสียค่าใช้จ่ายเกือบ 4,000 บาท (แพงกว่าค่าซื้อบริการมาก ๆ)
ตลอดระยะเวลา 1 เดือน ผมทนทุกข์ทรมานกังวลใจว่าตัวเองจะติดเชื้อโรคนี้หรือเปล่า ผมไม่กล้าบอกที่บ้านของผมกลัวว่าเรื่องจะบานปลาย ในแต่ละวันผมแทบจะทำงานประจำไม่ได้เลย ยิ่งคิดงานที่ต้องใช้สมองมาก ๆ ผมจะหลุดลอยคิดแต่เรื่องนี้ตลอด แล้วอากาศหน้ามืดจะมาทุกครั้งหลังกินยา มีอาการเบื่ออาหาร ผมน้ำหนักลงอย่างรวดเร็ว
ลามมาถึงสภาพจิตใจ ที่เศร้าหมองขึ้นทุกวัน ๆ จนผมต้องไปหวังเพิ่งศาสนาเพื่อมายึดเหนี่ยวจิตใจ ณ ตอนนั้นสุดท้ายผมตัดสินใจบอกพ่อของผม ซึ่งมันก็ช่วยได้อย่างมากครับ ใครที่ต้องแบกอะไรอย่างงี้ไว้ลองไปแชร์ให้คนที่เรารักฟังนะครับ ผมว่าช่วยได้เยอะเลยจนระยะเวลาผ่านไป 1 เดือน นานพอที่จะตรวจโรค HIV รวมถึงโรคอื่น ๆ ผมเดินทางไปที่ "คลินิกบางรัก" ซึ่งเป็นคลินิกโรคเพศสัมพันธ์ของรัฐบาล ซึ่งผมแนะนำเลยว่าบริการดีมาก ดูสะอาดไปหมด ที่สำคัญราคาถูกมากครับทั้งหมดประมาณ 300 บาท
เรื่องถึงจะไปคัดกรองให้เจ้าหน้าที่สอบประวัติความเสี่ยง ผมก็เล่าไปตามที่เขียนไป แล้วก็เข้าไปเจาะเลือด เก็บปัสสาวะ แล้วก็ไปเก็บของเหลวบนหัวอวัยวะเพศ คือจะใช้ด้ามเหล็กแย่ลงไปตรงรูอวัยเพศประมาณ 3-5 cm เพื่อไปตรวจโรค ได้แก่ HIV, ซิฟิลิส, เริม, ไวรัสตับอักเสบ, หนองในแท้ และ หนองในเทียมหลังจากนั้นนั่งรอประมาณ 1 ชั่วโมง เพื่อเข้าพบแพทย์ ซึ่งผลออกมาก็ทำผมเบาใจ คลายล็อคไปบ้าง คือ HIV ผมเป็น Negative ไวรัสตับเป็น Negative แต่อย่างไรก็ตามพวกซิฟิลิสและหนองในยังต้องรอผลประมาณ 2 สัปดาห์ผมรออย่างเบาใจขึ้นอีก 2 สัปดาห์ แต่ก็ยังฟุ่งซ่านอยู่ สุดท้ายผมโทรไปลุ้นผลตรวจ ยิ่งกว่าลุ้นผลใด ๆ ทั้งชีวิต และผลก็คือเป็น Negative ครับสุดท้ายนี้ผมอยากจะบอกว่าผมโชคดีมาก ๆ ที่ไม่พบเชื้อโรคใด ๆ จึงมาเล่าส่งต่อประสบการณ์นี้ให้เพื่อน ๆ สายเที่ยว หรือผู้ที่เปลี่ยนคู่นอนบ่อย ๆ เพื่อให้ป้องกัน "ใส่ถุงยางอนามัย" ทุกครั้ง ที่สำคัญ "ห้ามอมสด" ถ้ากลัวจะติดโรคทางเพศสัมพันธ์แล้วจะจิตฟุ่งซ่านต้องรอลุ้นผลเกือบ 2 เดือนเหมือนผมจนทำให้เสียงานเสียการ แล้วก็ถ้ามีอารมณ์จริง ๆ ช่วยตัวเองปลอดภัยที่สุดครับไม่เสี่ยงโรคอย่างแน่นอนครับผมหวังว่ากระทู้นี้จะเป็นประโยชน์ และผมขอให้สิ่งที่ท่านยึดเหนี่ยวจิตใจอวยพรให้ท่านที่ลุ้นอยู่ไม่เป็นอะไร ปลอดภัยแข็งแรงนะครับ
