สวัสดีครับผมพี่ชาวพันทิปทุกท่านที่เครารพรักครับผม วันนี้ผมจะมีเรื่องหนึ่งพวกพี่อาจไม่เชื่อว่า มันผิดน่ะ ไม่กลัวตกนรกหรอ นั้นให้เป็นการไม่เสียนาฬิกาน่ะครับผมขอเล่าแล้วกันครับผม
เมื่อประมาณ2-3ปีที่แล้วผมได้เรื่อยๆเฟสก่อตามประสาผมครับผมและก็เข้ากลุ่มต่างๆที่มีในเฟสตอนนั้นครับผมผมเห็นเฟสน้องคนหนึ่งโพสต์บอกหาคนเข้ากลุ่มของน้องเค้าครับผม ผมก็พิมพ์ไปในข้อความที่น้องเค้าโพสต์ครับผมว่า สนใจ ครับผมแล้วน้องเค้าตอบผมช้าประมาณ2 ชม.เห็นจะได้ครับผมก่อนอื่นขออธิบายครับกลุ่มในที่นี้หมายถึงในแชท messenger น่ะครับผมพอผมเค้ากลุ่มน้องเค้าวันแรกๆผมก่อตอบๆบ้างไม่ตอบบ้างเพราะ ผมยุ่งงานศพผู้มีพระคุณอยู่ครับผมหลังจากเสร็จงานศพผมก้อมีเวลาว่างเลยเข้ามาพิมพ์แชทคุยในกลุ่มของน้องเค้าผมก่อตอบกวนๆบ้างครับผมบังเอิญ หรืออะไรไปด้นจิตด้นใจน้องเจ้าของกลุ่มเค้าครับผมน้องเค้าบอกให้ผมทักไปหาครับผม ผมก็ทักไปหาน้องเค้าครับสักพักประมาณ10-15นาทีน้องเค้าตอบว่า ค่ะ ผมก็เป็นเริ่มรุกคือแชทคุยกับน้องในเรื่องต่างๆครับผมจนสุดท้ายได้ลงเอ่ย มีแฟนยัง น้องเค้าบอกยังไม่มี ผมบอกขอคบได้ไหม น้องเค้าตอบตกลง ผมรู้สึกดีใจเพราะมันแรกและรักเดียวของผมในตอนนั้นครับผมแต่พอ1-2เดือนแรกเราก่อหวานกันมากจนมดต้องอิจฉาครับผมก็อื่นผมลืมบอกตอนนั้นผมกำลังบวชเรียนอยู่ผมไม่รู้เณรมีแฟนได้ด้วยหรอแต่ตอนนั้นผมมีแฟนตอนบวชจริงคือน้องคนนั้นเป็นรักแรกของผมครับผมแต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันผิดครับผม
ต่อน่ะครับหลังจากเราคบกันได้ก็ยังคงความหวานเหมือนเดิม ครับมาถึงเดือนที่5เริ่ม น้องเค้าลืมมีอาการเปลี่ยนหลังไปเค้าไปผู้ชายคนหนึ่งแล้วเค้ามาเล่าให้ฟังว่าผู้ชายคนนั้นดีกว่าผมอีกให้ได้ทั้งคำปรึกษาในเรื่องต่างๆครั้งแรกผมรับได้ พอนานไปผมก่อเริ่มมีอาการน้อยใจแต่ไม่แสดงอาการให้น้องเค้าเห็นว่าผมน้อยใจน้องเค้านอนร้องให้ทุกครั้งที่น้องเค้าเล่าให้ฟังครับผมจนเวลาล่วงเลยไปเค้าเดือนที่9-10ที่เราสองคนคบกันครับผมน้องเค้าเริ่มเปลี่ยนไปได้ชัดเค้ากลับมาจากโรงเรียนว่าครูประจำชั้นที่สอนเค้าบอกว่านี่เธอกับเณร หรอ ไม่กลัวบาปหรอ เลิกกับเณรเถอะครูกลัวเธอตกนรก ผมฟังที่น้องเค้าเล่าจบและเรื่องที่น้องเค้าเล่าผู้ชายคนนั้นผมน้ำตาไหลมาไม่ทันตั้งตัวจากที่เราคุยกันเปิดหน้าทุกวันหลังจากวันนั้นน้องเค้าเริ่มไม่เปิดกล้องให้เห็นเหมือนแต่ก่อนน้องเค้าอ้างว่าเห็นกันทุกวันแล้วหลังจากน้องเค้าเริ่มทนไม่ไหวสุดท้ายน้องเค้าตัดสินใจบอกเลิกผมในวันครบรอบ1ปีที่เราคบกัน
วันที่บอกเลิกผมไม่สามารถทำใจผมไม่คิดว่าผมจะต้องเสียใจและทำให้ผมยังไม่ลืมน้องเค้าขณะนั้นแต่เวลาผ่านไปอะไรต่างๆครับทำให้ผมทำใจได้เรื่อยๆครับจนวันนี้ผมตอบได้ว่าลืมน้องเค้าได้ยัง ตอบได้ว่ายังไม่ลืม แต่จำไม่ได้ว่าเราเคยรักกันครับผม จบแล้วครับผม
