คุณชาย" บท "เจ้าสัวจาง" กับ ความน้อยแต่ Impact โคตรๆ กิ๊ฟ วรรธนะ ถ่ายทอดออกมาดีมาก
อีก 1 บทที่อยากชื่นชมมากๆ คือ "เจ้าสัวจาง" ที่ แสดงโดย กิ๊ฟ วรรธนะ ถึงแม้จะมาแค่รับเชิญ แต่เป็นบทที่เป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวทุกอย่าง
ถึงจะมาน้อย แต่สำหรับเรามีความ Impact มากๆ ทั้งตั้งแต่ตอนแรก ที่เจ้าสัวจางโดนแฉว่าเป็น "ต้วนซิ่ว" แถมพี่ใหญ่อย่าง "เจ้าสัวซ่ง" ที่ตนเคารพนับถือดั่ง "พ่อ" ยังไม่เข้าใจตัวเอง จึงเกิดเป็นความผิดหวัง เสียใจ และ แค้นเคืองเป็นอย่างมาก จึงมายุติคำสาบาน "ความเป็นพี่น้อง" ด้วย "ความตาย" ของตัวเจ้าสัวจางเอง ฉากนี้ พี่กิ๊ฟ เล่นได้ดีมาก สื่ออารมณ์ได้ดีสุด มีความจริตจะก้าน ทั้งน้ำเสียง ท่าทาง ดูเชื่อได้เลยว่าเป็น "ต้วนซิ่ว" จริงๆ และฉากสาปแช่ง ที่เป็นไดอะล็อกไม่กี่ประโยค แต่ดูเศร้าเป็นอย่างมาก น้ำตาไหลเลยฉากนี้
พอมาฉากอีกฉากช่วงท้ายเรื่องที่เจ้าสัวจางมาเข้าฝันเจ้าสัวซ่ง ฉากนี้เป็นเหมือนการ "ปลดล็อค" เจ้าสัวซ่ง เป็นการพูดคุยที่ธรรมดา เหมือนพี่น้องคุยกัน มีความน้อยแต่มาก ดูทรงพลังสุด พี่กิ๊ฟเล่นได้พอดี จริตจะก้านไม่มากน้อยเกินไป ดูพอดีไปหมดมีความน่ารัก นี่ยังคิดว่าคุณเทียนน่าจะได้บุคลิกแบบเจ้าสัวจางมาเยอะเลย
และพอถึงประโยคที่ว่า "ในโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจใครได้ทั้งหมดหรอก แม้แต่ตัวเราเอง บางครั้งยังไม่เข้าใจตัวเราเองเลยใช่มั้ย?" โอ้ยยย น้ำตาซึมเลย เป็นไดอะล็อกที่ impact มากกก สิ่งที่เจ้าสัวจางอยากบอกกับเจ้าสัวซ่ง คือ จะร้องไห้ไม่ไหว สิ่งที่เจ้าสัวจางและคุณเทียนต้องการ ไม่ใช่ความสงสาร หรือเห็นใจ แต่ขอแค่ "เคารพกันในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง" ก็พอ...
ถ้าบทรับเชิญ เข้าชิงรางวัลได้ บท"เจ้าสัวจาง" เป็นบทที่สมควรจะเข้าชิงเป็นอย่างมากค่ะ
คุณชาย" บท "เจ้าสัวจาง" กับ ความน้อยแต่ Impact โคตรๆ กิ๊ฟ วรรธนะ ถ่ายทอดออกมาดีมาก
อีก 1 บทที่อยากชื่นชมมากๆ คือ "เจ้าสัวจาง" ที่ แสดงโดย กิ๊ฟ วรรธนะ ถึงแม้จะมาแค่รับเชิญ แต่เป็นบทที่เป็นจุดเริ่มต้นเรื่องราวทุกอย่าง
ถึงจะมาน้อย แต่สำหรับเรามีความ Impact มากๆ ทั้งตั้งแต่ตอนแรก ที่เจ้าสัวจางโดนแฉว่าเป็น "ต้วนซิ่ว" แถมพี่ใหญ่อย่าง "เจ้าสัวซ่ง" ที่ตนเคารพนับถือดั่ง "พ่อ" ยังไม่เข้าใจตัวเอง จึงเกิดเป็นความผิดหวัง เสียใจ และ แค้นเคืองเป็นอย่างมาก จึงมายุติคำสาบาน "ความเป็นพี่น้อง" ด้วย "ความตาย" ของตัวเจ้าสัวจางเอง ฉากนี้ พี่กิ๊ฟ เล่นได้ดีมาก สื่ออารมณ์ได้ดีสุด มีความจริตจะก้าน ทั้งน้ำเสียง ท่าทาง ดูเชื่อได้เลยว่าเป็น "ต้วนซิ่ว" จริงๆ และฉากสาปแช่ง ที่เป็นไดอะล็อกไม่กี่ประโยค แต่ดูเศร้าเป็นอย่างมาก น้ำตาไหลเลยฉากนี้
พอมาฉากอีกฉากช่วงท้ายเรื่องที่เจ้าสัวจางมาเข้าฝันเจ้าสัวซ่ง ฉากนี้เป็นเหมือนการ "ปลดล็อค" เจ้าสัวซ่ง เป็นการพูดคุยที่ธรรมดา เหมือนพี่น้องคุยกัน มีความน้อยแต่มาก ดูทรงพลังสุด พี่กิ๊ฟเล่นได้พอดี จริตจะก้านไม่มากน้อยเกินไป ดูพอดีไปหมดมีความน่ารัก นี่ยังคิดว่าคุณเทียนน่าจะได้บุคลิกแบบเจ้าสัวจางมาเยอะเลย
และพอถึงประโยคที่ว่า "ในโลกนี้ไม่มีใครเข้าใจใครได้ทั้งหมดหรอก แม้แต่ตัวเราเอง บางครั้งยังไม่เข้าใจตัวเราเองเลยใช่มั้ย?" โอ้ยยย น้ำตาซึมเลย เป็นไดอะล็อกที่ impact มากกก สิ่งที่เจ้าสัวจางอยากบอกกับเจ้าสัวซ่ง คือ จะร้องไห้ไม่ไหว สิ่งที่เจ้าสัวจางและคุณเทียนต้องการ ไม่ใช่ความสงสาร หรือเห็นใจ แต่ขอแค่ "เคารพกันในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง" ก็พอ...
ถ้าบทรับเชิญ เข้าชิงรางวัลได้ บท"เจ้าสัวจาง" เป็นบทที่สมควรจะเข้าชิงเป็นอย่างมากค่ะ