สวัสดีค่ะ ขอบอกก่อนนะคะ เราอายุเพียงเเค่12 ปีเองนะคะ🙏 ขอเกริ่นก่อนนะคะว่า ตอนเด็กประมาณอนุบาลเราอยู่กับพ่อเเม่ อยู่กัน3คน ที่บ้านฝั่งพ่อมาตลอด จนเราขึ้นป.1 เราย้ายจากบ้านพ่อมาอยู่บ้าน(ปู่ย่าของเเม่) เราไม่รู้เราย้ายมาทำไม เเต่นานเข้าเราก็รู้ว่าพ่อเเม่เราเลิกกัน จากปกติที่อยู่กับพ่อเเม่ กลายว่าเราอยู่กับเเม่คนเดียว
พอผ่านไปเเม่เรามีเเฟนใหม่ก็ได้ย้ายไปอยู่ที่บ้านเเฟนใหม่ เเต่เราไม่ได้ย้ายไปด้วยนะคะ ก็อยู่กับปู่ย่าของเเม่เหมือนเดิม พอเราขึ้นป.2 เเม่เรามีน้องค่ะ ถ้าปัจจุบันน้องคนนี้อายุ4ขวบเเล้ว เราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ ที่เเม่มีน้อง ต่อมาเราอายุ10ขวบ เเม่ก็มีน้องกับเเฟนใหมของเเม่อีกคนหนึ่ง ปัจจุบันน้องคนนี้อายุ2ขวบ บ้านของเเฟนใหม่เเม่กับบ้านที่เราอยู่ไม่ได้ไกลกันมากขับรถไม่กี่นาทีก็ถึงเเล้ว เวลาเเม่เรายุ่งๆ เเม่ก็จะรับเราไปช่วยดูน้อง
มีอยู่วันหนึ่ง เรามาช่วยเเม่ดูน้อง เเละเราก็นั่งทำงานไปด้วย เราเห็นเเฟนใหม่เเม่ที่กำลังเลิกงานเเชทมา ว่า"ไปเที่ยวงานนี้กัน ลูกไปไหวรึเปล่า"
ตอนเขาเเชทมาเเม่อยู่ข้างนอกนะคะ) พอเห็นเราก็เฉย เเม่เราเข้ามาก็ตอบเเชท เราก็ดูโทรศัพท์เเม่เห็นเเม่ตอบว่าเค เเม่ได้บอกกับเราว่า "เดี่ยวไปส่งเรากับบ้านก่อนนะ" เราก็นิ่ง เเม่เราไม่รู้นะคะว่าเราเห็นเเชท เเต่ในใจเราก็อยากไปด้วย
เราคิดกับตัวเองเสมอว่าทำไมไม่พาเราไปด้วยเรารู้สึกเสียใจนิดหน่อย ที่เวลาเขาไปเที่ยวไหนกันไม่ชอบชวนเราไปด้วย งานลอยกระทงที่ผ่านมาเขาไปลอยด้วยกัน4คน เเต่เค้าบอกเราว่าไม่ได้ไป (เรารู้เพราะว่าญาติเราไปเเล้วเจอนะคะ) เรายังคุยกันอยู่เลยว่าเราจะใส่กางเกงยีนส์ไปลอยกระทง เเต่เเม่ก็ไม่ยอมชวน เราชอบเอาโทรศัพท์เเม่มาเล่นเเละชอบเข้าอัลบั้มรูปก็จะเจอรูปที่เค้าไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ เเต่ไม่มีเรา เราอยากรู้ว่าควรจัดการกับความรู้สึกน้อยใจยังไงดีคะ หรือเราเด็กเกินไปที่ยังไม่รู้อะไรพอ? พอเกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้นเรารู้สึกคิดถึงพ่อมาก ถ้าเราอยู่กับพ่อเราจะเป็นยังไง?