พวกพี่คิดเห็นยังไงกันบ้างครับผม
ช่วยเม้นท์ข้อความคำแนะนำติชมมาได้น่ะครับ
เพราะคำเดียวคำว่า เลิกกับเณรยัง
เมื่อประมาณ2-3ปีที่แล้วผมได้เรื่อยๆเฟสก่อตามประสาผมครับผมและก็เข้ากลุ่มต่างๆที่มีในเฟสตอนนั้นครับผมผมเห็นเฟสน้องคนหนึ่งโพสต์บอกหาคนเข้ากลุ่มของน้องเค้าครับผม ผมก็พิมพ์ไปในข้อความที่น้องเค้าโพสต์ครับผมว่า สนใจ ครับผมแล้วน้องเค้าตอบผมช้าประมาณ2 ชม.เห็นจะได้ครับผมก่อนอื่นขออธิบายครับกลุ่มในที่นี้หมายถึงในแชท messenger น่ะครับผมพอผมเค้ากลุ่มน้องเค้าวันแรกๆผมก่อตอบๆบ้างไม่ตอบบ้างเพราะ ผมยุ่งงานศพผู้มีพระคุณอยู่ครับผมหลังจากเสร็จงานศพผมก้อมีเวลาว่างเลยเข้ามาพิมพ์แชทคุยในกลุ่มของน้องเค้าผมก่อตอบกวนๆบ้างครับผมบังเอิญ หรืออะไรไปด้นจิตด้นใจน้องเจ้าของกลุ่มเค้าครับผมน้องเค้าบอกให้ผมทักไปหาครับผม ผมก็ทักไปหาน้องเค้าครับสักพักประมาณ10-15นาทีน้องเค้าตอบว่า ค่ะ ผมก็เป็นเริ่มรุกคือแชทคุยกับน้องในเรื่องต่างๆครับผมจนสุดท้ายได้ลงเอ่ย มีแฟนยัง น้องเค้าบอกยังไม่มี ผมบอกขอคบได้ไหม น้องเค้าตอบตกลง ผมรู้สึกดีใจเพราะมันแรกและรักเดียวของผมในตอนนั้นครับผมแต่พอ1-2เดือนแรกเราก่อหวานกันมากจนมดต้องอิจฉาครับผมก็อื่นผมลืมบอกตอนนั้นผมกำลังบวชเรียนอยู่ผมไม่รู้เณรมีแฟนได้ด้วยหรอแต่ตอนนั้นผมมีแฟนตอนบวชจริงคือน้องคนนั้นเป็นรักแรกของผมครับผมแต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่ามันผิดครับผม
ต่อน่ะครับหลังจากเราคบกันได้ก็ยังคงความหวานเหมือนเดิม ครับมาถึงเดือนที่5เริ่ม น้องเค้าลืมมีอาการเปลี่ยนหลังไปเค้าไปผู้ชายคนหนึ่งแล้วเค้ามาเล่าให้ฟังว่าผู้ชายคนนั้นดีกว่าผมอีกให้ได้ทั้งคำปรึกษาในเรื่องต่างๆครั้งแรกผมรับได้ พอนานไปผมก่อเริ่มมีอาการน้อยใจแต่ไม่แสดงอาการให้น้องเค้าเห็นว่าผมน้อยใจน้องเค้านอนร้องให้ทุกครั้งที่น้องเค้าเล่าให้ฟังครับผมจนเวลาล่วงเลยไปเค้าเดือนที่9-10ที่เราสองคนคบกันครับผมน้องเค้าเริ่มเปลี่ยนไปได้ชัดเค้ากลับมาจากโรงเรียนว่าครูประจำชั้นที่สอนเค้าบอกว่านี่เธอกับเณร หรอ ไม่กลัวบาปหรอ เลิกกับเณรเถอะครูกลัวเธอตกนรก ผมฟังที่น้องเค้าเล่าจบและเรื่องที่น้องเค้าเล่าผู้ชายคนนั้นผมน้ำตาไหลมาไม่ทันตั้งตัวจากที่เราคุยกันเปิดหน้าทุกวันหลังจากวันนั้นน้องเค้าเริ่มไม่เปิดกล้องให้เห็นเหมือนแต่ก่อนน้องเค้าอ้างว่าเห็นกันทุกวันแล้วหลังจากน้องเค้าเริ่มทนไม่ไหวสุดท้ายน้องเค้าตัดสินใจบอกเลิกผมในวันครบรอบ1ปีที่เราคบกัน
วันที่บอกเลิกผมไม่สามารถทำใจผมไม่คิดว่าผมจะต้องเสียใจและทำให้ผมยังไม่ลืมน้องเค้าขณะนั้นแต่เวลาผ่านไปอะไรต่างๆครับทำให้ผมทำใจได้เรื่อยๆครับจนวันนี้ผมตอบได้ว่าลืมน้องเค้าได้ยัง ตอบได้ว่ายังไม่ลืม แต่จำไม่ได้ว่าเราเคยรักกันครับผม จบแล้วครับผม
พวกพี่คิดเห็นยังไงกันบ้างครับผม
ช่วยเม้นท์ข้อความคำแนะนำติชมมาได้น่ะครับ