ตามที่เราขึ้นหัวข้อเลย เราเป็นคนหนึ่งที่ไม่ชอบ ผู้ชาย ดูดบุหรี่ หรือ สักลาย ในตัวตนตัวเองตอนเป็นเด็ก พอโตขึ้นในสังคม เรากลับชินกับบุหรี่ค่ะ เลยไม่อะไรเลย จนเรามาคุยกับคนที่เป็นแฟนเราค่ะ เค้า
เป็นผู้ชายออกดื้อๆ นิดหนึ่ง ดูดบุหรี่ แต่เราก็บอกเหตุผลที่เราไม่ชอบนะคะ เพราะเรามีปัญหาด้านจมูกค่ะ ทุกครั้งที่ได้กลิ่น เราจะแสบจมูก น้ำตาไหล จมูกแดงมาเลย เราก็พูดกับแฟนค่ะ ว่า เราไม่ได้คาดหวังให้เลิกดูดนะ แค่เว้นระยะการดูดกับการอยู่กับเรานิดหนึ่ง พอคบกันมาสักพัก แฟนเราจะบวชค่ะ เค้าเลยอยากไปสัก เราไม่ได้ถามความเชื่ออะไรเขามานะคะ แต่ไม่ชอบก็ไม่ได้ถามอะไร  เราให้เขาตัดสินใจ เรายอมรับเลยค่ะ ว่ามันอาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่เราพูดมาตลอดเลยว่าไม่ชอบ แล้ววันหนึ่งแฟนก็จะไปสัก เราลำบากใจมากเลยค่ะ เพราะอนาคตต่อไป คนที่อยู่ใกล้เค้าที่สุดก็คือเรา คนที่ต้องเห็นบ่อยที่สุดก็คือเรา เราพยายามที่จะหาทางออกในเรื่องนี้ค่ะ ที่เราไม่ชอบมันไม่มีเหตุผลอื่นเลยค่ะ เหตุผลก็คือไม่ชอบ

เราก็พยายามยอมรับมาสักพักแล้ว แต่เราทำไม่ได้จริงๆค่ะ 🥺 เรายอมรับว่าเราคิดแบบนี้ นี่มันคืออารมณ์ที่แบบว่า เห็นแก่ตัว นี่เป็นแฟนหรือเป็นแม่

เราเลยพูดออกไปว่า สักได้นะ
ถ้าคิดว่า อนาคตหลังบวช ไม่ต้องมีเรา สักได้เลย
แต่ถ้าคิดว่า อนาคตหลังบวช จะต้องคิดเรื่อง อนาคตกับเรา ถือว่าเราขอ ตลอดที่คบกันมาไม่เคยขออะไรเลย ขนาดบุหรี่เรายังไม่ขอให้เลิกเลย เราพูดออกไปแบบนี้ เราไม่ได้ขู่จะเลิกนะคะทุกคน เราเพียงแค่พูดถึงอนาคตหลังการบวช หลังสิ่งที่เขาต้องทำทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว🥺🥺