เราอายุ22เเฟนอายุ32
เเรกๆเราก็รู้สึกดี ถึง ดีมาก เพราะเขาดูเป็นผู้ใหญ่ ฝากอนาคตไว้ได้ คอยสอนเเละคุยกับเราทั้งวัน เเต่พอมาวันนึงได้มาอยู่ด้วยกันจริง มันก็ไม่เหมือนที่ฝันไว้ เรากับเขาเข้ากันไม่ได้เลยซักเรื่อง ตอนนี้เราเรียนเสาร์-อาทิตย์ เเต่จะเริ่มทำงานหลังปีใหม่ ส่วนเขาทำงานทุกวัน ไม่มีเเม้กระทั้งวันหยุดให้เรา (บริษัทให้หยุดได้1วันเเต่เขาไม่หยุดเราต้องขอให้เขาหยุด) เขาก็พึ่งได้ทำงานเหมือนกัน เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้สนใจ ใส่ใจอะไรเราเลยซักเรื่องเวลาไปทำงานเขาไม่เคยทักมาหาเลย หรือมีอย่างน้อยเเค่1ครั้งเท่านั้น มีเเต่เราทักทักหาตลอด เรื่องงานบ้าน เขาไม่ทำเลย กินไม่เก็บ ทุกอย่างไม่ทำอะไรเลย เรื่องการบ้านก็นอนเฉยๆ ถ้าเขาไม่อยาก เราไปยุ่งกับเขา เขาก็ด่า ก็ว่า เราอยู่กับเขาเราเปลี่ยนตัวเองเยอะมาก เราก็ไม่ได้ขยันอะไร เเต่เลือกที่จะทำให้ เพราะเห็นเขาทำงานมาเหนื่อย   เเต่มันกลับกลายเป็นหน้าที่เราทุกอย่าง  เพราะเขาไม่ทำอะไรเลย มีเเค่หน้าที่ตื่นไปทำงาน กลับมาถึงเล่นโทรศัพท์กินข้าว นอน เเทบจะไม่คุยอะไรกับเราเลย  #เเต่พอเราจะไปจริงๆเขาก็บอกว่าไม่อยากเลิกอยู่ด้วยกันก่อน ตอนเเรกเราคิดว่าเขาคงรักผูกพันธ์ เเต่ดูเเล้วเหมือนเขาต้องการคนใช้มากกว่า อยู่คนเดียวก็เหงา #อยากถามผู้ชายที่อายุพอๆกับเเฟนเรา  ถ้าคุณเป็นอาการเเเบบเขาเรียกว่าหมดรักเเล้วใช่ไหมคะ ?