สวัสดีค่ะเราเป็นเด็กอายุ 16 คนหนึ่งที่แทบไม่คุยกับครอบครัวเลย สาเหตุเพราะว่า เราเป็นคนร่าเริงในแต่ก่อนพอกลับบ้านมาก็จะชอบเล่าเรื่องที่เจอในโรงเรียนให้ฟัง มีเพื่อน มีความสุขมากไปเลย ตอนนั้น พอเราเริ่มเข้า ม. 1 พ่อแม่เริ่มหาเรื่องด่าเราเห็นข้างบ้านลูกติดผู้ชาย ก็จะมาว่าเราติดผู้เวลากลับบ้านค่ำ หรือบอกว่าเราไม่ช่วยงานทั้งที่เราช่วย ล้างจานทุกวัน ถูพื้นทุกวัน หุงข้าว ซักผ้า รีดผ้าเราทำแทบจะทุกอย่าง แต่กลับโดนด่าว่าไม่ช่วย เราจะโดนด่าแถมจะทุกชั่วโมงที่จะอยู่กับครอบครัวเลยนอกจากออกมาข้างนอก ตั้งแต่ ตื่นมาบอก จะนอนให้ผีมาหักคอตายเลยไหม อีเด็กภาระ ไม่ช่วยงานพ่อแม่ วันๆเอาแต่นอน หรือจะกลับมาจากโรงเรียน เรียนไปทำไมคนอย่างโตไปเป็นได้แค่กระนี่แหละ และอีกหลายอย่าง

จนตอนจบ ม.3 เราตัดสินใจหางานตอนนั้นเราคิดว่าไม่ได้เงินที่พ่อแม่หาให้แกจะหยุดด่าเรา สุดท้ายแกก็เอาเราไปพูดว่าเราขายตัว อะไรหลายๆอย่างโดยที่ตลอดเราไม่เคยไปเถียงแกเลยส่วนมากก็จะเงียบให้พ่อแม่ด่าไปเพราะเราคิดว่าพ่อแม่เป็นคนเลี้ยงเรามาอย่าด่าก็ด่าไปเถอะ (เรื่องนี้คือเรื่องในชีวิตของเราจริงๆนะไม่ได้แต่งขึ้นเราไม่รู้ว่ามันปกติหรือป่าวที่ครอบครัวด่ารุนแรง ในความคิดของเราคิดว่าจะหาเงินไปเที่ยวสักทีแล้วหายไปจากโลกนี้สักทีเราเหนื่อยมากขอให้ทุกคนที่เจอแบบนี้อย่าเหนื่อยเหมือนเราจะสู้ขอให้มีความสุขกับชีวิตนะคะ )