เรื่องมันยาวมากๆเรื่องทั้งหมดมีอยู่ว่าเราเคยสนิทกับเพื่อนกลุ่มนึงค่ะอยู่ด้วยกันมาตลอด4คนแต่แล้วเราก็ทะเลาะกันเพราะแฟนเก่าของเราเองค่ะเราเลิกกับแฟนเก่าเราครั้งแรกแล้วก็กลับมาคบกันแล้วก็เลิกกันอีกรอบ2ตอนนั้นเราเสียใจมากๆเลยค่ะเหมือนรักแรกแต่เพื่อนทุกคนไม่มีใครโอ๋เรามองข้ามเราเหมือนเราเป็นธาตุอากาศเราเสียใจมากตอนนั้นเสียใจสุดๆแฟนเก่าเราก็เลยทักกลับมาค่ะ มาถามเรามาโอ๋เราตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากจริงระบายกับเค้าไป เเล้วเราก็รู้สึกว่าเราตัวคนเดียวค่ะไม่มีใครสนใจเราเลยมันอาจจะฟังดูงี่เง่ามากๆแต่ตอนนั้นคือเหมือนอากาศเลยค่ะไม่มีใครสนใจทั้งๆที่ก็เป็นเพื่อนสนิทเราเอง

หลังจากนั่นเราก็ทักไปคุยกับเพื่อนเเล้วก็ทะเลาะกันค่ะเราใช้คำพูดที่รุนแรงมากๆแล้วเราก็มารู้สึกผิดเองทีหลังว่าเราใช้อารมณ์มากเกินไปแต่ก็กลับไปแก้อะไรไม่ได้แล้ว เราก็เริ่มใช้ชีวิตกับเพื่อนกลุ่มใหม่ในห้องค่ะแต่มันก็ไม่ได้ดีเลยเราเข้ากันไม่ได้เราก็เลยทักไปหาเพื่อนกลุ่มเก่าเราซึ่งพวกเค้าก็ไม่ได้อะไรกับเราแล้วเรากลายเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องหรือคนแค่เคยรู้จักกัน ซึ่งเราก็รับได้ค่ะเพราะทุกคนมีเหตุผลของตัวเองกันทั้งนั้น แต่เราก็ไม่ได้เกลียดเค้านะคะก็ยังยินดีที่ครั้งนึงเราเคยเป็นเพื่อนรักกันแต่เค้าคงจะไม่ได้คิดเหมอนเราค่ะพวกเค้าก็มีเพื่อนกลุ่มใหม่และเพื่อนกลุ่มใหม่เค้าก็มาบูลลี่เราค่ะ

เพื่อนกลุ่มใหม่เค้าเคยทะเลาะกับเพื่อนสนิทเราอีกคนที่ชอบมาปรึกษาเรื่องเพื่อนใหม่ของเพื่อนกลุ่มเก่าเราบ่อยๆเค้าทำตัวไม่ดีไม่รักษาน้ำใจกันซึ่งเราก็เป็นคนให้คำปรึกษาตลอดค่ะคอยโอ๋เค้าอยู่ตลอดคือทั้งสองคนเค้าสนิทกันค่ะ เราก็ไม่ได้อะไรแต่อยู่มาคาบเรียนวิชานึงเพื่อนใหม่เราก็ได้ไปนั่งโต๊ะเดียวกับเค้ากันค่ะเพราะว่าตามเลขที่แล้วเพื่อนเราก็มาบอกเราค่ะว่าเพื่อนทั้งสองคนนั้นพูดถึงหน้าม้าเราออกไปทางบูลลี่เลยค่ะ เราก็ไม่โอเคมากที่เค้าทำแบบนั้นเราเลยลงสตอรี่ว่าเค้าไปค่ะ เราลงไปว่า ``ก็ว่าทำไมถึงอยู่ด้วยกันได้ สันดานเหมือนกันนี่เอง `` กลายเป็นว่าเหมือนเค้าเอาเราไปพูดกับเพื่อนกลุ่มเก่าว่าเราเหมารวมค่ะแต่เราก็รู้ว่าเราอธิบายไปเค้าก็คงไม่เชืออีกแค่ไม่กี่เดือนเราก็ต้องแยกย้ายกันแล้วค่ะเราเลยไม่ได้สนใจปล่อยทุกอย่าง

แต่มันก็ปล่อยได้ไม่จริงหรอกค่ะ หลังจากนั้นทุกคนที่เค้าเข้าใกล้กันก็เริ่มตีตัวออกห่างเราเหมือนเกลียดเราทุกคนเลยค่ะทั้งๆที่เราไม่เคยทำอะไรให้เค้าเลยบางเรื่องเราผิดจริงๆเราก็ยอมรับค่ะแล้วเราก็ขอโทษเพื่อนเก่าไปแล้วแต่เพื่อนใหม่เค้าก็ยังมาคอยรังควานเราไม่เลิกหาเรื่องบูลลี่เราตลอดเลยค่ะเราเล่นnglเค้าก็มาบูลลี่เรากันค่ะบอกตรงๆเสียความมั่นใจมากๆ

แต่ตอนนี้เราก็มีเพื่อนใหม่ที่ดีนะคะ(กลุ่มใหม่)แต่เรื่องราวทุกอย่างก็ยังตามหลอกหลอนเราไม่เลิกเราลงเรียนวิชานึงไว้ค่ะที่เคยลงเรียนกับเพื่อนเก่าซึ่งเปลี่ยนไม่ได้แล้วค่ะเราต้องเรียนให้จบ1ปีแล้วก็ห่างจากเพื่อนสนิทด้วยในห้องนั้นมีแต่เพื่อนเก่าเราที่เค้าไม่ชอบเราค่ะมันทำให้เราอึดอัดไม่อยากไปเรียนวิชานั้นเราคิดว่าเราเก่งค่ะเราคงจะปล่อยผ่านมันได้แต่ความจริงเรากำลังกลัวค่ะ กลัวสายตาที่มองเข้ามาเป็นสายตาที่ได้ยินเสียงซุบซิบตลอดเวลาเราควรปล่อยผ่านแต่เราก็กลัวค่ะ 

ปัญหาหลักๆคือจบปีนี้เราจะต่อปวช.ค่ะแล้วเพื่อนเก่าก็เคยบอกว่าจะเข้าปวช.เหมือนกันเพื่อนใหม่เค้าที่เคยบูลลี่เราก็ด้วยเรากลัวค่ะเรากลัวไปเจอพวกเค้าจบปีนี่เราอยากหนีไปให้ไกลไม่อยากเจอพวกนี้แล้ว ไม่อยากเจออีกแล้ว เราควรทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีคะ เราอาจจะทำตัวไม่ดีใส่เค้าบ้างแต่เราก็ขอโทษนะคะไม่เคยไปรังควานหรือพูดถึงหรือยุ่งกับเค้าเลย แต่เค้าก็มายุ่งกับเราอยู่เรื่องแล้วที่เราโดนมามันแย่มากเลยค่ะเหมือนมีปมเรื่องนี้ไปแล้ว เรารู้สึกกลัวค่ะ รู้สึกแพ้ที่เป็นแบบนี้ เราควรไม่สนใจ แต่เราก็กลัวความเดียวดาย เราควรทำยังไงกับความรู้สึกพวกนี้ดีคะ