คิดว่าคนเขียนบทหรือผู้กำกับดีไซน์ตัวละครบทพระเอกให้เป็นโรคซึมเศร้าบวกไบโพล่าร์หรือเปล่า
ถึงได้ออกมาทุกฉากที่เจอหน้านางเอก ต้องถลึงตา พูดจาตะคอกเกรี้ยวกราด จนเห็นเส้นเอ็นตรงคอเลย
เราดูแล้วอึ้ง ทำไปได้ เฮ่อออ

แต่เราแปลกใจนิดนึง ว่าทำไมโกรธแต่กับนางเอก พี่ชายนางเอก(หมอมี) หรือแม่นางเอก ไม่เห็นทำกิริยากะเฬกะฬากแบบนี้ พูดจาก็ดีอ่ะ
แถมยังพาหมอมีไปทำงานด้วยอีก ก็ไม่เห็นโกรธเกรี้ยวอะไรหมอมี
ทั้งที่หมอมีกับนางเอกเป็นพี่น้องกันแท้ ๆ (พ่อเดียวกันแต่คนละแม่)  ตรรกะพระเอกหรือคนเขียนบท  อ่อมมาก แปลกประหลาดมาก

ตอนที่เมียตาย นางเอกก็ยังเด็กอยู่ ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วย
และยังผ่านมาหลายปีแล้ว จนป่านนี้ยังปลงไม่ได้ คร่ำครวญหวลไห้ถึงแต่กับเมียผีไม่เลิก มีทุกตอนด้วย (คนดูก็เบื่อเป็นนะ)
จงเกลียดจงชังแต่กับนางเอก พิลึกคน  กินเหล้าเมามายทุกวัน จนจะกลายเป็นโรคแอลกอฮอลลึซึ่มด้วยหรือเปล่า
เป็นถึงเจ้ากรมตำรวจ(ในสมัยนั้น) แต่เมามายหัวราน้ำทุกวัน เจ้านายยังให้รับผิดชอบงานใหญ่แบบนี้อีกเหรอ

นี่มันละครสืบสวนหาฆาตกร หรือละครที่พระเอกขี้เหล้าคิดถึงเมียที่ตาย  แล้วก็ตะคอกด่าทอแต่กับนางเอกจนกว่าจะรักกันเหรอ
เมื่อคืนตอนที่ 10 แล้ว ก็ยังมีบทแบบนี้อยู่ แถมยังตะคอกจวง(แม่จั่น) ไผ่ (คนดูแลจวง) ด้วย หรือด่าได้แต่กับผู้หญิง?
แล้วจะให้หลงใหลได้ปลื้มตัวละครบทแบบนี้เหรอ?

อยากรู้ว่าคนเขียนบทกับผู้กำกับคิดอะไรอยู่ งงมาก
(ซีรีย์เกาหลีเค้าถึงให้ความสำคัญกับการเขียนบทมาก ก่อนที่จะแคสนักแสดงไง)