วันนี้ผมจะมาแชร์ความรักที่ใช้คำได้ว่า ความรักที่"รอคอย"...
        ผญ.คนนี้คือเพื่อนของผมตั้งแต่เรียน ป.ตรี มาด้วยกัน (ขอสมมุติ ผญ.คนนี้ชื่อว่า คุณ ก.) แต่ตอนเรียนก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร เป็นแค่เพื่อนในเอกเดียวกัน หลังจบมา3-4ปี ก็ได้เจอเค้าอีกทีที่งานแต่งเพื่อนที่เรียน ป.ตรี มาด้วยกัน จากวันนั้นที่ผมได้เจอเธอ ความรู้สึกและหัวใจของผมก็เต้นแรง *อาจจะด้วยที่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นการแต่งกายรูปร่างหน้าตาก็ดีขึ้นจากสมัยเรียน* หลังจากวันงานเราก็ได้ติดต่อกันบ่อยขึ้น มี Vdo Call กันคุยเรื่องสัพเพเหระกัน แต่ ** ซึ่งตอนนั้นผมก็มีแฟนที่คบอยู่_แต่ตอนนี้เค้าแต่งงานมีลูกไปละ ^^ ** ก็ทำให้แฟนผมตอนนั้นรู้ว่าเราติดต่อคุยกัน หลังจากนั้นก็ได้ห่างกันไปไม่ติดตต่อกันพักใหญ่ 
        ต่อมาเมื่อราวๆปลายปี2018 ผมก็ได้ย้ายไปช่วยงานบริษัทที่สาขาต่างจังหวัด4เดือน ในระหว่างนั้นก็ได้พูดคุยติดต่อกับ ก. ตลอดที่อยู่ต่าง จว. (ก่อนที่จะไปช่วยงานสาขาต่างจังหวันนั้น ผมกับแฟนก็ได้เลิกกันแล้วก่อนหน้าประมาณ 3เดือน) ระหว่างที่อยู่ต่างจังหวัดผมก็ได้คบกับ ผญ.ที่ทำงานที่สาขาที่ไปช่วยงาน (อันนี้ยอมรับเลยว่าผมทำแบบนี้ไม่ดีเลย แต่ช่วงนั้นอยู่ในช่วงที่เฮิร์ท อกหัก เลยได้คบกับ ผญ.คนนี้) ต่อมาก่อนที่จะกลับมาจังหวัดเดิมก็ได้คุยกับคุณ ก. ว่าถ้ากลับมา เรา2คนคบกันมั้ย เริ่มต้นใหม่ด้วยกัน หลังกลับมาที่จังหวัดเดิมความสัมพันธ์ของเรา2คนก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ผมพยายามเข้าหาเค้า พยายามทำความรู้จักกับที่บ้านเค้า มีงานอะไรที่เราช่วยได้เราก็เต็มใจไปช่วย ต่อมาพ่อของคุณ ก.ได้บวช เราเลยไปช่วยต่างๆในงาน พยายามทำให้ที่บ้านเค้าเห็นว่าเราเต็มที่จริงใจกับลูกของเค้า ซึ่งมาถึงตอนนี้เราใจฟูมากเลย ความสัมพันธ์กำลังไปได้ดี แต่จู่ๆ หลังเสร็จงานไม่กี่วัน คุณ ก.เค้าก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เราก็ งง ว่าเราทำอะไรผิดไปให้เค้าเป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่กล้าถาม หลังจากนั้นเราก็เลยกลับสู่สถานะ เพื่อน อีกครั้งโดยที่เค้าไม่ค่อยพูดอะไรกับเรา เราทักไปถามคำตอบคำ เหมือนไม่เต็มใจ เราก็อึดอัดนะ ตอนนั้นเราเหมือน สภาวะทิ้งตัว ไม่มีแรงไม่มีอารมที่จะทำงาน เลิกงานมาก็มานั่งเหม่อใต้อาคารที่เราทำงาน นั่งรอว่าเผื่อเค้าจะขับรถผ่านมาแล้วเห็นเรานั่งรอเค้าอยู่ **ซึ่งก่อหน้า เค้าจะมาหาเราเกือบทุกวันหลังเลิกงาน** 
         จากตอนนั้นมาตอนนี้ก็ 3ปีกว่าแล้วที่ผมสัยญาว่าจะคบกับเค้าจิงๆจังๆ แต่ก็ไม่เห็นวี่แวว ผมก็ไม่มีใครนะตลอด3ปีกว่าที่สัญญากะเค้าว่าจะคบกัน ใจยังรักเค้ายังอยากอยู่ใกล้ๆเค้า อยากให้เค้าเห็นว่าคำที่ผมสัญญากับเค้าผมสัญญาจิงๆทำจริงๆ เวลาเราทำงานเหนื่อยหรือเค้าทำงานเหนื่อยกลับมา อยากกอดกันชาร์ตพลังใจให้แก่กันมันคงจะหายเหนื่อยหายเครียดไปเลยนะถ้าเป็นแบบนั้น ใจฟูมากเลย ซึ่งช่วงครึ่งปีหลังปีนี่มาผมก็พยายามสารสัมพันธ์ให้กลับมาคุยกันเหมื่อนเดิม และค่อยๆพัฒนาไป อยากจะชวนไปกินข้าว ไปนั่งฟังเพลง ไปเดินเที่ยว เราก็ไม่กล้าที่จะชวนเพราะกลัวคำตอบที่ว่า "ไม่ไป" ซึ่งมันจะทำให้เราเฟลในความรู้สึก เลยกลัวไๆปเลย เพราะบางครั้งเค้าก็พูดีตอบแชตดี บางทีเราถามอะไรไปก็ตอบแบบง้วนๆแข็งๆ ถามคำตอบคำ 
          ซึ่งอายุเราก็ 30+ แล้ว เพื่อนๆมีครอบครัวมีลูกกันหมดแล้ว เราก็ตั้งใจแหละว่าถ้าได้คบกันเค้าจะเป็นคนที่เราสร้างครอบครัวกัน ไม่ได้มาสนุกไปวันๆเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เราก็หวังนะ หวังให้ความสัมพันธ์เราดีขึ้น หวังว่านะ แค่หวัง...... ซึ่งทั้งหมดนี้ ผมเลยเรียกว่า ** ความรักที่รอคอย **