ตอนเด็กเราเฉยมากที่พ่อเเม่เราเลิกกัน พอโตขึ้นมาหน่อย เราก็เริ่มคิดมาก เราคิดเสมอว่าถ้าปัจจุบันเราอยู่กันสามคนพ่อเเม่ลูกจะเป็นยังไง ความรู้สึกคิดถึงพ่อก็มากขึ้น(เเต่ว่าปลายปี เรามีเเพลนที่จะไปหาพ่ออยู่ค่ะ) เราไม่ได้เจอพ่อนานมากๆๆๆๆๆ
จัดการกับความรู้สึกน้อยใจยังไงดีค
ะ🙏🙏
จัดการกับความรู้สึกนี้ยังไงดีคะ?
พอผ่านไปเเม่เรามีเเฟนใหม่ก็ได้ย้ายไปอยู่ที่บ้านเเฟนใหม่ เเต่เราไม่ได้ย้ายไปด้วยนะคะ ก็อยู่กับปู่ย่าของเเม่เหมือนเดิม พอเราขึ้นป.2 เเม่เรามีน้องค่ะ ถ้าปัจจุบันน้องคนนี้อายุ4ขวบเเล้ว เราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะ ที่เเม่มีน้อง ต่อมาเราอายุ10ขวบ เเม่ก็มีน้องกับเเฟนใหมของเเม่อีกคนหนึ่ง ปัจจุบันน้องคนนี้อายุ2ขวบ บ้านของเเฟนใหม่เเม่กับบ้านที่เราอยู่ไม่ได้ไกลกันมากขับรถไม่กี่นาทีก็ถึงเเล้ว เวลาเเม่เรายุ่งๆ เเม่ก็จะรับเราไปช่วยดูน้อง
มีอยู่วันหนึ่ง เรามาช่วยเเม่ดูน้อง เเละเราก็นั่งทำงานไปด้วย เราเห็นเเฟนใหม่เเม่ที่กำลังเลิกงานเเชทมา ว่า"ไปเที่ยวงานนี้กัน ลูกไปไหวรึเปล่า"
เราคิดกับตัวเองเสมอว่าทำไมไม่พาเราไปด้วยเรารู้สึกเสียใจนิดหน่อย ที่เวลาเขาไปเที่ยวไหนกันไม่ชอบชวนเราไปด้วย งานลอยกระทงที่ผ่านมาเขาไปลอยด้วยกัน4คน เเต่เค้าบอกเราว่าไม่ได้ไป (เรารู้เพราะว่าญาติเราไปเเล้วเจอนะคะ) เรายังคุยกันอยู่เลยว่าเราจะใส่กางเกงยีนส์ไปลอยกระทง เเต่เเม่ก็ไม่ยอมชวน เราชอบเอาโทรศัพท์เเม่มาเล่นเเละชอบเข้าอัลบั้มรูปก็จะเจอรูปที่เค้าไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆ เเต่ไม่มีเรา เราอยากรู้ว่าควรจัดการกับความรู้สึกน้อยใจยังไงดีคะ หรือเราเด็กเกินไปที่ยังไม่รู้อะไรพอ? พอเกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้นเรารู้สึกคิดถึงพ่อมาก ถ้าเราอยู่กับพ่อเราจะเป็นยังไง?
ตอนเด็กเราเฉยมากที่พ่อเเม่เราเลิกกัน พอโตขึ้นมาหน่อย เราก็เริ่มคิดมาก เราคิดเสมอว่าถ้าปัจจุบันเราอยู่กันสามคนพ่อเเม่ลูกจะเป็นยังไง ความรู้สึกคิดถึงพ่อก็มากขึ้น(เเต่ว่าปลายปี เรามีเเพลนที่จะไปหาพ่ออยู่ค่ะ) เราไม่ได้เจอพ่อนานมากๆๆๆๆๆ
จัดการกับความรู้สึกน้อยใจยังไงดีค
ะ🙏🙏