เราเป็นนักศึกษาที่กำลังฝึกงานพึ่งเริ่มฝึกได้1เดือน อาทิตแรกที่ฝึกก็ดีนะให้เราทำงานตรงสายไม่ได้เร่งงานมาก แต่พอเริ่มอาทิตย์ที่2เท่านั้นละส่งงานให้ทำจนโน๊คบุ๊คเราทำงานไม่ไหว เครื่องค้าง(เราพึ่งซื้อมาใหม่เป็นโน๊ตบุ๊คเกมมิ่ง) พี่ที่ฝึกเขานั่งเล่นโทรศัพท์สบายชิวๆ แต่เอางานทั้งหมดมาโยนให้เรา แต่เราไม่ได้เครดิตกับงานเลย (เราเรียนสถาปัตย์มา) เราออกแบบอาคารทำแบบคิดแบบเขียนแบบ ทั้งหมดพี่เขาแค่เดินมาสั่งรีบๆหน่อยงานมันเร่ง แล้วตามงานเช้าเย็น เสาร์อาทิตย์ไม่เว้น ทั้งๆที่ในใบฝึกกับตารางฝึกคือเข้างาน 8.30-16.30 แต่นี้ตี5ไลน์ตามงาน  9โมงให้ปริ้นงานส่ง เที่ยงเดินไปซื้อข้าวยังไม่ทันกินก็เดินมาตามงานต่อ แล้วบ่ายกว่าๆพี่เขาก็กลับบ้าน เรานั่งทำงานต่อจนเย็น เลิกงานเราก็เหนื่อยกะจะพักผ่อน โทรมางานละทำไมยังไม่ส่ง คือเราเข้าใจนะว่างานมันรีบแต่ตามแบบนี้มันไม่ไหว ไปฝึกกันสองคนนะ แต่เราโดนงานหนักคนเดียวเลย(เพราะอีกคนเป็นหลานญาติ)แล้วตอนนี้คือโน๊ตบุ๊คเราพังเพราะมันไม่สามารถทำต่อได้อีกแล้ว เราเอาไปเข้าศูนย์ซ่อมเสียไปเต็มๆ 7000 กว่า พอเราไลน์ไปบอกเพื่อนที่มาฝึกด้วยก็ตอบแบบไม่พอใจเลย คือเราก็เครียดอ่ะ มาฝึกงานหาความรู้และประสบการณ์แต่นี้คือโยนงานมาให้เราทำแบบมีเท่าไหร่โยนมาหมด เราเขียนแบบได้เราเรียนถาปัตแต่อยู่ๆมาขอให้เรา เขียนแบบไฟฟ้าพร้อมคำนวนปริมาณไฟฟ้ากำลังไฟและให้เราเขียนงานระบบทั้งหมดและให้เราระบุสเปคเส้นท่อสายไฟต่างๆ ให้เราเขียนแบบโครงสร้างที่เป็นโครงสร้างของวิศวะ คือแบบถ้าให้ทำแบบเนี้ยแล้วไอพวกวิศวะที่นั่งหัวโด่ในห้องคืออะไรว่ะ จะมีวิศวะไฟห้าทำไมถ้าเราต้องมานั่งทำ พอเราบอกเราทำไม่ได้เราไม่ได้เรียนมาก็สวนเรากลับก็นี้ไงประสบการณ์ในการทำงาน เราจะไม่เครียดเลยถ้ามันไม่ส่งผลกระทบกับชีวิตเราขนาดนี้อ่ะ เรามีโรคประจำตัวค่อยข้างเยอะ ซึ่งเราเขียนไว้ในใบฝึกงานแต่ไม่มีใครอ่านเลย อาการป่วยเราแย่ลงร่างกายเราก็เริ่มไม่ไหว เราอยากเปลี่ยนที่ฝึกมาก เราน้อยใจเพื่อนมากเราสนิทกันมากนะแต่พอมาโดนแบบนี้อยากตัดเพื่อนเลย มันได้ง่นน้อยกว่าเราแถมวิศวะยังช่วยงานมัน แต่เราทำคนเดียวไม่มีคนช่วยเลย  มีแค่เดินมาเร่งงานของานจะเอางานตรวจงานเสร้จก็กลับบ้าน เราเหนื่อยมากพอเราปรึกษากับที่บ้านที่บ้านก็บอกให้ย้ายที่ฝึกสะ แต่คือถ้าเราไปบอกเหตุผลกับอาจารย์ซึ่งอาจารย์ก็จะต้องโทรไปถามพี่ที่ฝึกว่าที่เราบอกที่เราเล่ามันจริงมั้ย ถ้าที่ฝึกบอกไม่จริง เราก็โดน เราไม่รู้จะหาทางออกยังไง (อาจจะเรายาวหน่อยเราไม่รู้ว่าเราจะระบายมันที่ไหนเราเครียดจริงๆ)