ให้อภัยเถิดค่ะ เพื่อใจคุณเอง (เพื่อจะได้ไม่ต้องเจอกันอีก)

แต่อภัยให้แล้ว อโหสิกรรมต่อกันแล้ว ก็ให้เว้นระยะห่างจากเขาให้มากๆนะคะ

คนเรา ถ้าถึงขั้นทำร้ายกันปางตาย เรามองว่า ต้องมีอกุศลวิบากต่อกันตามติดมา แต่ปางก่อน
จึงไม่ควรเสี่ยงอยู่ใกล้ๆค่ะ

เราเคยสังเกต (จากข่าว) คนที่ถูกคนรักทำร้าย แล้วให้โอกาส กลับมาคืนดีกัน
ในที่สุด ก็มีการพลั้งมือ ทำร้ายกันจนสาหัส หรือ กระทั่ง ถึงแก่ความตาย

เรามองว่าเหล่านี้ มีกรรมเก่าบงการอยู่เบื้องหลัง
และมีกรรมใหม่ ที่ตนไม่ยอมหาวิธีหนีเอาตัวรอด พ่ายแพ้ต่อกิเลส และใจอ่อนให้เขา เป็นตัวชักนำ ให้เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นอ่ะค่ะ

ถ้าเป็นเรา …

ใครที่จู่ๆมาทำร้ายเรา ไม่ว่าจะทางกาย ทางวาจา หรือ ทางใจ

เราจะรีบให้อภัย (เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้)

และเราจะรีบ เฟดตัวออกมา จากชีวิตคนเหล่านั้น  จะไม่อนุญาตให้ใครได้มาก่อกรรมเพิ่มด้วยจริงๆ

หากสุดวิสัย หนีไม่พ้น เราจะใช้อภัยทานเข้าต้านค่ะ  เราว่านี่แหละ เป็นอาวุธชั้นดีที่จะรับมือเจ้ากรรมนายเวรได้
เพราะถ้าเผลอโกรธตอบ เท่ากับเราเพิ่มวงจรวิบาก ให้แน่นเหนียวมากขึ้น

การที่จะต้องเจอกันอีก น่ากลัว น่ารังเกียจ มากกว่า การข่มใจ ให้อภัยในชาตินี้ ขณะนี้ มากมายหลายเท่านักค่ะ