สวัสดีค่ะทุกคน เรามีเรื่องอยากปรึกษา เราอายุ 34  แฟนเราอายุ 43 ยังติดเที่ยวกลางคืน
ติดการปาร์ตี้กับเพื่อน  ชอบเสพดนตรี  และเป็นหุ้นส่วนร้านเหล้า
ซึ่งเค้าเที่ยวกลางคืน 1 เดือน ไปแล้ว 27 วัน มี 3 วันที่กลับสี่ทุ่ม นอกนั้นตีสองตีสาม ไม่ก็เช้า

พอมีปัญหาเรื่องนี้หนักขึ้นเรื่อยๆ เราก็พยายามรักษาความสัมพันธ์ด้วยกันสร้างข้อตกลงร่วมกัน
คือใน 1 สัปดาห์ เค้าออกได้ 3 วัน อันนี้เรากับเค้าตกลงร่วมกันนะคะ
แต่สุดท้ายก็ไม่เป็นตามข้อตกลง เค้าไปทุกวันเหมือนเด็กใจแตกทั้งๆที่เค้าออกข้างนอกตลอด
ไปแบบกู่ไม่กลับ เราไม่ได้บังคับกะเกณฑ์อะไรเค้าเลย 
ตอนคบกันแรกๆ ไม่หนักขนาดนี้เพราะมีโควิด สถานบันเทิงปิด 

ซึ่งการไปทุกวันของเค้ามีเหตุผลว่า ก็กว่าจะแยกกันก็สามทุ่มแล้ว ( เพราะเราทานข้าวเย็นด้วยกัน)
เค้ามีเวลาในร้านเหล้าตอนกลางคืนก็แค่ไม่กี่ชั่วโมง ทำไมต้องมาบังคับเค้าให้ต้องไปแค่ 3 วัน
ถ้าเค้าเบื่อเค้าก็จะหยุดเอง ไม่เคยมีใครมาบังคับเค้า พ่อแม่ก็ไม่บังคับ เราคือใคร เค้าไม่ชอบการกำหนด
เค้าพอใจจะไปก็จะไปและจะเป็นแบบนี้ จะไม่เปลี่ยนตัวเอง ถ้าเราอยู่ได้ก็อยู่ถ้าอยู่ไม่ได้ก็เลิกไป
เราเลยให้ข้อเสนอต่อไปว่า ถ้าแบบนั้นช่วยชัดเจนเรื่องของเราได้ไม๊ 

เพราะตอนแรกเรามีแพลนจะแต่งงานกันแต่ว่าเค้าก็มาบอกว่า เค้าไม่อยากแต่งงานแล้ว
เค้าอยากมีชีวิตอิสระไปไหนมาไหนโดยที่ไม่ต้องมานั่งแคร์ใคร และที่หนักกว่านั้นคือ
เค้าไปเจอผู้หญิงร้านเหล้าและมีการคุยกัน นัดกันไปทานข้าว และมีคนเห็นเลยมาบอกเรา
ที่ผ่านมาเค้ามีเรื่องผู้หญิงตลอด หนักสุดก็แอบมีอีกคนเลี้ยงดูกันไปอยู่ด้วยกันโดยที่เราไม่รู้เรื่อง
ตอนนี้เราป่วยด้วยโรคซึมเศร้า ส่วนสำคัญมาจากเค้า เพราะเราไม่มีใครมีแค่เค้าคนเดียว

เราไม่มีความสุขเลย เราร้องไห้ทุกวัน เราพยายามอดทนเพื่อรักษาความสัมพันธ์ไว้ แต่เค้าไม่เคยเลย
าเค้าบอกว่าให้เราอดทน และอย่ามาถามความชัดเจน ก็อยู่ดูแลกันไปแบบนี้
ถ้าเค้าเบื่อเมื่อไหร่ เค้าจะหยุดเอง แต่ถ้าเรารอไม่ได้ ก็ไปซะเค้าจะไม่เปลี่ยน
เรารักเค้ามาก จนเราไม่รักตัวเองเลยด้วยซ้ำ อยู่ไปก็ร้องไห้ แต่ต่อให้เราออกจากตรงนี้
เราก็ร้องไห้และทุกข์ใจอยู่ดี ทำไมชีวิตมันยากขนาดนี้ 

การที่เจอใครส้กคนที่รักเรามากๆ เราจะไม่อยากเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวเองหน่อยเหรอ
หรือเพราะเค้าไม่เคยรักเราเลย.. เราควรทำไงดีคะ