คือตอนนี้กำลังจะได้ย้ายกลับบ้านต่างจังหวัดไกลจาก กทม.ประมาณ 800 กิโลเมตร แต่เราไม่อยากไปเลย ตอนแรกก็อยากย้าย พอได้ย้ายคือไม่อยากไป เราต้องแยกกันอยู่กับแฟน สงสารเขามากค่ะ สงสารตัวเองด้วยจะไม่ได้เจอกันทุกวันแล้ว เขามีงานมั่นคงอยู่ที่ กทม. ส่วนเรามีความจำเป็นต้องย้ายเพราะพ่อแม่แก่แล้ว มีโรคประจำตัวด้วย ต้องไปหาหมอบ่อยๆ พวกเขาก็ไปกันเองนั้งรถโดยสารประจำทางกันไป ก็สงสารเหมือนกันค่ะ เขาก็โทรมากดดันบ่อยๆ ให้เรากลับ เราลำบากใจมาก นั้นก็พ่อแม่ นี่ก็แฟน ทั้งที่หลายๆคู่พยายามทำทุกอย่างให้ได้อยู่ด้วยกัน แต่เรากลับต้องแยกกันทั้งที่โชดดีมาก ได้อยู่ด้วยกันมาตลอด
...เราควรทำไงดี
- ทำใจแล้วกลับบ้าน ค่อยมาเจอแฟนกันเป็นครั้งคราว อดทนเอา
- ขอยกเลิก ไม่ย้ายแล้ว อยู่กับแฟน ค่อยไปหาพ่อแม่เป็นครั้งคราว ก่อนหน้านี้ก็ทำแบบนี้ แต่แกก็ต้องใช้สิตกันสองคนตายายต่อไป
เพิ่มเติม เราเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ชอบเอาแต่ใจ จู้จี้ จุกจิก ชอบเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เราเลยไม่ค่อยชอบการอยู่บ้านนั้น มันทำให้เราเป็นประสาทได้ เราสบายใจมากที่อยู่ กทม.
ญาติก็มีค่ะ แต่เขาก็ต้องทำงานของตัวเอง เกรงใจถ้าจะให้มาคอยรับดูแลส่งพ่อแม่ กลัวเขาก็มองว่าพ่อแม่เราก็มีเราเป็นลูก ทำไมเขาต้องมารบกวนเขาด้วย
เครียดมาก ได้ย้ายกลับบ้านต่างจังวัด แต่ไม่อยากย้ายเลย
...เราควรทำไงดี
- ทำใจแล้วกลับบ้าน ค่อยมาเจอแฟนกันเป็นครั้งคราว อดทนเอา
- ขอยกเลิก ไม่ย้ายแล้ว อยู่กับแฟน ค่อยไปหาพ่อแม่เป็นครั้งคราว ก่อนหน้านี้ก็ทำแบบนี้ แต่แกก็ต้องใช้สิตกันสองคนตายายต่อไป
เพิ่มเติม เราเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ชอบเอาแต่ใจ จู้จี้ จุกจิก ชอบเอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ เราเลยไม่ค่อยชอบการอยู่บ้านนั้น มันทำให้เราเป็นประสาทได้ เราสบายใจมากที่อยู่ กทม.
ญาติก็มีค่ะ แต่เขาก็ต้องทำงานของตัวเอง เกรงใจถ้าจะให้มาคอยรับดูแลส่งพ่อแม่ กลัวเขาก็มองว่าพ่อแม่เราก็มีเราเป็นลูก ทำไมเขาต้องมารบกวนเขาด้วย