เรื่องปริยัติ และปฏิบัติธรรม จขกท ก็ดำเนินมาพอสมควร ยังเป็นผู้น้อยต้องศึกษาอยู่อีกมาก
คราวนี้มีสิ่งสงสัยว่า ที่พระพุทธองค์ทรงตรัสหลักปฏิบัติทางดำเนินเพื่อการพ้นทุกข์ในด้านปริยัติแล้ว
สติปัฏฐาน 4 โดยย่อคือการระลึกรู้สติสัมปชัญญะในฐาน 4 ฐาน คือ กาย  เวทนา  จิต  ธรรม  ปฏิบัติต่อเนื่องตลอด 7 ปี  หวังอรหัตผลได้  หากยังมีอุปาทิเหลืออยู่  ก็อนาคามิผล  
คราวนี้ในธรรมานุปัสสนา องค์ที่ 4 ของสติปัฏฐาน 4  ในพระไตรปิฏก มีข้อหนึ่งที่ว่า  บุคคลพิจารณาอริยสัจ 4
คือ ทุกข์  สมุทัย  นิโรธ  มรรค  มีความเพียร มีสติสัมปชัญญะ  กำจัดอภิชา และโทมนัสออกไป ฯลฯ

และหากพิจารณาองค์ของมรรค 8   มรรคข้อ 7  คือ สัมมาสติ  มีสติระลึกรู้อยู่ในสติปัฏฐาน  4 คือ กาย เวทนา จิต ธรรม  และยังมีมรรคข้ออื่นอีกนอกเหนือจากสัมมาสติด้วย

จขกท เลยสงสัยว่า ตามพุทธดำรัส อะไรเป็นเหตุ  เป็นปัจจัยของกันและกันครับ
ตอนแรกเข้าใจว่า มรรค 8 มีความหมายกว้างกว่าสติปัฏฐาน 4   แต่พอมาเห็นในธรรมบทก็เห็นว่า  ในสติปัฏฐาน 4 หมวดธรรมานุปัสสนา ก็มีการระลึกรู้อริยสัจ 4 อยู่ในนั้น เหมือนกัน

หรือว่าสติปัฏฐาน 4 ท่านจะทรงอธิบายเชิงลึกลงในรายละเอียดของมรรคข้อ 7 คือสัมมาสติ ครับ