ผมเรียนอยู่มัธยมต้นครับ ไม่ค่อยมีเพื่อนเลย อาจจะมีกลุ่มเพื่อนที่เดินไปไหนในโรงเรียนด้วยกันบ้าง เเต่ไม่รู้จะเรียกคำว่าเพื่อนได้เต็มปากรึเปล่า เวลานั่งอยู่ในห้องก็เเทบจะไม่มีใครคุยด้วยเลย งานกลุ่มก็โดนเป็นเศษตลอด เวลาไปปาร์ตี้สังสรรค์อะไร พวกเขาก็ไม่เคยชวญผมไปด้วยเลย กลุ่มดิสดอร์ดที่เขาคุยๆเล่นเกมกัน เข้าก็ไม่ได้ชวนผมเข้าไปด้วยซํ้า บางครั้งพวกเขาจะเห็นค่าผมตอนเห็นประโยชน์ในตัวผมเเค่นั้น  เพื่อนสนิทผมก็ไม่มี ผมไม่เคยมีเพื่อนสนิทเลยด้วยซ้ำ เอาจริงผมก็ไม่ได้ว่าร้ายหรือทำตัวเป็นพิษเป็นภัยอะไรเลยนะ ผมรู้สึกเหงาๆอ้างว้างมาก ผมไม่อยากไปโรงเรียนเลย เพราะเพื่อนคนเดียวที่อยู่กับผมน้าจะเป็นโทรศัพท์ กับห้องเล็กๆที่เป็น เซฟโซนให้ผมได้ตอนนี้ ผมอยู่บ้านคนเดียวพ่อเเม่เเยกทางกัน ผมเเค่อยากมีเพื่อนมีคนคุยด้วยชวนเล่นด้วย ไปไหนมาไหนด้วยกัน ผมไม่ค่อยมีความสุขเลยในชีวิตโรงเรียน