โดนอมเสี่ยงติดโรค
อย่างไรก็ตามพอเสร็จกิจแล้ว ผมเริ่มมีความกังวลว่าผมจะติด HIV จากการโดนอมไหม ซึ่งจากการไปรองอ่านกระทู้สุขภาพต่าง ๆ เรื่องโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ พบว่า โอกาสติด HIV นั้นมีน้อยมากจนแทบไม่มี แต่มันมีเงื่อนไขว่า ขณะโดนอมหากมีแผลจนได้มีการรับเลือดจากช่องปากฝ่ายหญิงมาจนถึงหัวอวัยวะเพศชาย ความเสี่ยงก็จะมากด้วยเช่นกัน
ซึ่งเราไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ให้บริการมีเชื้อหรือเปล่าด้วย เราเลยมองโลกในแง่ร้ายไว้ก่อนว่าสมมติว่าถ้าเค้าติดเนี่ยเราจะมีโอกาสติดมากแค่ไหน ซึ่งทางผมเองลองสำรวจบริเวณหัวอวัยวะเพศของตัวเอง เหมือนจะพบว่ามีรอยถลอก ซึ่งก็ทำให้ผมกังวลใจ และ แพนิคมากว่าผมจะติดเชื้อแต่อย่างไรก็ตามการหาเชื้อนั้นไม่สามารถหาได้ทันทีเนื่องจากมีระยะเวลาฟักตัวน่าจะ 2-4 สัปดาห์ แปลว่าผมต้องรอเวลาถึงจะไปตรวจได้ ไปตรวจยังไงก็ไม่เจอ
เพิ่มเติมอีก นอกจาก HIV แล้ว ผมยังเสี่ยงโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์อื่น ๆ เช่น ซิฟิลิส, หนองใน, เริม หรือ ไวรัสตับ เป็นต้น ซึ่งมีโอกาสติดต่อมากกว่า HIV อีกซะอีก
คืนนั้นผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากคิดว่าจะเอาไงต่อดี คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลย จิตฟุ่งซ่าน
จนกระทั่งตอนเช้า ผมรีบไปที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง (เพราะโรงพยาบาลรัฐบาลคิวนานต้องรับยาเร็วที่สุด) เพื่อขอยาต้านไวรัสแบบฉุกเฉิน PEP (Post-Exposure Prophylaxis) มารับประทาน ซึ่งเป็นยาอันตรายต้องเข้าพบแพทย์ก่อนจ่ายยา และต้องรับประทานวันละ 1 เม็ดเวลาเดิมเป็นระยะเวลากว่า 1 เดือน ต้องเจาะเลือดเพื่อหาเชื้อ HIV ก่อนเพราะว่ายาตัวนี้ใช้ได้เฉพาะคนที่ผลเลือดยังเป็นลบอยู่ ซึ่งผมเสียค่าใช้จ่ายเกือบ 4,000 บาท (แพงกว่าค่าซื้อบริการมาก ๆ)
ตลอดระยะเวลา 1 เดือน ผมทนทุกข์ทรมานกังวลใจว่าตัวเองจะติดเชื้อโรคนี้หรือเปล่า ผมไม่กล้าบอกที่บ้านของผมกลัวว่าเรื่องจะบานปลาย ในแต่ละวันผมแทบจะทำงานประจำไม่ได้เลย ยิ่งคิดงานที่ต้องใช้สมองมาก ๆ ผมจะหลุดลอยคิดแต่เรื่องนี้ตลอด แล้วอากาศหน้ามืดจะมาทุกครั้งหลังกินยา มีอาการเบื่ออาหาร ผมน้ำหนักลงอย่างรวดเร็ว
ลามมาถึงสภาพจิตใจ ที่เศร้าหมองขึ้นทุกวัน ๆ จนผมต้องไปหวังเพิ่งศาสนาเพื่อมายึดเหนี่ยวจิตใจ ณ ตอนนั้นสุดท้ายผมตัดสินใจบอกพ่อของผม ซึ่งมันก็ช่วยได้อย่างมากครับ ใครที่ต้องแบกอะไรอย่างงี้ไว้ลองไปแชร์ให้คนที่เรารักฟังนะครับ ผมว่าช่วยได้เยอะเลยจนระยะเวลาผ่านไป 1 เดือน นานพอที่จะตรวจโรค HIV รวมถึงโรคอื่น ๆ ผมเดินทางไปที่ "คลินิกบางรัก" ซึ่งเป็นคลินิกโรคเพศสัมพันธ์ของรัฐบาล ซึ่งผมแนะนำเลยว่าบริการดีมาก ดูสะอาดไปหมด ที่สำคัญราคาถูกมากครับทั้งหมดประมาณ 300 บาท
เรื่องถึงจะไปคัดกรองให้เจ้าหน้าที่สอบประวัติความเสี่ยง ผมก็เล่าไปตามที่เขียนไป แล้วก็เข้าไปเจาะเลือด เก็บปัสสาวะ แล้วก็ไปเก็บของเหลวบนหัวอวัยวะเพศ คือจะใช้ด้ามเหล็กแย่ลงไปตรงรูอวัยเพศประมาณ 3-5 cm เพื่อไปตรวจโรค ได้แก่ HIV, ซิฟิลิส, เริม, ไวรัสตับอักเสบ, หนองในแท้ และ หนองในเทียมหลังจากนั้นนั่งรอประมาณ 1 ชั่วโมง เพื่อเข้าพบแพทย์ ซึ่งผลออกมาก็ทำผมเบาใจ คลายล็อคไปบ้าง คือ HIV ผมเป็น Negative ไวรัสตับเป็น Negative แต่อย่างไรก็ตามพวกซิฟิลิสและหนองในยังต้องรอผลประมาณ 2 สัปดาห์ผมรออย่างเบาใจขึ้นอีก 2 สัปดาห์ แต่ก็ยังฟุ่งซ่านอยู่ สุดท้ายผมโทรไปลุ้นผลตรวจ ยิ่งกว่าลุ้นผลใด ๆ ทั้งชีวิต และผลก็คือเป็น Negative ครับสุดท้ายนี้ผมอยากจะบอกว่าผมโชคดีมาก ๆ ที่ไม่พบเชื้อโรคใด ๆ จึงมาเล่าส่งต่อประสบการณ์นี้ให้เพื่อน ๆ สายเที่ยว หรือผู้ที่เปลี่ยนคู่นอนบ่อย ๆ เพื่อให้ป้องกัน "ใส่ถุงยางอนามัย" ทุกครั้ง ที่สำคัญ "ห้ามอมสด" ถ้ากลัวจะติดโรคทางเพศสัมพันธ์แล้วจะจิตฟุ่งซ่านต้องรอลุ้นผลเกือบ 2 เดือนเหมือนผมจนทำให้เสียงานเสียการ แล้วก็ถ้ามีอารมณ์จริง ๆ ช่วยตัวเองปลอดภัยที่สุดครับไม่เสี่ยงโรคอย่างแน่นอนครับผมหวังว่ากระทู้นี้จะเป็นประโยชน์ และผมขอให้สิ่งที่ท่านยึดเหนี่ยวจิตใจอวยพรให้ท่านที่ลุ้นอยู่ไม่เป็นอะไร ปลอดภัยแข็งแรงนะครับ